Ένα από τα πιο όμορφα progressive rock συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής επιστρέφει και είναι έτοιμο να παίξει ζωντανά στο HolyWood Stage στις 25/4. Ο Kωνσταντίνος Mindcrimek Βλάχος ακούει ξανά τα τρία πανέμορφα άλμπουμ των CICCADA και με χαρά τους παρουσίασε στο SOUNDS OF DECAY RADIOSHOW στο darkwaveradio.net (Δευτέρες 21:00-22:30).
Ο λόγος στον Γιώργο Μούχο (κιθάρες) σε μια συνέντευξη ουσίας…
Rockpages.gr: Καλησπέρα Γιώργο, πότε σχηματίστηκαν οι Ciccada;
Γιώργος: To γκρουπ σχηματίστηκε σιγά σιγά, ο αρχικός πυρήνας το 2005 ήταν εγώ στην κιθάρα και ο Νίκος Νικολόπουλος στο φλάουτο και τα πλήκτρα και στη συνέχεια γίναμε τριμελής μπάντα με την Ευαγγελία Κοζώνη (φωνητικά). Το 2010 ηχογραφήθηκε το πρώτο άλμπουμ και ήρθε μαζί μας στο Μιλάνο για τις ηχογραφήσεις ο Όμηρος Κομνηνός (μπάσο), με κάποιους Ιταλούς μουσικούς να γράφουν εκεί, αλλά εμείς αναζητήσαμε στη συνέχεια νέα μέλη σε μόνιμη βάση.
Rockpages.gr: Ξέρω πως εσύ είχες κάνει κλασικές σπουδές, άρα αρχικά δεν ήσουν τόσο μέσα στο progressive rock ή ήσουν σαν ακροατής;
Γιώργος: Είχα πτυχίο κλασικής κιθάρας, ο Νίκος είναι διπλωματούχος στο φλάουτο, όπως και ο Γιάννης Ηλιάκης που ήρθε αργότερα έχει τις κλασικές σπουδές του. Progressive ήταν σίγουρα ο Νίκος, κατά έναν τρόπο με δασκάλεψε σ’ αυτό, εγώ ήμουν κολλημένος τότε μετά το Λύκειο με Jethro Tull και κάποια βασικά prog συγκροτήματα. Στην πορεία ανακαλύψαμε πως η μουσική που βγαίνει μέσα από τη συνεργασία μας και τα δικά μου κομμάτια έχουν πολλά στοιχεία από το progressive rock ενώ ακούγοντας και εγώ στη συνέχεια περισσότερο έγιναν πιο πλούσια.
Rockpages.gr: Όταν το 2010 βγήκε το άλμπουμ A Child In The Mirror το πρώτο σχήμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οι Renaissance
Γιώργος: Ναι, ήταν ίσως το γκρουπ που αγάπησα πρώτο από αυτά που μου σύστησε ο Νίκος, θυμάμαι σα χθες τη συλλογή σε cd που μου είχε γράψει. Και η Ευαγγελία (φωνητικά) επίσης τους λάτρευε, οπότε είχαμε και διασκευές από τους Renaissance και οι πρώτες πρόβες βασίστηκαν εκεί, όπως και Steeleye Span, το αρχικό μας ρεπερτόριο ήταν πιο folk rock, λόγω του φλάουτο και της φλογέρας και στη συνέχεια έγινε πιο rock και φάνηκε στις κιθάρες κτλ
Rockpages.gr: Πως πήγε από άποψη ανταπόκρισης το πρώτο άλμπουμ;
Γιώργος: Περιέργως πήγε αρκετά καλά, μάλλον έγινε καλή δουλειά και από την εταιρεία (Fading Records), στο prog archives είχαμε καλές κριτικές, υπήρχε ενθουσιασμός από οπαδούς του χώρου στην Ελλάδα. Σκέψου ότι έγινε μεγαλύτερος χαμός από ότι στο δεύτερο και αυτό δεν το αποδίδω τόσο στην ποιότητα αλλά φάνηκε να εκπλήσσει ευχάριστα τον κόσμο, ενώ το δεύτερο ίσως κι εμείς δεν το προωθήσαμε ιδιαίτερα
Rockpages.gr: Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο ντεμπούτο ήταν οι συνθέσεις με ελληνικό στίχο. Δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε την ελληνική γλώσσα στο ροκ και δεν το βλέπουμε συχνά;
Γιώργος: Η αλήθεια είναι ότι το συζητήσαμε αρκετά στην αρχή. Σίγουρα ο αγγλικός στίχος ταιριάζει περισσότερο, είναι πιο δύσκολο να μελοποιήσεις στις ροκ μουσικές φόρμες τον ελληνικό στίχο αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε και την ελληνική ταυτότητα και ότι ίσως ηχεί ωραία περίεργα στους ξένους και αυτό το λάβαμε ως feedback από εκεί, έχει κάτι το εξωτικό η ελληνική γλώσσα γι’ αυτούς.
