Ίσως να μην αντικατοπτρίζεται απόλυτα από τον τίτλο, η νέα δουλειά όμως των Aerosmith προσωπικά με άφησε ικανοποιημένο σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Οκτώ χρόνια μετά τα χρυσό “Honkin’ On Bobo” η θρυλική μπάντα επιστρέφει με ένα album αντάξιο των προσδοκιών μου και που δικαιούται να ακουστεί όσο τα αμέσως προηγούμενα και ίσως ακόμα περισσότερο.
Ακούγεται σαν ένα κλασσικό Aerosmith album με τον χαρακτηριστικό ήχο του συγκροτήματος, τα πιασάρικα hit (“Luv xxx”, “Oh Yeah”, “Street Jesus”…τουλάχιστον αυτά) αλλά και με τις κλασσικές μπαλάντες όπως το υπέροχο “Closer”, το single “What Could Have Been Love”, το “Beautiful” αλλά και το “Can’t Stop Lovin’ You” με τη συμμετοχή της Carrie Underwood (έτσι, γιατί δεν παρατάμε ποτέ το άθλημα) σε ένα εξαιρετικό ντουέτο με τον Steven Tyler. Δε λείπει επίσης το country στοιχείο (“Tell Me”) όπως επίσης και η rock and rollιά που θυμίζει τους παλιούς Aerosmith των ημερών του “Toys In The Attic” με το “Out Go The Lights”. Δε με ενθουσίασε αντίθετα το έτερο single, “Legendary Child” όσο κι αν το πάλεψαν για να ακουστεί σαν ένα σύγχρονο “Walk This Way”.
Πιθανόν από το “Music From Another Dimension!” να μην προκύψει το υπερκλασικό κομμάτι, αν και το “Can’t Stop Lovin’ You” έχει αρκετό airplay και τα δεκαπέντε κομμάτια που το απαρτίζουν να είναι πολλά, μιλάμε όμως για ένα πολύ μεγάλο σχήμα που εκ των πραγμάτων βρίσκεται προς τη δύση μιας μεγάλης καριέρας και με αυτά τα δεδομένα θεωρώ αυτόν τον δίσκο (μουσικά πάντα) ιδιαίτερα επιτυχημένο. Άλλωστε κι οι πέντε ακούγονται ολόφρεσκοι!
Πέρα από το μουσικό κομμάτι, δε μπορώ να μην επισημάνω το απίθανο εξώφυλλο του album που παραπέμπει σαφώς σε Hollywoodιανή ταινία, απ’ αυτές που σπάνε τα ταμεία και που το θεωρώ το καλύτερο τους μέχρι σήμερα.
