Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη των Pain of Salvation στη χώρα μας, σε ένα πολύ ελκυστικό πακέτο με τους Need και τους Mother of Millions, επιβαλλόταν μια γενική επανάληψη στην δισκογραφία των Σουηδών progsters.
Μια δισκογραφία με πάνω από έναν σημαντικούς δίσκους, αλλά με τα «The Perfect Element, Part I» και «Remedy Lane» να είναι οι δουλειές που μάλλον μνημονεύονται συχνότερα. Εμείς θα πάμε λίγο πιο πίσω, όχι μόνον εξαιτίας του συμβολισμού με τις δύο δεκαετίες που συμπληρώνονται από την κυκλοφορία, αλλά και λόγω των πρόσφατων setlists των Pain of Salvation. Το «One Hour by the Concrete Lake» έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη εκπροσώπηση, μετά φυσικά από το «In the Passing Light of Day» το οποίο προωθούν αυτή την περίοδο. Είναι ένα απροσδόκητο στατιστικό στοιχείο, καθώς όταν ο ιθύνων νους της μπάντας, Daniel Gildenlöw, είχε ερωτηθεί για τα περισσότερο και λιγότερο αγαπημένα albums που φέρουν την υπογραφή του, είχε τοποθετήσει το «One Hour by the Concrete Lake» στον πυθμένα της λίστας.
Το album κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1998 στην Ιαπωνία, ένα μήνα μετά το «Alternative 4» των Anathema και μια εβδομάδα μετά το «Chemical Wedding» του Bruce Dickinson. Ωστόσο, η κυκλοφορία στα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη καθυστέρησε μέχρι και τις αρχές του ’99.
Μουσικά, χαρακτηρίζεται από τον πολύ heavy τόνο στις κιθάρες, που διαφοροποιούνται από τον trademark ήχο του συγκροτήματος. Ο Gildenlöw είναι ακόμη αρκετά «παραδοσιακός» στα φωνητικά και στις δομές, πριν αναπτύξει εξ ολοκλήρου τον δικό του χαρακτήρα. Το στιχουργικό concept έχει όπως πάντα πολύ ενδιαφέρον: Ο πρωταγωνιστής, σαν άλλος Tony Stark, εργάζεται στον κλάδο της παραγωγής όπλων, αλλά σταδιακά αφυπνίζεται κοινωνικά και περιβαλλοντικά, αναλογιζόμενος ζητήματα όπως η πυρηνική ενέργεια κ.α.
Στο επερχόμενο live, αναμένεται να δούμε/ακούσουμε (spoiler alert) το κοφτό riffing του «Handful of Nothing», τις μελωδίες του «Pilgrim» και το εξαιρετικό «Inside Out» η διάρκεια του οποίου επεκτείνεται πέραν της ολοκλήρωσης του τραγουδιού, για να φτάσουμε στον μαγικό αριθμό 60:00 και να ολοκληρωθεί η μονόωρη παραμονή μας δίπλα στην τσιμεντένια λίμνη…
Ρωμανός Τερζής
