Δυστυχώς το τρίτο album των Adrenaline Mob συνοδεύτηκε από τον άδικο χαμό του καινούριου τους μπασίστα David Zablidowsky από αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν το συγκρότημα βγήκε σε περιοδεία μόλις ενάμιση μήνα μετά την κυκλοφορία του. Είναι η δεύτερη απώλεια που βιώνουν μετά και το θάνατο του A.J. Pero (ex-Twisted Sister) από καρδιακή ανακοπή πριν από δύο χρόνια.

Η μνήμη των μουσικών θα παραμείνει. Η μνήμη αυτής της κυκλοφορίας, όχι. Το “We The People” σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι με συγκίνησε καθώς δε συνεχίζει τις προσδοκίες που μου άφησαν τα δύο πρώτα φοβερά albums τους. Δεν είναι ότι άλλαξε το στυλ τους, συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο παίζοντας heavy/groove metal αλλά όχι τόσο καλά όσο πριν. Ο Mike Orlando κάνει καλή δουλειά σε riffs και solos, ο Russell Allen (Symphony X) δε νομίζω ότι χρειάζεται συστάσεις, έτσι κι αλλιώς αποτελεί ίσως την κορυφαία φωνή της γενιάς του, αλλά γενικά κάτι δεν πάει καλά. Ίσως είναι και η κάκιστη παραγωγή που εντέλει χαντακώνει το τελικό αποτέλεσμα. Ειδικά τα drums ακούγονται χάλια. Λες και κυκλοφόρησαν μια demo έκδοση και όχι την τελική μίξη. Και αυτό δεν το λέω ακούγοντας μια ό,τι να ‘ναι κόπια, αλλά το album σε φυσική μορφή. Εκτός όμως της κακής παραγωγής, υπάρχουν και κομμάτια που ακούγονται τελείως αδιάφορα. Εκλάμψεις υπάρχουν βέβαια, καθώς δεν γίνεται να αγνοήσεις τραγούδια όπως τα “King Of The Ring”, “The Killer’s Inside” και “Blind Leading The Blind” αλλά στο σύνολό του δεν το βλέπω να το επισκέπτομαι στο μέλλον αφού παίζει να είναι και τα μόνα που αξίζουν. Μόνο οι ερμηνείες του Allen δεν σώζουν την κατάσταση.

Οι Mob είναι ένα πολύ παραγωγικό συγκρότημα στα έξι χρόνια ύπαρξής τους, καθώς εκτός από τα album έχουν κυκλοφορήσει και τρία EP’s μέσα στα οποία έχουν κάνει και κοντά στις είκοσι διασκευές. Εδώ σαν bonus ακούμε το “Rebel Yell” του Billy Idol με τον A.J. Pero στα drums. Το ότι είναι το τραγούδι του album με την καλύτερη παραγωγή, μάλλον λέει κάτι.