Rockpages.gr: Από κει και πέρα πως λειτουργείτε μέχρι να φτάσετε στο δεύτερο άλμπουμ; Είστε ενεργοί, τζαμάρετε, γράφετε, δίνετε live;
Γιώργος: Κάναμε αρκετά live με session μουσικούς και μάλιστα παίζαμε σετ που κρατούσαν δυόμιση ώρες. Κάναμε και περισσότερα live τότε, αλλά δουλεύαμε και καινούριες ιδέες για τον δίσκο που βγήκε το 2015.
Rockpages.gr: Το The Finest Of Miracles βγήκε πάλι από την ιταλική Fading Thought σε cd και το βινύλιo από την Missing Vinyl
Γιώργος: Ναι, η Missing Vinyl ήταν και στον πρώτο, ενδιαφέρθηκε για τη μουσική μας, γνωριστήκαμε, γίναμε φίλοι και συνεχίστηκε η συνεργασία μας. Στο μεταξύ ο Γιάννης Ηλιάκης (τύμπανα) έγινε μόνιμο μέλος μας και λίγο μετά έρχεται και ο Άγγελος Μαλισσόβας στο μπάσο οπότε ο πυρήνας του γκρουπ είναι ίδιος μέχρι και σήμερα.
Rockpages.gr: Ποια θα έλεγες πως είναι η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου δίσκου; Εγώ θα έλεγα πως ήταν πιο πλούσιο σε κάποια θέματα
Γιώργος: Σίγουρα σε επίπεδο κιθάρας δούλεψα περισσότερο από τον πρώτο. Συνθετικά κάποια κομμάτια ήταν πιο παλιά, κοντά στην εποχή του πρώτου και κάποια αποτελούσαν μια εξέλιξη, όπως η σουίτα. Μου είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθώ, μου φαίνονται αρκετά κοντά μουσικά, θα έλεγα ο τρίτος δίσκος διαφοροποιείται σε επίπεδο ωριμότητας, τα δύο πρώτα θα έλεγα ότι είναι παιδιά μιας κοινής συνθετικής εποχής. Στον τρίτο πειραματιστήκαμε περισσότερο και σε σχέση με αυτό που ρώτησες πριν αποφασίσαμε να δουλέψουμε πλέον μόνο με αγγλικό στίχο και στον τέταρτο θα το ξανασυζητήσουμε.
