Είναι αδύνατον να ακούσεις ένα νέο άλμπουμ από τους AC/DC και να μην νοιώσεις συγκεκριμένα συναισθήματα. Να μην σε πλημμυρίσει ενθουσιασμός και να μην αρχίσεις να κουνάς αυθόρμητα χέρια, πόδια, κεφάλι μαζί με το «ταυράκι» του Angus. Μπορεί να κάνεις και duck walk, χωρίς να σε απασχολεί πόσο αδιάφορο, ή αδύναμο είναι το άλμπουμ. Ξέρεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να αντικαταστήσει το “Back In Black” ή το “Highway To Hell” στην καρδιά σου, αλλά είναι οι AC/DC και είναι αδύνατον να φανταστείς τον κόσμο χωρίς αυτούς!
Το “Rock Or Bust” λοιπόν δεν είναι το καλύτερο τους άλμπουμ, ούτε όμως και το χειρότερο. Ίσως, αν δεν είχε βγει ποτέ το “Black Ice” να μας φαινόταν καλύτερο. Επειδή όμως δεν μπορεί κανείς να μιλάει υποθετικά, αυτό που θα μείνει από το 16ο άλμπουμ των AC/DC είναι μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο.
Σίγουρα, η απουσία του Malcolm Young, ο οποίος λόγω της γνωστής περιπέτειας με την υγεία του αποσύρθηκε από τη μουσική, επηρέασε τη μπάντα, όπως δήλωσε και ο Brian Johnson και όπως είναι λογικό για κάθε περίπτωση όπου λείπει ένα βασικό μέλος. Και στην περίπτωση του Malcolm μιλάμε για την ραχοκοκκαλιά τους. Ίσως και για αυτό το λόγο να είναι και το μικρότερο σε διάρκεια άλμπουμ στην ιστορία τους, αφού δεν συμπληρώνει καν τα 35 λεπτά.
Φυσικά, όταν μιλάμε για τους AC/DC, δεν μιλάμε απλά για άλλο ένα συγκρότημα, αλλά για το συνώνυμο του rock’n’roll, έναν από τους σημαιοφόρους της αγαπημένης μας μουσικής με τεράστια mainstream δυναμική και ένα όνομα που ακόμα και τώρα γεμίζει ασφυκτικά στάδια, εκτός από την χώρα μας. Οπότε, ό,τι άλμπουμ κι αν βγάλουν η μπάλα παίζεται στις συναυλίες οι οποίες θα ακολουθήσουν την κυκλοφορία του άλμπουμ και στις οποίες κομμάτια σαν τo ομώνυμο, το “Play Ball”, το “Rock The Blues Away” και το “Dogs Of War” θα γνωρίσουν το σανίδι.
Ζούμε με την ελπίδα ότι αυτό δεν θα είναι το τελευταίο τους άλμπουμ και ότι θα τους ξαναδούμε στην Ελλάδα και αυτή τη φορά το ΟΑΚΑ θα είναι τίγκα γεμάτο και δεν θα υπάρχει ούτε ένα άσπρο καρεκλάκι κενό.
