Οι Uriah Heep κλείνουν φέτος 50 χρόνια παρουσίας στο rock μουσικό στερέωμα. Ένα τεράστιο κεφάλαιο της hard rock / heavy metal μουσικής, το πιο υποτιμημένο της αγίας Βρετανικής τετράδας μαζί με Black Sabbath, Led Zeppelin, Deep Purple, κυκλοφόρησε το 2018 το 25ο άλμπουμ της καριέρας του! Κοινός παρανομαστής όλων των κυκλοφοριών τους και μοναδικό εναπομείναν ιδρυτικό μέλος, ο κιθαρίστας Mick Box. Ας θυμηθούμε 5 σπουδαία Uriah Heep άλμπουμ, ένα από κάθε δεκαετία ζωής του συγκροτήματος…
“Demons and Wizards”(1972): Το συγκρότημα βρίσκεται σε δημιουργικό οργασμό και καταθέτει το ένα masterpiece μετά το άλλο, κάποιες φορές σε διάστημα μόλις λίγων μηνών. Τα θεατρικά, δυναμικά φωνητικά του David Byron, τα “βαριά” πλήκτρα του Ken Hensley-σήμα κατατεθέν του γκρουπ, οι κιθάρες του Mick Box, συνδυάζονται με fantasy θεματολογία και έχουν μια πιο hard rock προσέγγιση σε σχέση με τους προκατόχους του άλμπουμ (αριστουργήματα με πιο progressive/metal ήχο). Οι νεοφερμένοι Gary Thain (μπάσο) και ο μετέπειτα μόνιμος για πολλά χρόνια drummer της μπάντας Lee Kerslake έδεσαν απολύτως και έδωσαν την απαραίτητη ώθηση στο συγκρότημα. Μιλάμε για τον δίσκο που συμπεριλαμβάνει τα: “Easy Livin΄”, “The wizard” και «Rainbow Demon”. Μνημείο!
“Abominog” (1982): Τα 80΄s δεν φέρθηκαν καλά στους Uriah Heep , αλλά ούτε και οι ίδιοι στα 80’s. Ο Ken Hensley αποχώρησε και ο Mick Box, μετά το μέτριο “Conquest” αποφασίζει να επανακινήσει την μπάντα. Επιστροφή για τον Lee Kerslake, o ex-Trapeze Peter Goalby στα φωνητικά, ο γνωστός Bob Daisly (ex Ozzy) και ο John Sinclair στα πλήκτρα δίνουν στο κοινό το καλύτερο 80’s Uriah Heep άλμπουμ (προσωπική άποψη). Με ένα εξώφυλλο παρωδία (με απωθούσε από το να το αγοράσω θυμάμαι….), το συγκρότημα προσαρμόζεται στην AOR εποχή και συμπεριλαμβάνει αρκετές pop rock διασκευές τραγουδιών της εποχής. Παρόλη την μοντέρνα ηχητική προσέγγιση σε σχέση με τον μεγαλειώδη 70’s εαυτό τους, το άλμπουμ ανοίγει πολύ δυναμικά με το σχεδόν NWOBHM “Too scared to run”, το οποίο συμπεριλαμβάνεται ακόμη και σήμερα στο live set list τους. Το υπέροχο συνθεσάιζερικό “Chasing Shadows” αλλά και το παθιασμένο “Think it over” που θυμίζει παλιές εποχές αλλά υπό το πρίσμα της νέας αισθητικής, είναι επίσης αξιομνημόνευτα.
“Sea of Light” (1995): Ένα άλμπουμ έκπληξη, ένα μίνι έπος στην καρδία των 90΄s. Με ενθουσιώδης πομπώδης επικούς hard rock ύμνους, όπως τα ”Against the Odds (The way of life that must change)” και “Time of Revelation (Moving to a fantasy world)”, είναι το άλμπουμ που για κάποιους (παρόλο που έχει και κάνα δυο filler) στέκεται δίπλα σε άλμπουμ όπως το “Magician’s Birthday” και μπαίνει εύκολα σε top ten Uriah Heep άλμπουμ. Phil Lanzon (πλήκτρα) και Bernie Shaw (φωνητικά) έχουν πλέον παλιώσει, και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους έως και σήμερα, ενώ Lee Kerslake και Trevor Bolder (μπάσο από το “Firefly”) αποτελούν ονόματα συνυφασμένα με τους Uriah Heep. Τέλειο, ταιριαστό με την μουσική εξώφυλλο!
“Wake the sleeper”(2008): Άλμπουμ σταθμός, που μετά από δισκογραφική παύση δέκα ετών (μετά το “Sonic Origami”), το συγκρότημα δείχνει τα δόντια του και όντως ξυπνάει τους οπαδούς του για τα καλά! Βαρύ, γρήγορο άλμπουμ με εξαιρετικές up tempo συνθέσεις (“Wake the sleeper”-σχεδόν instrumental, “Overload”, “Tears of the world”), bluesy κομμάτια (“Angels walk with you”) και μαγικές επικές στιγμές όπως το εμβατηριακό “What kind of god”. Πιασάρικο, εμπνευσμένο, με ωραίες μελωδίες, οφείλει την ορμή του και στον νέο drummer της μπάντας, τον Russell Gilbrook.
“Living the dream” (2018): Ο δίσκος με τον αριθμό 25 στην δισκογραφία τους, θα μπορούσε κάλλιστα λόγω φρεσκάδας και ποιότητας να είναι και ο νούμερο 6. Το συνθετικό δίδυμο Box/Lanzon προσφέρει hard rock και 70’s prog, με τραγούδια που αναμένεται να βάζουν φωτιά live όπως το “Falling under your spell” το οποίο αξίζει να ακουστεί back to back με το “Easy Livin΄”. Εξαιρετική παραγωγή και o Bernie Shaw ακούγεται πλέον ως η απόλυτη Uriah Heep φωνή. Πολύ δυνατά και τα “Goodbye to innocence” και “Take away my soul”, ενώ υπάρχει και ένα “July Morning” για τα ‘10s, το έπος “It’s all been said”. Γενικότερα δεν κάνει καμμία κοιλιά το άλμπουμ και μακάρι η έμπνευση τους να παραμείνει σε αυτά τα υψηλά επίπεδα για όσο ακόμα θα ροκάρουν.
Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που οι Uriah Heep επισκέφθηκαν την χώρα μας στο Ρόδον, στα 90’s, και που θα μπορούσε κάποιος αφελής να πει ότι πρόκειται για αρχαίους rock ήρωες (οι Nazareth είχαν φάει πατατράκ στο Λυκαβηττό λίγα χρόνια πριν). Την συναυλία την “παρακολούθησα” από το πεζοδρόμιο απέναντι από την είσοδο του club στην Μάρνης, αφού θεωρώντας ότι προλαβαίνω και ξεκινώντας τελευταία στιγμή από το σπίτι, εισέπραξα με την βροντερή φωνή του πορτιέρη ένα “Είναι sold out, τι δεν καταλαβαίνεις;”.
Ναι οι Uriah Heep είναι rock ήρωες και είναι για όλες τις εποχές, με απίστευτα θετική ενέργεια στα live! Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου στο Fuzz, θα ακουστούν κομμάτια από το “Living the dream” και διαχρονικοί ύμνοι όπως “Lady in black”, “Sunrise”, “Gupsy”, “Look at yourself”. Μην τους χάσετε!
Κώστας Βουλγαρέλης
