Alice Cooper Interview

O Alice Cooper μπήκε στο μικρό δωμάτιο συνεδριάσεων του Radisson Hotel του Göteborg. Δεν φαινόταν πολύ καλοδιάθετος, μουρμούρισε λίγες λέξεις στο βοηθό του και πλησίασε για να με χαιρετήσει. Κάθισε, και κοιτώντας το βοηθό του στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, τον ρώτησε αν βρήκε καμιά καλή ταινία για να πάει η μπάντα να δει εκείνο το βράδυ.

Συνέντευξη στο Γιώργο Ανασοντζή.

Alice Cooper: Μόνο το Men In Black III παίζει ακόμα; Και ο κινηματογράφος να είναι εδώ κοντά να πάμε με τα πόδια…
Rockpages.gr: Όλα είναι εδώ κοντά.
Alice Cooper: Και όλα είναι στα αγγλικά!
Κyle Killer: Όλες οι ταινίες… απίστευτο…
Alice Cooper: Το οποίο είναι πολύ καλό για μας (γέλια). Ξέρεις, έχουμε δει όλες τις ταινίες… (γυρνώντας στον Kyle) Τι λες για τη Χιονάτη;

Κι ενώ ο Kyle προσπαθεί να φτιάξει το πρόγραμμα του απογεύματος, ξεκινάμε να μιλάμε για τη συναυλία της προηγούμενης βραδιάς.

Rockpages.gr: Ήταν πολύ ωραίο το σόου εχθές.
Alice Cooper: Σε ευχαριστώ. Ήταν ωραία. Η μπάντα είναι πολύ καλή. Όλη είναι διαλεγμένοι και το καλό είναι ότι όχι μόνο είναι πολύ καλοί μουσικοί, αλλά ξέρουν και πώς να αποδίδουν σε μια συναυλία Alice Cooper. Και είναι και πολύ καλοί φίλοι. Ακόμα και σε κενές μέρες, περνούν χρόνο μαζί, βγαίνουν μαζί, κινηματογράφο, ψώνια, γκολφ, ο,τιδήποτε. Και δεν είναι κανένας τους μοναχικός τύπος να μη συμμετέχει. Είναι φανταστικά να έχεις μια μπάντα σαν κι αυτή. Κάνει τα πάντα πιο εύκολα για όλους.
Rockpages.gr: Αν είναι έτσι εκτός σκηνής, φαντάζομαι πάνω στη σκηνή.
Alice Cooper: Ναι, ναι. Είναι κοντά και εκτός και επί σκηνής. Ξέρω μπάντες που δε θέλουν να μιλούν μεταξύ τους. Παίζαμε με μπάντες πιο παλιά και τους έκανε εντύπωση που όταν είχαμε κενό, πηγαίναμε κινηματογράφο. Κι ο τύπος έλεγε «Δεν βλέπω ποτέ τα μέλη της μπάντας μου μέχρι να ανέβω στη σκηνή». Δεν πάνε για δείπνο, δεν… μιλάνε… Μισούν ο ένας τον άλλον.
Rockpages.gr: Είναι αυτή η κατάσταση κάτι νέο για τη μπάντα του Alice Cooper;
Alice Cooper: Όχι, όχι. Πάντα επέλεγα ανθρώπους που γούσταραν ο ένας τον άλλο. Για μένα, είναι πραγματικά σημαντικό να είναι η μπάντα οικογενειακή υπόθεση. Προσπάθησα ώστε όλοι να περνούν καλά στο σόου και να νιώθουν περηφάνεια που το σόου είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Πολλοί από αυτούς έρχονται από μπάντες που είναι… ξέρεις… (σημ. που παίζουν με χαμηλό προφίλ) ενώ σε αυτή τη μπάντα, πρέπει να γίνεις εξωστρεφής. Και πρέπει να γίνεις κάτι που δεν ήσουν παλαιότερα. Και όλοι το κάνουν. Μπαίνουν στο ρόλο τους στο σόου. Η Οριάνθη όταν ξεκίνησε ήταν πολύ ντροπαλή. Τώρα έχει αίμα να πετάγεται από το στόμα της και είναι φανταστική επί σκηνής.
Rockpages.gr: Νόμιζα ότι αυτό ήταν μέρος του συμβολαίου…
Alice Cooper: Ναι, δεν της είπα καν να βάλει εκεί το αίμα, το έβαλε μόνη της, που είναι φανταστικό. Κάθε βράδυ γίνεται όλο και πιο παλαβή! (γέλια)
Rockpages.gr: Μπαίνει στο πετσί του ρόλου.
Alice Cooper: Ναι, της αρέσει να παίζει το ρόλο.
Rockpages.gr: Μόνο το μισό γκρουπ ήταν το ίδιο στην Ελλάδα (το 2004), σωστά;
Alice Cooper: Ναι, ο Chuck Garrick, o Ryan Roxie κι εγώ ήμαστε στη μπάντα. Βέβαια είχαμε και τον Eric Singer τότε… Υπάρχουν τόσοι καλοί μουσικοί και όλοι ξέρουν τους πάντες. Έτσι, για αυτήν την περιοδεία είχα την επιλογή του Keri Kelly ή του Ryan Roxie και θα μπορούσα να επιλέξω όποιον από τους δύο ήθελα. Είχα τον Keri στη μπάντα και σκέφτηκα να πάρω τον Roxie ξανά, για αλλαγή. Κι απλά έτυχε ο Ryan και η Ori να παίζουν φανταστικά μαζί. Ο ήχος τους αναμειγνύεται τέλεια, οπότε ήταν μια καλή επιλογή.