Rockpages.gr: Σε ποιο νησί αναφέρεται το κομμάτι Song For An Island;
Γιώργος: Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ είναι δύο πράγματα, είναι το νησί στο οποίο κατοικούμε όλοι μας, μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα, το οποίο περιβάλλει ένας ωκεανός, ο οποίος μας χωρίζει από τα υπόλοιπα νησιά της μοναξιάς μας, αλλά είναι και το νησί ως προορισμός, μια Ιθάκη, το νησί στο οποίο θέλουμε να συναντήσουμε τον άλλο, έτσι από αυτή τη διττή σκοπιά είναι το νησί μέσα μας και δίπλα μας ή μακριά μας, ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας
Rockpages.gr: Στο δεύτερο άλμπουμ υπήρχαν πάλι αρκετοί guests μουσικοί;
Γιώργος: Όχι όπως το πρώτο, δεν είχαμε τόσους guest όπως τους Ιταλούς στο πρώτο, θα έλεγα πως δούλεψε κυρίως ο πυρήνας. Ηχογράφησε πάλι το μπάσο ο Όμηρος Κομνηνός και τα τύμπανα τα έγραψε ο Γιάννης Ηλιακής
Rockpages.gr: Πόσο εύκολο είναι με τους guest μουσικούς, παίζουν απλά τα μέρη που τους δίνετε ή μπορούν να βάλουν τη δική τους πινελιά;
Γιώργος: Τα μέρη τους ήταν γραμμένα, τους στείλαμε τις παρτιτούρες, στην ηχογράφηση στο Μιλάνο ήμασταν και εμείς παρόντες. Είχαν και ένα άγχος να το αποδώσουν σωστά, οπότε κινήθηκαν κατά γράμμα, κάποιοι άλλοι μουσικοί ήταν λίγο πιο αυτόνομοι χωρίς αυτό να σημαίνει πως απομακρύνθηκαν πολύ από την παρτιτούρα.
Rockpages.gr: Το 2016 βγήκε ένα EP με δύο κομμάτια, μόνο σε βινύλιο, το Tales. Αυτά ήταν παλιότερα κομμάτια;
Γιώργος: Ήταν δύο κομμάτια από δύο συλλογές της εταιρείας Musea, μας είχαν στείλει πως θέλουν να κάνουν ένα άλμπουμ για τον Βοκάκιο (Decameron Ten Days in 100 Novellas Part 1) και ένα δεύτερο για τον Λάβκραφτ (The Stories of H.P. Lovecraft:A SyNphonic Collection) και διαλέξαμε μια ιστορία να μελοποιήσουμε. Γράψαμε τη μουσική γι’ αυτές, ήταν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές τα δύο cd και εμείς αποφασίσαμε να τα κυκλοφορήσουμε και τα δύο κομμάτια σε ένα μικρό Ep βινυλίου ώστε να τα απολαύσει κάποιος συγκεντρωμένα σε μία φόρμα.
Rockpages.gr: Σε καλύπτει ο όρος progressive rock ή χρειάζεται κάποιος να πει πολλά παραπάνω για να περιγράψει τη μουσική σας;
Γιώργος: Γενικά με καλύπτει αν και δεν είμαι θιασώτης της ταμπέλας στη μουσική, πιο πολύ θα μου άρεσε να λέμε ότι αυτή η μουσική μου αρέσει, είναι ποιοτική κτλ Μερικές φορές η κατηγοριοποίηση βοηθάει για να κατευθύνουμε την προσοχή του κόσμου. Αν με ρωτήσεις τι είναι progressive, είναι αυτό το διττό που εμπεριέχει ο όρος, από τη μία ότι ένα γκρουπ έχει μια πιο απαιτητική σύνθεση, με εναλλαγές σε ήχους, σε ηχοχρώματα, σε μελωδίες και σε ρυθμούς και από την άλλη είναι προοδευτικό με την έννοια ότι δε σταματάμε να αναπαράγουμε μια στερεότυπη μουσική δομή αλλά σε κάθε δίσκο, σε κάθε προσπάθεια είμαστε ανοιχτοί να ενσωματώσουμε νέα στοιχεία, να ανακαλύψουμε νέες μουσικές εκφράσεις και υπό αυτή την έννοια ναι ο όρος progressive είναι αρκετά ταιριαστός.
Rockpages.gr: Στίχους ποιος γράφει;
Γιώργος: Στα πρώτα δύο άλμπουμ έγραφε κυρίως ο Νίκος, με εξαίρεση το ομώνυμο του πρώτου που είχε γράψει ο Ευαγγελία στα ελληνικά. Στον τρίτο δίσκο έγραψα κυρίως εγώ και κάπως έχει ισοφαριστεί αυτό αλλά ο βασικός στιχουργός θα έλεγα πως είναι ο Νικολόπουλος.
