Υπήρχαν πολλοί λόγοι που είχαν δημιουργήσει την εντύπωση ότι αυτό το άλμπουμ δεν θα έβγαινε ποτέ. Ο Mark Tremonti, ο Scott Phillips και ο Brian Marshall επανασυνδέθηκαν με τον Scott Stapp, ξεπερνώντας τις διαφορές τους επαναδραστηριοποιώντας τους Creed. O Myles Kennedy ακούστηκε σαν ο κύριος υποψήφιος για τους Velvet Revolver, αλλά και για ένα super project του Jimmy Page, όμως τελικά βρέθηκε στο άλμπουμ του Slash και κατέλαβε τη θέση του frontman για τις live υποχρεώσεις του σχήματος του διάσημου κιθαρίστα.
 
Έτσι, για δυο περίπου χρόνια οι Alter Bridge βρέθηκαν στον πάγο χωρίς καμιά προοπτική και με μέλλον αβέβαιο με τους τρεις από τους Creed να επιμένουν ότι το συγκρότημα δεν είχε τελειώσει. Μετά το μετριότατο reunion άλμπουμ τους και την επιτυχημένη πορεία του Myles μάλλον το ξανασκέφτηκαν και το τρίτο άλμπουμ των Alter Bridge άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, που λέει και ο σοφός λαός, διότι οι δυνατότητες αλλά και οι ικανότητες του συγκροτήματος είναι πολλές και πάρα πολύ αξιόλογες, όπως διαπιστώνει κανείς για τρίτη συνεχόμενη φορά!
 
Το «δύσκολο» τρίτο άλμπουμ αποδεικνύεται εξαιρετικό για τους Alter Bridge, με την έμπνευση να μην τους εγκαταλείπει και το διάλειμμα, μάλλον να τους έχει κάνει καλό. Οι συνθέσεις είναι πολύ καλές, όπως μας έχε συνηθίσει το συγκρότημα, με έντονη την ταυτότητα των Alter Bridge στα mid tempo, αλλά και στα πιο γρήγορα κομμάτια. Οι κιθάρες του Tremonti είναι πολύ πιο αιχμηρές και ογκώδεις απ’ότι στους Creed, η rhythm section πιο στιβαρή και φυσικά ο Myles Kennedy απολαυστικός στην ερμηνεία του.
 
Ειλικρινά, τέτοιο άλμπουμ δεν περίμεναν ούτε και οι πιο φανατικοί οπαδοί των Alter Bridge, αλλά πολύ περισσότερο όσοι έσπευσαν να τους ξεγράψουν θεωρώντας ότι το «εύκολο χρήμα» από το reunion των Creed θα γινόταν η ταφόπλακα των Alter Bridge. Όμως, φαίνεται ότι η λογική πρυτάνευσε ή ότι τα πράγματα με τον Stapp δεν πήγαν όπως τα υπολόγιζαν. Την αλήθεια την γνωρίζουν  μόνο οι ίδιοι, αυτό που μετράει είναι ότι το τρίο των Creed με τον Kennedy προσθέτουν άλλο ένα καταπληκτικό άλμπουμ στη δισκογραφία τους και ένα από τα καλύτερα της χρονιάς.
 
Εάν δεν τους έχετε ανακαλύψει ακόμα και θέλετε να ακούσετε κάτι αντιπροσωπευτικό, τότε το “III” είναι μια ιδανική επιλογή. Για τους υπόλοιπους, που τους ξέρετε, δεν χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω…