Οι Alice in Chains ήταν πάντα το αγαπημένο μου συγκρότημα από το βραχύχρονο κίνημα του Seattle. Ίσως γιατί ήταν οι μεταλλάδες του κινήματος, ίσως γιατί ο Cantrell είναι ένας φανταστικός συνθέτης και κιθαρίστας, ίσως γιατί ο Staley ήταν ένας χαρισματικός frontman. Ίσως για όλα αυτά και παραπάνω.
Οι Alice in Chains βγήκαν στη σκηνή περίπου 10 λεπτά μετά τις 11 και για τις επόμενες δύο ώρες παρουσίασαν ένα φανταστικό set list που κάλυψε…τα πάντα! Ουσιαστικά ακούσαμε ένα best-of με πολλές σφήνες από τις τρεις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές που ούτως ή άλλως είναι εξαιρετικές! Οι Cantrell, Kinney, Inez & Duvall ήταν αψεγάδιαστοι πάνω στη σκηνή ενώ εγώ προσωπικά είχα περισσότερα τα μάτια μου καρφωμένα στην κιθάρα του Cantrell ο οποίος έπαιζε παπάδες, με τα πάντα χαρακτηριστικά φωνητικά του και το εκνευριστικά άνετο στυλ του!
Βρισκόμενος μπροστά αριστερά στη σκηνή (από την πλευρά του Inez) οφείλω να πω ότι ο ήχος ήταν πολύ καλός (αν και στα 2 πρώτα τραγούδια οι κιθάρες ήταν λίγο συγκεχυμένες). Το λέω αυτό γιατί άκουσα διάφορα παράπονα για τον ήχο. Οπότε μάλλον είχε να κάνει με το σημείο που στεκόσουν (όπως συνέβη και σε άλλες συναυλίες στην Πλατεία Νερού). Το stage show ήταν λιτό με κάποια μικρά video walls στο ύψος των ενισχυτών αλλά οι Alice in Chains ποτέ δεν βασίστηκαν σε αυτά…μονάχα στη μουσική τους. “Angry Chair”, “Man in the Box”, “Would?”, “Stone”, “Your Decision”, “No Excuses”, “Never Fade” και φυσικά το “Nutshell” (αφιερωμένο στους αδικοχαμένους Starr & Staley) ήταν μερικά μονάχα από τα highlights μία βραδιάς που θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια.
Κάτι τελευταίο. Την ώρα που έπαιζαν οι Alice in Chains δεν πρέπει να βρίσκονταν στην Πλατεία Νερού πάνω από 6.000-7.000 κόσμο. Μία ώρα πριν στους 1000Mods ο κόσμος ήταν σίγουρα περισσότερος. Δηλαδή για να καταλάβω…έφυγε κόσμος στους Alice in Chains; Δεν ξέρω αν υπάρχει λογική σε αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Alice in Chains ήρθαν για πρώτη και ίσως τελευταία φορά στη χώρα μας. Το γεγονός ότι ήταν καθημερινή (και μάλιστα Δευτέρα) και οι διοργανωτές αποφάσισαν να βγει το headline συγκρότημα μετά τις 11 το βράδυ σίγουρα έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Αυτά τα events όμως λαμβάνουν χώρα πολύ σπάνια στη χώρα μας. Ας είναι. Περιττό να αναφέρουμε για πολλοστή φορά φέτος ότι η όλη διοργάνωση στο λειτουργικό της κομμάτι πήρε ξανά άριστα. Και αυτό είναι κάτι διόλου ευκαταφρόνητο και αμελητέο.
Σάκης Νίκας