Rockpages.gr: Υπάρχει κάποια θεματική θα έλεγες πίσω από τους στίχους;
Γιώργος: Συνολικά όχι, κάποια είναι εμπνευσμένα από βιβλία, κάποια από την κοινωνική πραγματικότητα, παρόλο που δεν είναι τόσο πολιτικοποιημένος ο στίχος για να είναι ολοφάνερο. Συνήθως οι στίχοι ακολουθούν τη μουσική, η οποία έχει μια κινηματογραφική προβολή ενός θέματος και μετά σκεφτόμαστε πως θα ταιριάξουμε τους στίχους και τι “ιστορία” θα είναι αυτή που θα διατυπώσουμε.
Rockpages.gr: Αναρωτιέμαι αν καταλάβατε πόσο καλό άλμπουμ είναι το Harvest όταν βγήκε το 2021
Γιώργος: Η ατυχία μας ήταν ότι η κυκλοφορία του έπεσε πάνω στον κορωνοϊό, οπότε ναι μεν εισπράξαμε μια πολύ θετική ανταπόκριση σε επίπεδο κριτικών και μηνυμάτων που μας έστελναν παλιοί ακροατές μας, αλλά συνολικά θα έλεγα πως κάπως υπονομεύτηκε από όλη αυτή τη συνθήκη του κορωνοϊού, γιατί κι εμείς δε μπορούσαμε να το παρουσιάσουμε ζωντανά όταν θα θέλαμε, οπότε κάπως θεωρώ ότι αδικήθηκε σε επίπεδο αποδοχής και σε σχέση με την ποιότητα του θεωρώ πως είναι μια κλάση πιο πάνω από τα δύο πρώτα μας άλμπουμ.
Rockpages.gr: Τα μέλη ήταν ίδια ή υπήρχαν αλλαγές και πάλι;
Γιώργος: Ήταν ίδια, απλά το Harvest ήταν σε σύγκριση με τα προηγούμενα η πιο συλλογική δουλειά, όλα τα μέλη είχαν λόγο, στο artwork, στο στίχο, στην ενορχήστρωση, στην ηχογράφηση, όλα έγιναν λίγο διαφορετικά, υπήρχε αυτό το παρεΐστικο, ήμασταν πιο δεμένοι και πιο γκρουπ σε σύγκριση με τα προηγούμενα άλμπουμ που στην ουσία ήμουν εγώ και ο Νικολόπουλος και κολλούσαν και οι υπόλοιποι. Στον τρίτο τα κομμάτια δουλεύτηκαν πριν ηχογραφηθούν, οπότε ωρίμασαν και στη διάρκεια αυτής της σύντομης διαδικασίας. Αξίζει να σημειώσουμε πως στα live που προηγήθηκαν είχε προστεθεί η τραγουδίστρια Δήμητρα Σπέλα, μετά επέστρεψε η Ευαγγελία και στην ουσία είχαμε τρεις τραγουδίστριες γιατί τραγουδούσε δεύτερες φωνές και η Μαριέττα Τσακμαλή που έπαιζε σαξόφωνο, οπότε για μια περίοδο δυο τριών ετών ήμασταν επταμελές γκρουπ.
Rockpages.gr: Ποιος είναι υπεύθυνος για τα πανέμορφα εξώφυλλα κάθε φορά;
Γιώργος: Κάθε φορά είναι διαφορετικός δημιουργός. Στο πρώτο ένας Ιταλός δημιουργός (σ.σ. Davide Guidoni), μας είχε κάνει διάφορα και απλά διαλέξαμε αυτό που ταίριαζε στον τίτλο A Child In The Mirror. Στο δεύτερο δίσκο ζωγραφίστηκε από τον ντράμερ μας τον Γιάννη Ηλιάκη, ο οποίος είναι και ζωγράφος, εικαστικός. Στον τρίτο βρήκαμε ένα πίνακα από έναν Αργεντίνο (σ.σ. Pablo Solari), ο οποίος αποδείχτηκε και fan των Ciccada στη συνέχεια. Πήγαμε και δανειστήκαμε τα δικαιώματα και αποτέλεσε το εξώφυλλο που νομίζω είναι και το πιο εντυπωσιακό.