Rockpages.gr: Δεν ήταν δύσκολο να πείσεις τον Ryan φαντάζομαι…
Alice Cooper: Α όχι, ήθελε να επιστρέψει στη μπάντα. Βασικά, ήταν ο ίδιος που με είχε πάρει και μου είχε πει ότι ο Keri είναι από τους καλύτερούς του φίλους και ότι έπαιζε πολύ μαζί του. Έτσι, που και που ερχόταν και έπαιζε μαζί μας. Έτσι, όταν ο Ryan έφυγε από τη μπάντα, ο πρώτος που πήραμε στη θέση του ήταν ο Keri. Ακόμα και ο Ryan μας είπε ότι ο Keri είναι αυτός που χρειάζεστε. Έτσι, ο Keri είναι μέσα κι έξω από τη μπάντα, αλλά είναι πάντα μέλος της οικογένειας. Όλοι όσοι έχουν υπάρξει στη μπάντα είναι μέλη της οικογένειας. Ο Eric Singer δεν είναι μαζί μας για, πόσα, δέκα χρόνια; Αλλά είναι μέρος της οικογένειας.
Rockpages.gr: Αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που έχετε μια γυναίκα στη μπάντα.
Alice Cooper: Ναι, και ξέρεις, δεν ήταν η ιδέα να πάρουμε ένα κορίτσι στη μπάντα. Ήταν να πάρουμε έναν κιθαρίστα. Και λόγω της κιθαριστικής δουλειάς της την πήραμε. Αν είχα μόνο ακούσει την κιθάρα, θα έλεγα, όποιος και να είναι, θέλω αυτό το άτομο. Και απλά τυχαίνει αυτό το κορίτσι να είναι απίστευτο. Και αυτά που παίζει μαζί μας δεν είναι καν αυτά στα οποία είναι καλύτερη. Είναι πολύ καλή blues μουσικός. Όταν την ακούς να παίζει slide and blues, είναι απίστευτη. Ακούγεται σαν τον Stevie Ray Vaughan. Δεν υπάρχει θέση για αυτό στο σόου μας. Αλλά δε με νοιάζει. Της λέω, «Παίξε ένα metal σόλο». Παίξε λίγο Jimmi Hendrix, τέτοια πράγματα. Και ο κόσμος είναι απλά σοκαρισμένος όταν τη βλέπουν να παίζει, γιατί είναι και τόσο όμορφη και την κοιτάς και είναι σαν γλυκό για τα μάτια. Και όταν παίζει, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τόσο καλή σαν κιθαρίστρια, όσο όλοι όσους είχα μέχρι τώρα. Οπότε της δίνω ένα σόλο και της λέω «Τρέλλανέ τους. Δώσε τους δύο λεπτά από τα καλύτερά σου». Είναι από αυτά τα κορίτσια που γίνονται καλύτερα με το χρόνο. Σε πέντε χρόνια, θα είναι ακόμα καλύτερη. Ελπίζω να την κρατήσω μέχρι τότε.
Rockpages.gr: Ίσως είναι τόσο καλή επειδή είναι μισή Ελληνίδα…
Alice Cooper: Ναι… Οριάνθη. Και δεν μπορώ καν να προφέρω το επίθετό της. Είναι όμως Ελληνίδα και Αυστραλή. Είναι αυτό ένα κοινό όνομα; Οριάνθη;
Rockpages.gr: Καθόλου.
Alice Cooper: Δεν το έχω ξανακούσει ποτέ.
Rockpages.gr: Ξέρεις τι σημαίνει;
Alice Cooper: Σημαίνει πολύ καλή κιθαρίστρια; (γέλια)
Rockpages.gr: Όμορφο λουλούδι (Σημ. αν και μάλλον σημαίνει λουλούδι του βουνού).
Alice Cooper: Αλήθεια; Φαντάζομαι ότι μερικές φορές είναι ένα όμορφο λουλούδι. Αλλά όταν είναι στη σκηνή είναι ένας τρόμος (γέλια).
