80s η δεκαετία της καρδιάς λένε. Έλεος με τις γραφικότητες λέω εγώ. Στο παρακάτω κείμενο δεν θα διαβάσετε την εμπειρία μου από εκείνη τη δεκαετία γιατί δεν υπήρχα ούτε σαν ιδέα. Θα διαβάσετε όμως πως παρόλο που είμαι παιδί των 90s δεν κατάφερε να με κερδίσει ποτέ κανείς Chris Cornell, Kurt Cobain και Eddie Vedder. Για μένα η μουσική είναι πάρτυ…
Είναι ο λόγος να βγεις από το σπίτι το βράδυ για να διασκεδάσεις, θα ντυθείς όπως σε εκφράζει και θα περάσεις τέλεια χωρίς κλάψα και μιζέρια. Θέλω ο στίχος να έχει και sex και drugs και rock n roll.Θέλω από τη μπάντα που μου αρέσει να με κάνει να ξεχάσω ότι ασχήμια κυκλοφορεί στα νέα εκείνες τις μέρες και να με πωρώσει να γίνω αν όχι rock star(I wish) λίγο πιο χαρούμενη. Δεν θέλω να κόψω φλέβες και δεν θέλω να είναι τα είδωλα μου ντυμένα με καρό ξενέρωτα πουκάμισα και καρέ μαλλάκι με ίσια χωρίστρα .Θέλω κολάν, ζώνες με καρφιά, ζέβρα, λεοπάρδαλη και στρας. Και εδώ μπαίνουν τα δικά μου 80s. Φίλους δε είχα να ακούνε hard rock όπως δεν είχα και κανέναν συγγενή να ακούει οτιδήποτε πέρα από κρητικά και έντεχνα. Είχα όμως αυτί και όρεξη. ‘’Music, you know, true music – not just rock n roll – it chooses you. It lives in your car, or alone listening to your headphones, you know, with the cast scenic bridges and angelic choirs in your brain’’ ,είχε πει ο συγχωρεμένος Philip Seymour Hoffman στη ταινία ‘’Almost Famous’’.
Στα 14 μου ήξερα ήδη από το ραδιόφωνο τους Guns ‘n’ Roses και τους Scorpions αλλά η μουσική παιδεία στην Ελλάδα και στο ράδιο ήταν αρκετά περιορισμένη και χρειαζόμουν έναν έμπειρο για να μάθω τους Steelheart, Poison, Motley Crue, Ratt κ.α. Κάποιοι θα σκεφτείτε ‘’Σιγά μωρέ τη μουσική που παίζουν αυτοί. Ναι οκ δεν θα έρθω σε ρήξη με εσάς που θα σκεφτείτε έτσι , γιατί άλλωστε δεν ακούω τις παραπάνω μπάντες για τις αρρωστημένες συγχορδίες τους, τα τεχνικά και περίεργα μουσικά θέματα τους κτλ κτλ. Τις ακούω για τους λόγους που εξήγησα στην αρχή. Άλλωστε για μένα και πιστεύω και για πολλούς στην ηλικία μου η μουσική πρέπει να σε κάνει να θες να γιορτάσεις .Δεν λέω ότι με χαλάει να ακούσω μπάντες που μπορεί να εκφράζουν τους προβληματισμούς μου αλλά στη προκείμενη περίπτωση ο σκοπός είναι να ξεχάσω όσα με ενοχλούν. Το hair metal ήταν είναι και θα είναι το διάλειμμα που χρειάζεσαι από τη πραγματικότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα στηρίξω τα μέλη των μπαντών όσο αφορά το πόσο γαμάτοι τύποι είναι. Όχι δεν είναι γαμάτοι. Το αντίθετο μάλιστα. Αν έχετε χρόνο δείτε το δεύτερο μέρος της ταινίας ‘’The Decline Of The Western Civilization’’ ή διαβάστε την αυτοβιογραφία του Slash (που είναι και της μόδας) και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι από τα τελευταία άτομα που θα γυρνούσα να μιλήσω ποτέ. Αυτά όμως όσο είναι κάτω από τη σκηνή. Όταν ανεβαίνουν πάνω στο σανίδι όμως και ξεκινάνε να παίζουν αλλάζουν όλα .Θες το make up,θες το κούνημα, θες οι χαρούμενοι ρυθμοί τους, θες η επιβλητικότητα τους. Ένας συνδυασμός που σε καθηλώνει και σε κάνει με τη μια λάτρη του είδους.
