Με αφορμή την πρώτη αμιγώς metal μέρα του φετινού Release Athens, παραθέτουμε πέντε τραγούδια που θα θέλαμε να ακούσουμε από τους Megadeth, Blind Guardian και Grand Magus.

Grand Magus

Ουσιαστικά η πρώτη metal μπάντα που θα πατήσει το σανίδι στην Πλατεία Νερού είναι αυτό το τρομερό Σουηδικό τρίο, με τον JB στα φωνητικά και την κιθάρα, τον Fox στο μπάσο και τον Ludwig Witt στα τύμπανα, στην πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση από το 2022. Η μπάντα δούλεψε πάνω σε νέο άλμπουμ, που μάλλον είναι έτοιμο, οπότε ενδεχομένως να μας εκπλήξουν με κάποιο νέο κομμάτι, τα πέντε όπως που θα ήθελα οπωσδήποτε να ακούσω είναι τα εξής:

“Like The Oar Strikes The Water” – ένα από τα πιο αγαπημένα μου του σχήματος. Θυμάμαι το είχα ξεχωρίσει αμέσως από το promo CD (τα θυμάστε αυτά;) του “Iron Will”, πίσω στο 2008. Στα τρία και κάτι λεπτά που διαρκεί μπορεί άνετα να αποτελέσει ένα ιδανικό δείγμα γραφής για όλη την καριέρα του συγκροτήματος «παντρεύοντας» την πρώιμη heavy και ακατέργαστη περίοδο, στην μετέπειτα πιο μελωδική και πιο γυαλισμένη, τα αργά tempo βαρέων βαρών με τις πιο γρήγορες ταχύτητες.

“Valhala Rising” – από αυτό που θεωρώ ως καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος μέχρι σήμερα, “The Hunt”, και πρώτο από τη Nuclear Blast, προέρχεται αυτό το διαμάντι. Επίσης, ήταν και το πρώτο άλμπουμ με τη συμμετοχή του Witt στα τύμπανα, καθώς το 2010 ήταν η χρονιά που ο JB έφυγε από τους Spiritual Beggars και έφερε μαζί του τον ντράμερ του συγκροτήματος. Το “Valhala Rising” είναι από αυτά που σου κολλάνε στο μυαλό αμέσως και είναι άκρως συναυλιακό, οπότε γιατί να μην το παίξουν για άλλη μια φορά στο ελληνικό κοινό;

“Baptised In Fire” – αυτό το αργόσυρτο mid tempo θα είναι ιδανικό για την Πλατεία Νερού, καθώς υποθέτω πως την ώρα που θα βγουν οι Grand Magus ο ήλιος δεν θα έχει δύσει ακόμα και θα κάνει ζέστη, κάτι που θα δημιουργεί μια ιδανική ατμόσφαιρα για αυτό το οκτάλεπτο έπος από το δεύτερο άλμπουμ τους “Monument”. Τότε, ο ήχος τους ήταν σαφέστατα πιο κοντά στο stoner, παρά στο metal, αλλά δεν μπορώ να πω ότι αυτό δεν τους πήγαινε.

“Steel Versus. Steel” – αν και τα αυτονόητα συνήθως παραλείπονται, αυτή η κομματάρα είναι “must” για κάθε σχετική λίστα με αγαπημένα τραγούδια των Grand Magus, που θέλουμε να ακούμε live. Μέσα από το “Triumph And Power”, ένα άλμπουμ με επιτηδευμένα πιο heavy ήχο από το προηγούμενο (“The Hunt”), που ήθελε να αποτυπώσει δυο θεμελιώδη συναισθήματα που προκαλεί το άκουσμα του metal στον ακροατή, θρίαμβο και δύναμη!

“Untamed” – για (απο) τελείωμα άφησα ένα τραγούδι από το πιο πρόσφατο άλμπουμ του γκρουπ, το “Wolf God”, που κυκλοφόρησε το 2019. Το επικό αυτό άσμα ανοίγει επιθετικά με φουλ ταχύτητα και γκάζι για να μεταμορφωθεί πολύ σύντομα σε ένα βαρύ σχεδόν mid-tempo αριστούργημα. Απαραίτητο συμπλήρωμα το λιτό και απέριττο βίντεο που με προσεγμένα γραφικά σε κόκκινο φόντο αποτυπώνει μόνο με σιλουέτες εικόνες αιματηρής μάχης από επιδρομή των Βίκιγκς!

Γιάννης Δόλας

Blind Guardian

Έχω την χαρά, τιμή, φετίχ πείτε το, να έχω δει τους Γερμανούς βάρδους πολλές φορές εντός και εκτός Ελλάδας. Ακόμα με τσούζει το ότι είχα βγάλει εισιτήρια για να τους δω να παίζουν όλο το “Somewhere Far Beyond” στο Βερολίνο αλλά ο covid είχε άλλα σχέδια για την ανθρωπότητα.

Όπως και να έχει ακολουθούν πέντε συνθέσεις των Blind Guardian που θα ήθελα για τους δικούς μου λόγους να ακούσω στο Release αλλά και σε κάθε εμφάνιση τους εδώ που τα λέμε.

“Spread Your Wings” από το “Somewhere Far Beyond”. Μάστορες στις διασκευές μέχρι κάποια εποχή οι Blind Guardian. Το συγκεκριμένο πιστεύω ότι ήταν και το κομμάτι που πότισε το έδαφος για μελλοντικές εξερευνήσεις στον ήχο τους. Επίσης το κομμάτι είναι ότι πρέπει για sing along. Ε τι άλλο να ζητήσω;

“The Last Candle” από το “Tales From The Twilight World”. Το άλμπουμ που άρχισε η αλλαγή του ήχου του σχήματος. Ίσως το αγαπημένο μου από το άλμπουμ, μιας και έχω ένα θέμα με το τι θεωρώ αγαπημένο κατά καιρούς από εκείνη τους την εποχή. Το σχήμα τιμά τον δίσκο με το “Lost In The Twilight Hall” αλλά εγώ θέλω να ακούσω αυτό. Δημοκρατικά πράγματα.

“Somewhere Far Beyond”  από το ομώνυμο άλμπουμ. Τα πράγματα είναι απλά. Όταν ένα άλμπουμ που έχει μόνο δεκάρια είσαι το εντεκάρι ε κάπου ώπα. Μια από τις πιο σύνθετες συνθέσεις της εποχής του ίσως να μην είναι και το πιο συναυλιακό κομμάτι στην ιστορία τους αλλά μιλάμε για ένα τραγούδι που έχει τα πάντα όλα μέσα.

“And Then There Was Silence” από το “The Night Of The Opera”. Αχ, ένα άλμπουμ που δεν δίχασε κόσμο και κοσμάκη. Έκτοτε οι Γερμανοί κρατάνε μια σχετική απόσταση από αυτό. Από την άλλη είχε κάποιες καλές στιγμές, με καλύτερα για μένα αυτή εδώ.

“Mordred’s Song” από το “Imaginations From The Other Side”. Ένα από τα πιο σκοτεινά κομμάτια που έχουν γράψει οι Guardian. Ακόμα και το χορωδιακό ρεφραίν δεν τινάζει την μαυρίλα από πάνω του. Άλλο ένα κομμάτι που δεν είναι αμιγώς συναυλιακό αλλά σίγουρα θα μου σήκωνε την τρίχα κάγκελο.

Όπως και να έχει, όποια κομμάτια και να ερμηνεύσουν οι Blind Guardian είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα που τιμούν την φανέλα τους ακόμα και μετά τόσα χρόνια επί σκηνής. Οπότε ετοιμαστείτε να περάσουμε καλά.

Μιχάλης Νταλάκος

Megadeth

Είναι τόσα πολλά τα τραγούδια των Megadeth που θα ήθελε να ακούσει κάποιος στην επερχόμενη εμφάνιση τους στο Release και φυσικά είναι πρακτικά αδύνατο να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις και οι επιθυμίες του κάθε fan της μπάντας. Προσωπικά μιλώντας, αν παίξουν έστω και 1 από τα 5 παρακάτω τραγούδια, θα είμαι ΟΚ…αν και μεταξύ μας, ό,τι και να παίξουν μια χαρά θα είμαστε όλοι…εντάξει, ας εξαιρέσουμε το ”Risk”!

“Devils Island” (1986): Μέσα από το πολυαγαπημένο “Peace Sells…”. Πιθανότατα μιλάμε για το προσωπικό highlight ενός αριστουργηματικού δίσκου. Το γεγονός ότι ακολουθεί το ομώνυμο κομμάτι στο track sequence «απογειώνει» ακόμη περισσότερο την ποιότητα της πρώτης πλευράς του βινυλίου.

“In My Darkest Hour” (1988): Ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ ο Mustaine. Όλοι ξέρουμε που αναφέρονται οι στίχοι και αυτό το κάνει ακόμη πιο δυνατό και έντονο. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανείς εκεί έξω που δεν θα ξετρελαινόταν στο άκουσμα αυτού του ύμνου…

“Take No Prisoners” (1990): Βασικά ό,τι και να επιλέξει ο Mustaine από το “Rust in Peace” από μένα είναι ένα ξεκάθαρο «ΝΑΙ». Το αγαπημένο μου ever album των Megadeth και το “Take No Prisoners” είναι εύκολα ένα από τα πιο συναυλιακά κομμάτια τους. Οπότε…

“Skin o’ My Teeth” (1992): Ο δίσκος με την καλύτερη παραγωγή των Megadeth -κατά την ταπεινή μου άποψη- ανοίγει με αυτό το ΕΠΟΣ! Αν και θεωρώ ότι δεν μπορεί να ξεπεραστεί η δουλειά που έχει γίνει στο studio εντούτοις, είναι εγγυημένος ο πανικός στο άκουσμα του.

“Kick The Chair” (2004): Πιθανότατα μιλάμε για ένα από τα πιο υποτιμημένα albums των Megadeth. To “The System Has Failed” ήταν ένα αναπάντεχα εξαιρετικό δημιούργημα και το “Kick The Chair” φέρει (ή θα έπρεπε να φέρει) τη στάμπα ενός κλασικού Megadeth τραγουδιού!

Σάκης Νίκας