Rockpages.gr: Το γεγονός ότι έχεις ένα κορίτσι στη μπάντα, έχει προκαλέσει συναγωνισμό στα άλλα μέλη;
Alice Cooper: Όχι. Είναι αστείο. Της συμπεριφερόμαστε σαν όλους τους άλλους. Έχει βέβαια το δικό της καμαρίνι, αλλά ξέρεις, ταιριάζει στη μπάντα. Είναι ένα από τα παιδιά. Όταν κάνουν πρόβα, είναι εκεί στη μέση της δράσης. Είναι υπέροχο να έχεις μια μπάντα που να μπορείς να βασιστείς και ό,τι και να γίνει, η μπάντα θα παίξει τέλεια. Ακόμα και το ότι δεν έχουμε τον Glen, που ήταν ο βασικός μας ντράμερ, ήμαστε τυχεροί που αν και τελευταία στιγμή μπορέσαμε να πάρουμε τον Jonathan Mover που είναι από τους καλύτερους ντράμερ στην πιάτσα. O Glen είχε τραυματιστεί και δε μπορούσε να παίξει, και είχαμε κολλήσει. Σκεφτόμασταν ονόματα και κάποιος ανέφερε τον Jonathan Mover. Αν μπορέσουμε να τον πάρουμε, θα είμαστε εντάξει. Ήρθε και ήξερε όλα τα κομμάτια μέσα σε μια μέρα. Και ακόμα τα πιο περίπλοκα, Halo of Flies, the Black Widow, είναι πέντε έξι κομμάτια που δεν είναι τα κλασικά 4/4. Είναι όντως πολύπλοκα. Και ήρθε και τα ήξερε όλα.
Rockpages.gr: Οπότε το γεγονός ότι υπάρχει η Οριάνθη ανάμεσά σας, δεν έχει φέρει ανταγωνισμό ανάμεσα στα άλλα μέλη για να την εντυπωσιάσουν…
Alice Cooper: Όχι. Και θα σου πω γιατί. Ο Tommy (Henriksen) και η Oreo είναι κολλητοί, ο Tommy δεν είναι παντρεμένος. Ο Ryan ήταν παντρεμένος αλλά όχι πια. Ο Jonathan Mover δεν είναι παντρεμένος. Εγώ και ο Chuck είμαστε. Δεν αποτελεί σεξουαλικό πρόβλημα, γιατί τη μεταχειρίζονται σα να ήταν ο Jeff Beck. Σαν να ήταν ο Jimmy Page. Δε νομίζω ότι τη βλέπουν διαφορετικά. Τη βλέπουμε μόνο σαν τη μικρή μας αδερφή. Κι αν έρθει κανένας τύπος κοντά της, είμαστε «Εϊ, ποιος είσαι εσύ»! Τη μεταχειριζόμαστε σαν τη μικρή μας αδερφή. Είναι προστατευμένη… χαχα. Έχει και φίλο, ο οποίος είναι ηθοποιός και μουσικός. Του είπαμε, μην ανησυχείς, θα την φροντίζουμε. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μας δείρει όλους… χαχαχαχα. Σε αυτή τη μπάντα όλοι είναι τόσο στενοί φίλοι, όλοι ξέρουν όλους και την οικογένειά τους. Αν προσπαθούσες να κρύψεις κάτι, ας πούμε να απατήσεις τη γυναίκα σου, όλοι θα το ήξεραν. Δεν υπάρχει μυστικό σε αυτή τη μπάντα. Δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα. Το οποίο είναι γενικά καλό. Τον παλιό καιρό, είχαμε διαγωνισμό. Κανένας μας δεν ήταν παντρεμένος. Οπότε ο David Lieber, όταν μπαίναμε στο αεροπλάνο και φωνάζαμε «Διαγωνισμός», έλεγε «Glen, 2, New Jersey, τίποτα» χαχαχα. «Alice Cooper, ένα! New Jersey, τίποτα!» και μετἀ «Neil! Ήταν άντρας ή γυναίκα χθες το βράδυ;» (γέλια). Αλλά αυτός ήταν ο διαγωνισμός κάθε βράδυ. Πόσοι σκόραραν.
Rockpages.gr: Σου λείπουν ποτέ αυτές οι μέρες;
Alice Cooper: Όχι, όχι, όχι… Είμαι παντρεμένος 36 χρόνια και δεν έχω απατήσει τη Sheryl ποτέ.
Rockpages.gr: Χθες ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον σόου. Παίζατε στο Liseberg, το οποίο είναι ένα λούνα παρκ… για παιδιά!
Alice Cooper: 22000 κόσμος! Σπάσαμε το ρεκόρ εχθές. Είπαν ότι δεν είχαν ποτέ τόσο κόσμο. Το έγραψαν και οι εφημερίδες σήμερα ότι σπάσαμε το ρεκόρ. Το σπάσαμε εδώ, στην Ιταλία, τη Γαλλία… σε αυτήν την περιοδεία σπάσαμε τέσσερα ρεκόρ. Ήταν ένα πολύ καλό τουρ. Και για μένα, η σκηνή είναι σκηνή. Δε με νοιάζει αν είναι στη μέση ενός ξενοδοχείου, αρκεί να είναι εκεί ο κόσμος.
Rockpages.gr: Σίγουρα. Αλλά ξέρεις, διάφοροι φίλοι με ρωτούσαν. «Παίζει αλήθεια εκεί;» Είναι ένα σόου τρόμου σε ένα λούνα παρκ για παιδιά!
