Τον Alice Cooper τον έμαθα όταν ήμουν πιτσιρικάς όταν είχε κυκλοφορήσει το άλμπουμ “Trash”. Στο σχολείο τραγουδούσα με τους συμμαθητές μου το “Poison”, ενώ οι τότε μουσικές εκπομπές, νομίζω ήταν το Star Club με το Βασίλη Λούκα, έλιωναν στην κυριολεξία το βίντεοκλίπ.
Στη συνέχεια των μουσικών μου αναζητήσεων έμαθα καλά τι σημαίνει Alice Cooper και πόσο μεγάλη προσφορά έχει να επιδείξει στο χώρο του ροκ αλλά και του heavy metal. Το shock rock ανήκει σε αυτόν και μόνο που με τις ακρότητές του τη δεκαετία του ΄70 κυρίως είχε δημιουργήσει ένα στυλ που έμελλε να επηρεάσει τον ρου τη μουσικής από τότε και μετά.
Το άλμπουμ που παρουσιάζουμε κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το “Love It To Death”, δηλαδή το 1971. Πρόκειται για ένα από τα κλασικά του μεγάλου καλλιτέχνη στη δεκαετία του ΄70. μέσα σε λίγο περισσότερο από μισή ώρα κατορθώνει να συμπεριλάβει όλα τα στοιχεία του hard rock, να πρωτοτυπήσει και να εντυπωσιάσει. Η μπάντα που τον συνοδεύει είναι απίστευτα δεμένη, ενώ η απίστευτη παραγωγή του τεράστιου Bob Ezrin (που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα) δίνει αέρα σε όλα τα όργανα,. Ειδικά το μπάσο ακούγεται πεντακάθαρα, ενώ τα backing vocals δίνουν μια μοναδική αισθητική στο δίσκο. Οι κιθάρες είναι εντυπωσιακές, αλλά αυτός που σίγουρα κλέβει την παράσταση είναι ο ίδιος ο Alice με τις καταπληκτικές του ερμηνείες σε όλα τα κομμάτια. Το κλασικό πια “Under My Wheels” ανοίγει το δίσκο. Τυπικό ροκ κομμάτι εντυπωσιάζει με το δυναμισμό του, ενώ τα σαξόφωνα που διανθίζουν το κιθαριστικό σόλο σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητα και δίνουν μια δική τους χροιά στο κομμάτι. Το “Be My Lover” έχει αναφορές σε προηγούμενες δεκαετίες όπου άλλωστε βρίσκονται και ο κυριότερες επιρροές του Alice. Το “Halo Of Flies” είναι ένα έπος όπου η αχαλίνωτη δημιουργικότητα της μπάντας παίρνει σάρκα και οστά. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα εντυπωσιακό jam με καταπληκτικές μελωδίες που κόβουν την ανάσα, ενώ το κομμάτι θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στη μουσική επένδυση κάποιου θρίλερ. Μέσα στα 8:21 που διαρκεί γίνονται σημεία και τέρατα, ενώ η αρχική μελωδία εκτελείται με όλους τους δυνατούς τρόπους και συμπληρώνεται ακόμα και με βιολιά.
Το “Desperado” ένα πραγματικά μαγικό κομμάτι που ξεκινά σαν μπαλάντα για να γίνει πιο γρήγορο μετά και να εντυπωσιάσει με τις θεϊκές του ενορχηστρώσεις είχε γραφτεί για τον Jim Morrison.
Το “You Drive Me Nervous” είναι δημιούργημα της παράνοιας του Alice, του Bob Ezrin αλλά και του κιθαρίστα Michael Bruce και rock’n’roll μορφή, ενώ το “Yeah, Yeah, Yeah” εντυπωσιάζει με την απλότητα του που αφήνει τους μουσικούς να παίξουν χαλαρά, αλλα και γεμάτοι ενθουσιασμό ταυτόχρονα.
Το “Dead Babies” είναι κι αυτό πλέον κλασικό και πολυδιασκευασμένο από καλλιτέχνες όπως πχ οι Iced Earth. Η μυστηριώδης ατμόσφαιρα που δημιουργεί αποτελεί σήμα κατατεθέν του Alice, ο οποίος μας διηγείται την ιστορία ενός μωρού που κατάπιε ασπιρίνες και πέθανε.
Τέλος, η παράνοια του “Killer”, του ομώνυμου δηλαδή κομματιού κλείνει αριστουργηματικά ένα δίσκο- διαμάντι, απαραίτητο για κάθε δισκοθήκη. Χαμός γίνεται εδώ! Μέσα σε ένα καταιγισμό από riff έχουμε σπαραχτικές κραυγές, κλάμα, έναν δολοφόνο να αναρωτιέται για τη μοίρα του, μέχρι και ψαλμοί ακούγονται σε κάποια στιγμή, ενώ στο τέλος ακούγεται ένας ανατριχιαστικός και τρομακτικός θόρυβος που είμαι σίγουρος ότι θα ταράξει οποιονδήποτε ακούσει το album για πρώτη φορά.
