Η καθυστέρηση για την έναρξη της συναυλίας ήταν μεγάλη (μία ώρα παρακαλώ, λόγω χρονοβόρου soundcheck). Παρ’ όλα αυτά, οι Order Of The Ebon Hand ανέβηκαν στη σκηνή μπροστά σε ένα γεμάτο Κύτταρο. Στα 45 λεπτά που είχαν στην διάθεσή τους, παρουσίασαν υψηλής ποιότητας black metal. Είναι κρίμα πάντως η πολύ αραιή παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα, καθώς στα 19 χρόνια τους έχουν κυκλοφορήσει μόλις 2 album. Ίσως γι’ αυτό ο κόσμος να ήταν τόσο στατικός και καθόλου εκδηλωτικός καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους. Γιατί όπως και να το κάνουμε, σε κομμάτια δυναμίτες όπως τα “Behold The Sign Of A New Era”, “The Skull”, “For Marchosias” και “(You Are) The Gleaming King” δεν μπορείς να μείνεις και τόσο αμέτοχος. Ακόμα και στη διασκευή του “Deaf Forever” ως φόρο τιμής στον μέγιστο Lemmy, ο κόσμος απλά περίμενε τον Abbath. Έπαιξαν και ένα νέο κομμάτι από το επερχόμενο album τους και παρέδωσαν τη σκυτάλη στον Νορβηγό.
Ο οποίος Νορβηγός βγήκε μετά από μισή ώρα εν μέσω αποθέωσης, ξεκινώντας το set με κομμάτια από το νέο του album (κυκλοφόρησε επίσημα πριν 2 μέρες) και ο κόσμος είχε ανάμεικτες αντιδράσεις. Οι πρώτες νότες όμως του “Nebular Ravens Winter” τον έκαναν να ξεσηκωθεί για τα καλά. Οι κύριοι Tom Cato Visnes a.k.a. King (μπάσο), Gabe Seeber (drums), Per Valla (κιθάρα) και φυσικά ο Olve Eikemo a.k.a. Abbath (κιθάρα, φωνητικά) ήταν εξαιρετικοί στα καθήκοντά τους. Δεμένοι σαν να παίζουν χρόνια. Όσο για τον ήχο; Εξαιρετικός. Το soundcheck μπορεί να πήρε πολλή ώρα, αλλά τουλάχιστον απέδωσε τα μέγιστα. Το set συνεχιζόταν με εναλλαγές παλιών και νέων κομματιών, με τον κόσμο να γουστάρει (προφανώς) περισσότερο στα κομμάτια των Immortal. Από το “Abbath”, ακούσαμε τα “To War!”, “Winter Bane”, “Ashes Of The Damned”, “Fenrir Hunts” και “Count The Dead”. Ο χαμός όμως έγινε στα κομμάτια των Immortal. Ειδικά στα “Tyrants” και “One By One”, ο παλμός παρέσυρε τον King ο οποίος ξεκίνησε να χοροπηδάει! Ο Abbath μπορεί να μη μιλούσε πολύ, αλλά οι γκριμάτσες και το στυλ του ήταν όλα τα λεφτά. Θυμήθηκε και τους I, με το “Warriors” ενώ τα “All Shall Fall” και “Solarfall” των Immortal ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Και κάπως έτσι το ρολόι έδειξε λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν και τελείωσε το set του. Μας υποσχέθηκε πως θα τα ξαναπούμε και έφυγε από τη σκηνή, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε γιατί έπαιξε μόνο μία ώρα και δέκα λεπτά.
Στα θετικά της βραδιάς, είδαμε και ακούσαμε εξαιρετικό black metal. Στα αρνητικά, η πολύ μεγάλη καθυστέρηση και το πολύ μικρό set των Abbath. Και δεν ήταν λόγω της καθυστέρησης. Ανάμεικτα συναισθήματα σε ένα live από το οποίο προσωπικά περίμενα πολύ περισσότερα. Κρίμα κύριε Olve.
Γιώργος Τερζάκης
{galleryAbbath_Order}{/gallery}