Alice Cooper: Θα σου πω τι μου αρέσει να κάνω. Σε πολλές περιοδείες, παίζουμε σε μεγάλες, ανοιχτές σκηνές. Με τους Iron Maiden, τον Rob Zombie, κάνουμε διπλά headlining σόου. Τρείς συναυλίες τη βδομάδα. Αλλά με αυτό το σόου, είναι πολύ πιο τρομακτικό σε ένα θέατρο (σημ. η σκηνή του λούνα παρκ είναι στην πραγματικότητα θέατρο). Μερικές φορές, σε άλλες περιοδείες παίζουμε μόνο θέατρα. Αντί για 10000 κόσμο, παίζαμε για 2500, και το εισιτήριο ήταν περιζήτητο. Αλλά ήταν τόσο καλά σε θέατρα, που επέλεξα μόνο θέατρα αυτή τη φορά. Και βρήκαμε αυτά τα παλιά θέατρα στο Midwest, τη Νέα Υόρκη, την Πενσυλβάνια, και τα εισιτήρια ήταν πολύ δυσεύρετα. Αλλά ήταν το πιο γαμάτο μέρος για να δεις τον Alice Cooper, με την περιοδεία στα παλιά θέατρα. Τώρα βλέπω ένα σόου στην τηλεόραση, που λέγεται Ghost Hunters, όπου οι παρουσιαστές είναι κανονικοί τύποι, που έχουν φοβερό εξοπλισμό και πάνε και προσπαθούν να απομυθοποιήσουν… λένε, «είχαμε πολλά παραφυσικά φαινόμενα». Στα μισά από τα θέατρα που παίξαμε, έχουν πάει και λένε «Ακούμε φωνές, ακούμε βήματα, κάποιος κρεμάστηκε εκεί», κι εγώ κάθομαι εκεί, στο ίδιο καμαρίνι και βλέπω τηλεόραση, μία από τις εκπομπές τους και λέω «είμαι στο ίδιο καμαρίνι και έχουν ήδη αποδείξει ότι υπάρχουν φαντάσματα εδώ». Και υπάρχουν μέρη σε αυτό το θέατρο, που δε θες να πας εκεί το απόγευμα. Οπότε τα πιο πολλά θέατρα που έχουμε παίξει είναι στοιχειωμένα έτσι κι αλλιώς.
Rockpages.gr: Αν και δε τα πιστεύω αυτά, σίγουρα δε θα πήγαινα σε αυτά τα θέατρα το βράδυ…
Alice Cooper: Ήμουν σκεπτικιστής. Καθαρός σκεπτικιστής. Αυτοί οι τύποι πάνε με όλον τον εξοπλισμό και λένε «θα μπούμε σε αυτό το σπίτι για το οποίο έχουν αναφερθεί όλα αυτά τα πράγματα, για να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχουν φαντάσματα εδώ». Ξέρεις… ίσως το ξύλο είναι παλιό και τρίζει… η δουλειά τους είναι να αποδείξουν ότι δεν ισχύει. Λένε «80% των περιπτώσεων το απομυθοποιούμε. Το άλλο 20%, δεν έχουμε ιδέα πως αυτή η φωνή εμφανίστηκε εκεί, που είπε «Βγείτε έξω!» Ή γιατί κουνήθηκε η καρέκλα μισό μέτρο αριστερά… και γράφτηκε στην κάμερα». Ο τύπος βγάζει τη μπλούζα του και βλέπει γρατζουνιές στην πλάτη του… «Απλά ένιωσα ένα κάψιμο στην πλάτη και μετά ήταν τρεις γρατζουνιές». Λένε «προσπαθούμε να απομυθοποιήσουμε, αλλά παρόλα αυτά είμαστε στη μέση όταν συμβαίνουν όλα αυτά». Και ο τύπος λέει «Τι ήταν αυτό; Να το παίξουμε ξανά» και βλέπεις κάτι διάφανο να περνάει από το παράθυρο. Και ο τύπος λέει «Δεν έχω ιδέα τι ήταν αυτό» (γέλια). Οπότε είμαι κι εγώ δύσπιστος, αλλά όταν μιλάω με αυτούς τους ανθρώπους μου λένε «Κοίτα, προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι δεν είναι αλήθεια και δε μπορούμε για το 20% των περιπτώσεων, μας πιάνει τρόμος. Καθόμαστε εκεί στο δωμάτιο και κάτι βρίσκεται εκεί μαζί μας».
Rockpages.gr: Αλλά αν το 20% δεν υπήρχε, θα ήταν πετυχημένη η εκπομπή;
Alice Cooper: Ξέρεις, είναι πεντέξι εκπομπές και στις πιο πολλές, με κάθε μικρό ήχο λένε «Ναι! Ένα φάντασμα!». Ο μόνος τρόπος να αποδείξεις ότι υπάρχουν φαντάσματα, είναι να (προσπαθείς να) αποδείξεις ότι δεν υπάρχουν. Πάνε εκεί για να αποδείξουν ότι δε συμβαίνει τίποτα. Αλλά λένε «δε μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι αυτό το πράγμα μετακινήθηκε, εκεί μπροστά στα μάτια μας» (γέλια). Βέβαια, η θεωρία μου είναι αυτή. Δε νομίζω ότι είναι φαντάσματα. Νομίζω ότι έχουν να κάνουν με δαιμόνια. Αυτά είναι βιβλικά. Εννοώ ότι ένας δαίμονας μπορεί να μιμηθεί ο,τιδήποτε. Ένα μικρό κορίτσι, έναν γέρο. Νομίζω ότι αντιμετωπίζουν δαιμόνια.