Αυτό που με πληγώνει πολύ σε αυτή τη χώρα είναι ότι ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να απολαύσω ζωντανά όσες μπάντες αγάπησα ,όσο ακόμα είχαν αντοχές. Έχασα την ευκαιρία να δω Motley Crue στη Μαλακάσα γιατί ‘’ο καιρός’’ δεν ευνοούσε. Η αλήθεια βέβαια ήταν άλλη .Πιστέψτε με ότι αν δεν είχε γίνει τόσο χαμηλή προπώληση με το ζόρι 1000 εισιτήρια και έφτανε σοβαρά νούμερα το live θα γινόταν κανονικότητα. ‘Ντάξει και με λίγη καλύτερη οργάνωση προφανώς όταν υπάρχει περίπτωση τέτοιας βροχής. Όπως και έχασα την ευκαιρία να ξαναδώ Europe στην Ελλάδα, μιας και που έπαιξαν μεσημεριάτικα με 300 άτομα από κάτω και δεν έβγαλαν τα λεφτά τους. Άσχετα αν είναι μια από τις μεγαλύτερες 80s μπάντες που υπάρχει .Το ίδιο και με τους Cinderella που πέρασαν ξυστά από την Ελλάδα παίζοντας στη Βουλγαρία, οι KISS που έπαιξαν για πρώτη φορά στη καριέρα τους σε μόνο 7000 άτομα ή με τους Dokken που έπαιξαν πριν λίγες μέρες για 250 άτομα ενώ έχουν δυναμική 1000 το λιγότερο σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Σε όλα τα παραπάνω δεν μου φταίει καμία εταιρεία. Σε αυτό μου φταίει η μουσική παιδεία της Ελλάδος και όλοι αυτοί οι ‘’ποζεράδες’’ που δεν θα έδιναν ούτε 10€ για την ‘’αγαπημένη ‘’ τους μπάντα. Στα λόγια όλοι καλοί είναι άλλωστε. Αν προκύψει βέβαια καμία ωραία γυναίκα που θέλει να ανοίξεις μπουκάλι στον Κιάμο ή ανάποδα κάποιο γεροδεμένο αγόρι που του αρέσουν τα ακριβά παπούτσια ,θα τα δώσεις και τα 10 και τα 100.Ελαχιστες λοιπόν οι περιπτώσεις που δεν πας σε live γιατί δεν έχεις λεφτά. Άλλωστε τόσο σπάνια που γίνονται τέτοιου είδους live , ούτε αυτό είναι δικαιολογία.
Για να μην είμαι υπερβολική πολλές από τις μπάντες που ανέφερα δεν αξίζουν πλέον live αλλά κανείς δεν το ξέρει αυτό αν δεν τους δει έστω μια φορά .Και μετά ας μην ξαναπάει.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ελάχιστες μπάντες στην Ελλάδα που στηρίζουν αυτή την εποχή και κάποια μέλη τους την έζησαν κιόλας. Ενδεικτικά αναφέρω τις ενεργές όπως Star Star, Wild Machine, Addiction, W.A.N.T.E.D., Redrum, Wild Rose, Jailcat, Cyanide 4, Wild Kitten και Ailafar.
Oι πρώτες τρείς μπάντες θα εμφανιστούν live στη σκηνή του Second Skin στο Γκάζι της Αττικής στις 05/03/16 .Το φεστιβάλ θα έχει τίτλο Live Fast –Rock Young και μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στη σελίδα του Crash Parties.
Αφού σας εξέφρασα την οπτική μου για αυτή την εποχή αλλά και το παράπονο μου για το τώρα, πάμε να δούμε με χρονολογική σειρά τα 80s άλμπουμ σταθμό στην ιστορία, ‘που επηρέασαν τις νεότερες μπάντες και κάποιες που ανέδειξαν τον όρο glam & hair metal σύμφωνα πάντα με το δικό μου σκεπτικό.
Def Leppard – Pyromania(1983)
Άλμπουμ σταθμός στην ιστορία του hair metal της Αγγλίας. Παραγωγός του ο Mutt Lange που ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για τον ήχο που υιοθέτησαν στη συνέχεια της καριέρας τους οι Def Leppard. Με αυτό τα δίσκο η μπάντα πέρασε από το New Wave of British Heavy Metal στο πιο pop-metal.
Είναι το πρώτο άλμπουμ που συμμετέχει ο κιθαρίστας Phil Collen
Χάρη στο MTV τα κομμάτια ‘Photograph,’ ‘Foolin’’ και ‘Rock of Ages παιζόντουσαν συνεχώς ,με αποτέλεσμα να εκτοξεύσουν τη μπάντα στα ύψη από πλευρά δημοσιότητας.