Rockpages.gr: Είναι σημαντικό να ντύνεις τη μουσική σου και με το οπτικό κομμάτι;
Γιώργος: Κοίτα για μένα η μουσική πρέπει να συνοδεύεται και από κάτι εικαστικό, το οποίο να είναι όχι μόνο να ταιριαστό αλλά να έχει κάτι να πει, να έχει μια προσωπικότητα, δεν αρκεί να γράψεις μερικά καλά κομμάτια, να έχεις καλό ήχο και καλά παιξίματα, νομίζω ότι μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια της δουλειάς σου πρέπει να ασχολείσαι και να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Ένα κακό εξώφυλλο μπορεί να αδικήσει το αποτέλεσμα, όχι μουσικά, αλλά θα χαλάσει τη μεγάλη εικόνα μιας κυκλοφορίας. Ενώ αντίθετα ένα καλό εξώφυλλο, ενδεχομένως θα το καταστήσει πιο ευπώλητο, αλλά σίγουρα θα μεταδώσει και το μήνυμα μιας δουλειάς που δείχνει ολοκληρωμένη και όμορφη αισθητικά, ποιοτική και ελκυστική.
Rockpages.gr: Πόσο δύσκολο είναι να παίζεις ένα είδος όπως το progressive rock που αντικειμενικά δίνει ελάχιστες έως μηδαμινές προοπτικές μαζικών πωλήσεων;
Γιώργος: Είναι λίγο δύσκολο, δεν το σκέφτομαι βέβαια με αυτόν τον τρόπο, αποδεικνύεται δύσκολο γιατί δε μπορείς να κλείσεις πολλές συναυλίες, άρα να έχεις ένα οικονομικό αποτέλεσμα που σε καλύπτει σε ένα βαθμό, τουλάχιστον τα έξοδα ηχογραφήσεων κτλ Ναι, εμπορικά είναι δύσκολο αλλά συναισθηματικά δεν είναι, διότι εξαρχής αποτελεί μια ταυτοτική επιλογή, είμαστε αυτοί, γράφουμε αυτή τη μουσική, ικανοποιούμε πρώτα απ΄ όλα τους εαυτούς, καταθέτουμε τη μουσική μας πρόταση και από κει και πέρα ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας δοθεί η ευκαιρία να παίξουμε και σε μεγαλύτερο κοινό. Το δύσκολο θα έλεγα πως είναι το κομμάτι της επικοινωνίας στην εποχή μας, δεν είμαστε τόσο καλοί στο facebook και γενικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είμαστε λίγο παλιομοδίτες και δε μπορούμε εύκολα να μπούμε στο πετσί του ρόλου όπου ο σύγχρονος μουσικός πρέπει να τα κάνει όλα και να τα κάνει τέλεια, δεδομένου ότι δεν υπάρχει μια μουσική βιομηχανία όπως παλιότερα, η οποία προπαγάνδιζε και προωθούσε την κάθε μουσική δουλειά, σήμερα πρέπει να τα κάνεις όλα εσύ και σ’ αυτό το κομμάτι, όταν έχεις να κάνεις με ένα απαιτητικό είδος μουσικής που ακούνε λίγοι αυτό είναι πιο δύσκολο, αλλά επαναλαμβάνω ότι δε μας πτοεί συναισθηματικά ή ψυχικά, περισσότερο οικονομικά είναι λίγο στενάχωρο. Ότι όλη αυτή η δουλειά που έχεις κάνει δεν έχει αυτή την αποδοχή και το αποτέλεσμα που έχουν άλλα γκρουπ που γράφουν κάτι πιο εύκολο και εμπορικό, χωρίς όμως να θέλω να μειώσω ότι το εμπορικό είναι χειρότερο, απλά ότι θα μας άξιζε κάτι καλύτερο στο κομμάτι αυτό αλλά έχει να κάνει μάλλον με τη δυσκολία μάλλον να ανταποκριθούμε στα κελεύσματα των καιρών σε ότι έχει να κάνει με το κομμάτι της επικοινωνίας.