Rockpages.gr: Αλλά γιατί μόνο εκεί;
Alice Cooper: Για μένα, το μόνο που μπορώ να εξηγήσω, ως Χριστιανός, είναι ότι όταν πεθάνεις, πας είτε σε ένα μέρος είτε σε ένα άλλο. Δεν περιφέρεσαι. Τα μόνα που μπορούν να περιφέρονται είναι τα δαιμόνια. Αντιμετωπίζουν δαιμόνια, όχι φαντάσματα.
Rockpages.gr: Τα φαντάσματα δεν είναι δαιμόνια;
Alice Cooper: Όχι. Τα δαιμόνια είναι οντότητες. Κακές οντότητες. Ένας δαίμονας μπορεί να εμφανιστεί σαν ένα γλυκό κοριτσάκι.
Rockpages.gr: Θα το έχω υπόψη μου την επόμενη φορά που θα δω ένα γλυκό κοριτσάκι.
Alice Cooper: Αλλά σίγουρα κάτι κακό τους συμβαίνει, διαφορετικά γιατί θα ζούσαν στο σκοτάδι; Γιατί θα ζούσαν μόνο σε αυτά τα σκοτεινά και ανόσια μέρη;
Rockpages.gr: Θα ήθελα όμως να πάω ξανά στην χθεσινή σας συναυλία. Όταν ήσασταν στη σκηνή, μπορούσες να ακούς κόσμο να ουρλιάζει στο βάθος, από τα τρενάκια.
Alice Cooper: (Γέλια) Ήταν τέλειο για μας. Γιατί το σόου μας είναι έτσι κι αλλιώς ένα τρενάκι του λούνα παρκ. Κάθε φορά που παίζουμε σε αυτά τα μέρη, σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να κάνουμε ολόκληρο το The Last Temptation. Σε ένα καρναβάλι, διότι όλη η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα καρναβάλι και για μένα ταιριάζει, καθώς είμαστε το δευτερεύον σόου. Είμαστε το μικρό σόου που δε θέλεις να πας… και ο τύπος λέει (ψιθυρίζει) «Έλα, μόνο μια φορά, έλα μέσα». Πάντα νιώθουμε σα να είμαστε αυτό το σόου. Ενώ ο Bruce Springsteen είναι «Yeeeeey!» (Γέλια). Εμείς είμαστε το σόου τεράτων.
Rockpages.gr: Ναι, αυτό θα ταίριαζε σίγουρα.
Alice Cooper: Θα μου άρεσε πολύ να κάνω μόνο τέτοια μέρη. Το πιο περίεργο πράγμα για μένα είναι οι άνθρωποι του καρναβαλιού (του λούνα παρκ). Αυτοί που δουλεύουν τα τρενάκια. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Οι μισοί έχουν κάνει φυλακή, δεν έχουν δόντια, έχουν ένα μάτι, και λειτουργούν το μηχάνημα που εσύ βάζεις τη γυναίκα σου μέσα! Και λες «Ξέρω ότι ο τύπος έχει ένα μπουκάλι ουίσκι στην τσέπη του!». Αυτοί οι τύποι είναι πολύ τρομακτικοί.
Rockpages.gr: Όχι πάντως στη Σουηδία…
Kyle Killer: Περιοδεύουμε με τύπους που θα μπορούσαν να είναι τέτοιοι…
Alice Cooper: Πάντα λέω ότι το road crew είναι ό,τι πλησιέστερο σε πειρατές. Κοίτα τον (δείχνει τον Kyle). Άαααργκ!
Rockpages.gr: Μοιάζει για καλό παιδί…
Alice Cooper: Ξέρεις, βλέπω το προσωπικό μου και λέω… Τι;;… Μπορώ να φανταστώ ότι το λεωφορείο τους είναι σαν πειρατικό καράβι (γέλια). Ποιος ξέρει τι συμβαίνει σε αυτό το λεωφορείο… Κάποιος με ρώτησε, θέλεις να πας με το λεωφορείο; Όχι όχι όχι (ο Kyle γελάει) Δε θέλω να περάσω τη νύχτα στο πειρατικό λεωφορείο!
Kyle Killer: Στο Black Pearl.
Rockpages.gr: Έπαιξες όμως με τον Johnny Depp.
Alice Cooper: Ο Johnny είναι φανταστικός. Ο Johnny είναι ένας απροσδόκητα πολύ καλός κιθαρίστας. Όταν ήρθε στο Hollywood, ήρθε σαν κιθαρίστας, όχι σαν ηθοποιός. Η μπάντα του ήρθε. Βρήκε ένα διαμέρισμα και το μοιραζόταν με τον Nicolas Cage. Ήταν συγκάτοικοι. Και ο Nicolas Cage είχε να πάει σε μια δοκιμή για μια τηλεοπτική σειρά και είπε του Johnny, έλα μαζί μου. Αλλά αυτός του είπε «Είμαι κιθαρίστας», και ο Cage του απάντησε «Έλα απλά, ξέρεις, για υποστήριξη». Πήγαν και είδαν τον Johnny και είπαν «Αυτόν θέλουμε». Κι αυτός είπε «μα είμαι κιθαρίστας, όχι ηθοποιός». Και αυτοί επέμεναν. Αυτό ήταν για το 21 Jump Street. Αυτή ήταν η πρώτη του επιτυχία και μετά πήρε το A Nightmare on Elm Street κι έπειτα έγινε ο ηθοποιός που είναι σήμερα. Όταν κάναμε την ταινία μαζί του (σημ. Dark Shadows), θα παίζαμε σε ένα μικρό κλαμπ στο Λονδίνο χωρητικότητας 100 ατόμων. Θα ήμασταν μια pub μπάντα. Δε θα παίζαμε ούτε Alice Cooper. Θα παίζαμε Brown Sugar και τέτοια… και του λέω, γιατί δεν έρχεσαι να παίξεις μαζί μας; Και ήρθε με την κιθάρα του και αυτός ο τύπος μπορεί να παίξει! Δεν έχει σημασία ποιο κομμάτι, μπορούσε να ανέβει και να το παίξει. Τον είδα να παίζει με τον Merilyn Manson, με τον Slash, είναι πολύ καλός κιθαρίστας. Του είπαμε, αν δε σου πάει καλά η ηθοποιία… (γέλια). 25 εκατομμύρια ανά ταινία… θα μπορώ να σου δίνω γύρω στα 1500 τη βδομάδα.
Rockpages.gr: Θα έπρεπε να έρθει σε περιοδεία…
Alice Cooper: Άκου να σου πω. Όταν του είπα, γιατί δεν έρχεσαι σε περιοδεία μαζί μας για ένα μήνα, αν δεν γύριζε τον Tonto στο Lone Ranger μου είπε «θα ερχόμουν μαζί σου, απλά σαν κιθαρίστας σου». Του είπα είναι ανοιχτή πρόσκληση, οπότε μπορεί να τον δεις κάποια στιγμή. Νομίζω ότι του λείπει αυτή η πλευρά της ζωής του, να είναι απλά ένας κιθαρίστας, να μην είναι ο Johnny Depp, το είδωλο. Όταν είναι στη σκηνή, έχει το κεφάλι κάτω. Σαν τον Keith Richards. Απλά παίζει την κιθάρα. Δε θέλει κανένας να τον κοιτάει. Καμιά αναγνώριση.
Rockpages.gr: Είναι ντροπαλός…
Alice Cooper: Ναι (γέλια).
Rockpages.gr: Πάμε λίγο στο Welcome 2 my Nightmare. Πως ξεκίνησε η ιδέα;
Alice Cooper: Όταν δουλεύεις με τον Bon Ezrin, δουλεύεις με έναν μεγάλο τραγουδοποιό και δεν είχαμε δουλέψει μαζί για κάμποσο καιρό. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε ένα δυο τραγούδια και μου θύμισε ότι είναι η επέτειος των 35 χρόνων. Του λέω «Αλήθεια»; Και άρχισα να σκέφτομαι. Τι κι αν κάναμε ένα δεύτερο μέρος; Κι αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε. Είπαμε να το σκεφτούμε διαφορετικά. Ας δώσουμε στον Alice ένα νέο εφιάλτη. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε τον ίδιο εφιάλτη, ας του δώσουμε ένα νέο. Ας πάρω έναν υπνάκο το απόγευμα και να έχω έναν εφιάλτη. Και μετά, τη νύχτα να έχω έναν τελείως διαφορετικό εφιάλτη. Έτσι μπορείς να έχεις όσους θέλεις. Κι είπα, ας βάλουμε τον Alice στη ντίσκο, σε ένα beach party με ζόμπι, σε ένα τρένο χωρίς οδηγό, ως τον τελευταίο άνθρωπο πάνω στη γη, όλα αυτά, ας τον στείλουμε σε όλα αυτά τα μέρη. Και στο τέλος, ο διάβολος είναι η Keisha… ξέρεις, ο διάβολος δεν είναι κάποιος τρομακτικό χαρακτήρας, ο διάβολος είναι μια ξελογιάστρα. Και είπα στην Kesha, μην το παίξεις θυμωμένα, αποπλάνησέ τον. Ό,τι θέλει το μωρό του το δίνεις. Με άλλα λόγια, ό,τι και να νομίζεις, εγώ είμαι ο διάβολος και ό,τι θέλω θα το πάρω από σένα. Παίξε το έτσι. Οπότε γράψαμε το τραγούδι να είναι πιο αποπλανητικό, παρά διαβολικό, σαν μέρος του εφιάλτη. Κι όταν ο κόσμος λέει, πως μπορείς να έχεις και τον Vince Gill και την Kesha σε αυτό, λέω αφού είναι εφιάλτης. Όλα μπορούν να γίνουν εκεί. Όλοι μπορούν να εμφανιστούν.
Rockpages.gr: Με όλο αυτόν τον κόσμο δε φαίνεται και για άσχημο όνειρο…
Alice Cooper: Ναι, ναι! Για μένα ήταν πιο πολύ σα να βάζεις κομμάτια μεταξύ τους που δεν ανήκουν απαραίτητα μαζί. Κάθε τραγούδι αυτού του άλμπουμ, αν το πάρεις και το ξεχωρίσεις από τα άλλα, δεν κολλάει με το επόμενο. Είναι διαφορετικά… Το I am made of you δεν έχει καμιά σχέση με το A Runaway Train. Το A Runaway Train δεν έχει καμιά σχέση με το Last Man on Earth. Το Last Man on Earth ακούγεται τελείως διαφορετικό από το Bloodbath Disco… Μου αρέσει που το κάθε τραγούδι τον πηγαίνει σε νέο μέρος. Όταν γράφω τέτοια τραγούδια, δεν περιορίζομαι όπως… όταν γράφαμε το Welcome to My Nightmare, το πρώτο, το κρατήσαμε πάνω στο ίδιο ύφος, στην ίδια ατμόσφαιρα. Για αυτό εδώ είπαμε ας ξεφύγουμε τελείως.
Rockpages.gr: Το πρώτο ήταν σίγουρα πιο τρομακτικό.
Alice Cooper: Ναι, σίγουρα, το πρώτο ήταν πιο εφιαλτικό. Αυτό είναι πιο πολύ ένας διασκεδαστικός εφιάλτης. Θα μπορούσαμε να πάμε από την άλλη πλευρά, να το κάνουμε πραγματικά σκοτεινό, αλλά είναι ένα καλοκαιρινό άλμπουμ! Ας το κάνουμε πιο χαβαλέ. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το επόμενο άλμπουμ δε θα είναι πολύ σκοτεινό, αλλά ετούτο εδώ ήθελα να είναι ένα ανεβαστικό άλμπουμ.
Rockpages.gr: Είναι πιο μοντέρνο και ρυθμικό.
Alice Cooper: Η ενέργεια! Την έχουμε ανεβασμένη!
Kyle Killer: Είναι πολύ καλό άλμπουμ για να το ακούσεις από τα ακουστικά.
Alice Cooper: Ναι, φαίνεται ότι όλοι γράφουν σε ελάσσονα κλειδιά. Βάζεις ένα δίσκο από μια μπάντα και όλα είναι σε ελάσσονα και όλα είναι σκοτεινά. Τα πάντα είναι εσωστρεφή. Όλα είναι «Βασανίζομαι» και με κουράζουν. Δεν θέλω να ακούσω για τα προβλήματά σου. Θέλω να γράψω ένα άλμπουμ που να σε πηγαίνει κάπου. Θέλω να είσαι στο Ανεξέλεγκτο τρένο, στη ντισκοτέκ μαζί μου, στο beach party. Δε θέλω όλα να είναι λυπηρά. Προτιμώ να τα έχω ανεβασμένα και για μένα, αυτό είναι ένα καλοκαιρινό άλμπουμ. Ένα χειμερινό άλμπουμ θα το χειριζόμουν μάλλον πολύ πιο σκοτεινά. Σαν το Along Came a Spider, τόσο σκοτεινό άλμπουμ.
Kyle Killer: Αυτό είχε γραφτεί χειμώνα.
Alice Cooper: Και ήταν ένας δολοφόνος κατ’ εξακολούθηση! Είχε το χιούμορ του, αλλά ήθελα να δίνει την αίσθηση του ιστού της αράχνης.
Rockpages.gr: Οπότε το επόμενο άλμπουμ θα είναι χειμερινό.
Alice Cooper: Το επόμενο άλμπουμ θα είναι πολύ ενδιαφέρον. Δεν έχω κάνει ποτέ ένα άλμπουμ μόνο με διασκευές. Και είπα, ας συγκεντρώσουμε μερικά γαμάτα τραγούδια. Όχι αυτά που θα περίμενες.
Rockpages.gr: Ωραία πάσα για το επόμενο θέμα.
Alice Cooper: (γέλια)
Rockpages.gr: Ο Dee Snider έκανε ένα άλμπουμ με διασκευές και πήρε την ιδέα από σένα.
Alice Cooper: Κουβεντιάζαμε να δουλέψουμε μαζί για το Broadway. Ήθελε να κάνει ένα άλμπουμ για το Broadway.
Rockpages.gr: Το έκανε (Dee Does Broadway, 2012)
Alice Cooper: Κάναμε μαζί το Luck Be a Lady Tonight, από το Guys and Dolls. Και σκέφτηκα… σοβαρά;; Ένα ολόκληρο άλμπουμ με τέτοια; Δε με πειράζει να κάνω ένα. Αλλά αν κάνεις ένα ολόκληρο άλμπουμ, πρέπει να έχει μεγάλη παραγωγή και πρέπει να το πας όντως στο Broadway. Δεν ήμουν έτοιμος για ένα τέτοιο ταξίδι. Αλλά ο Dee είναι φοβερός! Έχει πολύ μεγάλη φωνή! Μπορεί να φτάσει ψηλές νότες… Αλλά αυτοί είναι οι καλύτεροί μου φίλοι, οπότε τους ευχήθηκα τα καλύτερα.