Έχει πουλήσει 10 εκατομμύρια albums και έφτασε δεύτερη θέση στα charts τον καλύτερο δίσκων με ‘’hit singles’’
Kάποιοι κατηγόρησαν τους Def Leppard ότι το “Pyromania” ήταν αιτία πολλές από τις μπάντες των 80s να το γυρίσουν πιο πολύ στο ποπ στυλ χρησιμοποιώντας synthesizers και giant-hook choruses.
Hanoi Rocks – Two Steps From The Move(1984)
Αυτό είναι και τo τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Hanoi Rocks το 1984 πριν τη διάλυση τους, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του drummer τους Ruzzle με υπαίτιο τον τραγουδιστή των Motley Crue, Vince Neil .
Eίναι ο πρώτος δίσκος των Φιλανδών hard rockers που γίνεται χρυσός.
Ο παραγωγός του δίσκου είναι ο Βob Ezrin γνωστός και από τη συνεργασία του με KISS, Pink Floyd ,Alice Cooper κ.α.
Ο στίχος ‘’Welcome To The Jungle’’ στο κομμάτι “Underwater World” ενέπνευσε τον θαυμαστή τους, Axl Rose να γράψει το πασίγνωστο άσμα των Guns n’ Roses.
Bon Jovi—Slippery When Wet (1986)
Ίσως και ο σημαντικότερος δίσκος στην ιστορία του μελωδικού metal αλλά και με τα πιο γνωστά κομμάτια όλων των εποχών, κάνοντας τους Bon Jovi μια mainstream μπάντα παρά μια hair metal .Κομμάτια όπως το ”You Give Love a Bad Name“, “Livin’ On A Prayer”, ”Never Say Goodbye“ εμειναν στη πρωτη θεση των charts περισσοτερο απο οποιοδηποτε rοck κομματι υπηρξε ποτε.
Guns N’ Roses—Appetite For Destruction (1987)
Το πρώτο άλμπουμ της μπάντας και ίσως και το αγαπημένο μου όσον αφορά τον πιο sleaze ήχο , που πούλησε τα περισσότερα αντίτυπα από όλες τις μπάντες του είδους.
Το πρώτο εξώφυλλο που είχε αυτός ο δίσκος απορρίφτηκε λόγω του ότι το περιεχόμενο ήταν κάπως βίαιο με τη κοπέλα που είχε κατεβασμένα εσώρουχα και το ρομπότ βιαστή και έτσι καταλήξανε στο σταυρό με τα πρόσωπα τους σαν σκελετούς ,πράγμα το οποίο τους έκανε ακόμα πιο γνωστούς και έγινε και πλέον από τα σύμβολα που τους αναγνώριζες παντού.
Τη παραγωγή του δίσκου ήταν να την αναλάβει ο Paul Stanley αλλά ήθελε να επέμβει στα κομμάτια με κάποιες αλλαγές δικές του και τελικά δεν τα βρήκανε και ανέλαβε ο Μike Clink (Whitesnake, Motley Crue).
Το ‘’Sweet Child O’ Mine’’ έγινε το πρώτο και το μόνο κομμάτι των Gn’R που έγινε το νούμερο 5 στο Billboard Hot 100 της Αμερικής το 1988.
Το “Think About You’’ δεν είναι αφιερωμένο σε γυναίκα αλλά στην ηρωίνη σύμφωνα με δήλωση της μπάντας. Οχι και τόσο ρομαντικό λοιπόν…
Motley Crue – Dr.Feelgood (1989)
Το επέλεξα κυρίως για τα “Dr. Feelgood” , “Kickstart My Heart” , “Same Ol’ Situation , “Don’t Go Away Mad (Just Go Away)” . Τα “Dr. Feelgood” και “Kickstart My Heart” προτάθηκαν για Grammy με τιτλο ‘’ Best Hard Rock Performance’’
Το “Dr. Feelgood” αναδείχτηκε το Νο.7 Greatest Air Guitar Song.
Ο δίσκος έχει πουλήσει τα περισσότερα αντίτυπα παγκοσμίως και έχει ψηφιστεί από τους οπαδούς τους ως το καλύτερο άλμπουμ της δισκογραφίας τους.
Παραγωγός του δίσκου είναι ο Bob Rock γνωστός και από τη συνεργασία του με The Cult,Metallica ,Cher,Bon Jovi κ.α.
Ο Lars Ulrich των Metallica επέλεξε τον Bob Rock για παραγωγό του Black Album αφού άκουσε το Dr.Feelgood.
Eπίσης διαβάστε και τα:
1. The Big Book of Hair Metal: The Illustrated Oral History of Heavy Metal’s Debauched Decade
2.American Hair Metal – by Steven Blush
3.The Dirt: Confessions of the World’s Most Notorious Rock Band
Book by Mick Mars, Neil Strauss, Nikki Sixx, Tommy Lee, and Vince Neil