Rockpages.gr: Έχεις γράψει και ένα βιβλίο, το “Ροκ επανάσταση και Αντικουλτούρα” (2018, εκδόσεις Το Μέλλον). Αυτό ήταν κάτι που σε απασχολούσε από παλιά;
Γιώργος: Η αλήθεια είναι πως ιδέα ξεκίνησε όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ευρωπαϊκής Ιστορίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Κάναμε μια εργασία για το χίπικο κίνημα, σε ένα σεμινάριο για τις έμφυλες σχέσεις εκείνη την εποχή και άντλησα αρκετές πληροφορίες, είδα αρκετά ντοκιμαντέρ και άκουσα αρκετή μουσική, οπότε το βιβλίο αποτελεί μια συνέχεια αυτής της πρώτης εργασίας. Βέβαια το βασικό υλικό του βιβλίου είναι η διπλωματική εργασία για το μεταπτυχιακό, προηγήθηκε μια έρευνα εννέα μηνών και στη διάρκεια τους άκουσα πάρα πολύ μουσική από τα 60ς και τότε θα έλεγα ότι φωτίστηκα, ανακάλυψα ότι η μουσική που γράφτηκε τότε ήταν απλά υπέροχη και ότι έγινε κάτι μαγικό σ’ αυτή τη δεκαετία, είναι ανεπανάληπτο και δε νομίζω πως θα ξαναγίνει δυστυχώς, αλλά ήταν μια μαγική δεκαετία σε κάθε περίπτωση. Και το βιβλίο σ΄ αυτό προσπαθεί να απαντήσει, στο ερώτημα τι ήταν αυτό το μαγικό, που συνδέει τη rock μουσική, ως μετεξέλιξη του rock n roll και των διαφόρων κινημάτων της αντικουλτούρας, που εκείνη την περίοδο αμφισβήτησαν πολύ έντονα το κατεστημένο, φέρνοντας στην επιφάνεια νέες ανησυχίες και ένα νέο ιστορικό υποκείμενο που ήταν η νέα γενιά, η οποία διαγράφει τη δικής της πλέον ιστορία.
Rockpages.gr: Σε λίγες μέρες θα σας δούμε και πάλι στη σκηνή
Γιώργος: Στις 25/4 θα παίξουμε στο HolyWood Stage, δε θα είμαστε μόνοι μας, θα παίξουν μαζί οι φίλοι μας Arubaluba, εξαιρετική tribute band στους Camel. Οπότε υποσχόμαστε ένα πολύ όμορφο μουσικό βίωμα
Rockpages.gr: Ξέρω πως έχετε νέα τραγουδίστρια, θα γράψετε και νέο υλικό;
Γιώργος: Υπάρχουν κάποια καινούρια κομμάτια, αλλά τώρα απολαμβάνουμε την είσοδο της νέας τραγουδίστριας, τη γνωριμία μας μαζί της, δουλεύουμε λίγο τα παλιά κομμάτια, οπότε σε προτεραιότητα είναι να δοθούν κάποια live μαζί της, είμαστε πολύ χαρούμενη για την Αναστασίας Μεγαλοοικονόμου. Από το καλοκαίρι και ύστερα θα ξεκινήσουμε να προβάρουμε κάποιες καινούριες ιδέες, έχουμε ετοιμάσει δυο κομμάτια, αλλά θέλω να πιστεύω πως δε θα μας πάρει πέντε χρόνια όπως τα προηγούμενα άλμπουμ για να ετοιμάσουμε τον τέταρτο δίσκο. Από αυτά που έχουμε σκεφτεί και μοιραστεί μεταξύ μας θα είναι αρκετά διαφορετικός, ίσως αυτός να είναι ένα επίπεδο πάνω, θα έχει ενσωματώσει και καινούρια στοιχεία που δεν έχουμε υποστηρίξει ξανά
Rockpages.gr: Γιώργο σ’ ευχαριστώ πολύ!
Γιώργος: Εγώ σ’ ευχαριστώ Κωνσταντίνε, τιμή μου ήταν, χάρηκα πάρα πολύ για τη συζήτηση
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