Rockpages.gr: Το άκουσα και φυσικά έχει πολύ καλή φωνή. Το άλμπουμ ακούγεται ποιοτικό, ντεμοντέ…
Alice Cooper: Ναι… Άκουσες το άλμπουμ του Iggy; Άλμπουμ με γαλλική ποίηση; Έκανε ένα άλμπουμ με γαλλικά τραγούδια… (γέλια). Μεγάλωσα με τον Iggy στο Detroit, και αυτό ήταν το τελευταίο που περίμενα από αυτόν. Αλλά κατά κάποιον τρόπο, μου αρέσει το γεγονός ότι το έκανε! Μόνο και μόνο επειδή ήταν απροσδόκητο. Η ιδέα με τους Stooges ήταν ότι ήταν μπάντα και αυτό τους έκανε τόσο καλούς. Έκαναν τους Ramones να ακούγονται σαν τους Beatles. Αλλά μου αρέσουν οι Stooges γιατί είναι καθαρό Detroit. Ροκ του δρόμου, με τέσσερα ακόρντα. Και δεν τους ένοιαζε τι συνέβαινε. Αν ο Iggy έμπλεκε σε καυγά ή έσπασε τη μύτη του, αυτοί συνέχιζαν να παίζουν. Αυτό ήταν γαμάτο. Αλλά έχω περιέργεια να ακούσω αυτό το γαλλικό Jazz άλμπουμ. Μου κινεί την περιέργεια, είναι τόσο περίεργο που μάλλον θα πρέπει να το ακούσω.
Rockpages.gr: Αφού σκέφτεσαι να κάνεις ένα άλμπουμ διασκευών, ποιο τραγούδι θα λάτρευες να διασκευάσεις, αλλά δε θα τολμούσες ποτέ;
Alice Cooper: Ω φίλε, είναι τόσα πολλά, τόσα καλά… Ξέρεις, νομίζω ότι όλοι μας είμαστε κρυφοί οπαδοί των Carpenters.Νομίζω ότι κάθε metal μπάντα, από τους Cradle of Filth μέχρι τον οποιοδήποτε έχουν κάπου ένα άλμπουμ των Carpenters, κρυμμένο, μια ένοχη απόλαυση, ή έναν Antônio Carlos Jobim. Ή κάποιον που δεν περιμένεις. Ίσως ένα Abba άλμπουμ. Saturday Night Fever… Υπάρχουν τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ που δε θα με πείραζε να διασκευάσω. Ποιο είναι εκείνο (σκέφτεται και μουρμουρά μια μελωδία). Staying Alive! Staying Alive θα ήταν ένα πολύ καλό hard rock τραγούδι, με το σωστό χειρισμό, όλες τις κιθάρες (κάνει τον ήχο της κιθάρας με βραχνή φωνή). Σαν να το είχαν παίξει οι Who, θα ήταν ένα πολύ καλό τραγούδι.
Rockpages.gr: Οπότε αυτό θα τολμούσες να το κάνεις.
Alice Cooper: Ω, θα το έκανα αυτό. Θα έπαιρνα τραγούδια που ο κόσμος δε θα περίμενε. Εκείνο που είχαμε κάνει, τo Pretty Ballerina, από τους The Left Banke, ο λόγος που το κάναμε ήταν γιατί είχε τόσο περίεργα ακόρντα. Ήταν ανατριχιαστικό. Ανατριχιαστικό τραγούδι. Και η γυναίκα και οι δυο κόρες μου είναι μπαλαρίνες. Η γυναίκα μου διδάσκει μπαλέτο. Οπότε σκέφτηκα, αυτό είναι τέλειο, θα το κάνω αυτό το τραγούδι. Αλλά ήθελα να ακολουθήσω το τραγούδι με τον τρόπο που οι The Left Banke το έκαναν. Γιατί είχε τόσο περίεργες συγχορδίες. Δεν ήταν ένα απλό ροκ τραγούδι, ήταν πολύ περίεργο. Αλλά μου αρέσει να βρίσκω τέτοια τραγούδια. Θα ήθελα να κάνω το I Get Around των Beach Boys σαν ροκ κομμάτι. (Τραγουδά) Round round, I get around… Αυτά τα τραγούδια θα έψαχνα. Δε θα έκανα το Immigrant Song, τα αναμενόμενα. Dude Looks Like a Lady θα είχε πολύ χαβαλέ, αλλά και πάλι θα ήταν πολύ αναμενόμενο. Δε θα κάναμε την επιτυχία του άλμπουμ. Όχι το Saturday Night is Alright for Fighting αλλά το All the Young Girls Love Alice, που είναι το μη αναμενόμενο, αυτό θα το σκεφτόμουν. Ααα, τώρα μου έρχεται κι ένα άλλο! Αλλά πάντα θα έψαχνα αυτό που κανείς δε θα διασκεύαζε. Θα ήθελα να κάνω το Heroin, του Lou Reed, αλλά σε ποπ έκδοση (γέλια). Κάτι σαν (τραγουδάει ρυθμικά) dit-di-dit-di-dit-He-roin!-It’s my life-it’s my wife (γέλια). Πάρε ένα τραγούδι που είναι τόσο αααααα (σημ. λυπηρό) και κάνε το χαρωπό… ξέρεις, σαν ένα κακό αστείο… Ουκουλέλε (γέλια).

Τελειώσαμε κουβεντιάζοντας για το πόσο του αρέσει να παίζει στην Ελλάδα, όπου υπάρχει το καλύτερο παζάρι στον κόσμο (αναφερόμενος στο Μοναστηράκι).