Πέρασαν πάνω από 8 χρόνια από την τελευταία δισκογραφική δουλειά των Anthrax και τα φώτα της δημοσιότητας στο μεσοδιάστημα έπεφταν πάνω στο «πήγαινε-έλα» τριών τουλάχιστον τραγουδιστών και στην ηχογράφηση ενός δίσκου με έναν άγνωστο frontman που τελικά εκδιώχθηκε για να πάρει τη θέση του ένας γνωστός frontman. Μπερδευτήκατε; Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Το τραγικό είναι ότι οι αγαπημένοι μας thrashers από τη Νέα Υόρκη παρέμειναν για πολλά χρόνια ανενεργοί και μη παραγωγικοί (στο studio).
Ήξερα από την αρχή ότι το “Worship Music” δεν θα μπορούσε να είναι εφάμιλλο ή μουσικά γειτονικό με το “Among The Living” ή το “State Of Euphoria”…δεν είναι δυνατόν, άλλωστε, να ζητάμε κάτι τέτοιο από ένα group ύστερα από 25 σχεδόν χρόνια. Σίγουρα όμως ήθελα και περίμενα να είναι πολύ καλύτερο από τις 3 τελευταίες δουλείες με τον Bush πίσω από το μικρόφωνο. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι, ευτυχώς, το “Worship Music” είναι αρτιότερο και σαφώς περισσότερο αντιπροσωπευτικό αναφορικά με το κλασικό ύφος των Anthrax. Ο συνδυασμός των στακάτων riffs και η φωνή του Belladonna σίγουρα συντελούν σε αυτό. Μουσικά, δεν θα το συνέκρινα με κάποιο από τα παλιά άλμπουμ της μπάντας αλλά αν με απειλούσαν με ένα πιστόλι στον κρόταφο για να κάνω κάτι τέτοιο, θα έλεγα ότι πρόκειται για μία μοντέρνα εκδοχή του “Persistence of Time” (και αυτό δεν είναι απόλυτο).
Το κακό είναι πάντως ότι ο δίσκος ξεκινάει εντυπωσιακά με τέσσερις κομματάρες (βγάζω το καπέλο στο management των Anthrax που προώθησαν σαν πρώτο single το “Fight ‘em Til You Can’t”), κάνει μία μεγάλη κοιλιά με πέντε συνεχόμενα μέτρια κομμάτια (που φανερώνουν μία καθαρόαιμη metal και όχι thrash διάθεση από μέρους της μπάντας…μέχρι και τραγούδι “Judas Priest” υπάρχει εδώ μέσα, φόρος τιμής, προφανώς, στο βρετανικό μεγαθήριο) για να κλείσει εντυπωσιακά με έναν δυναμίτη (“Revolution Screams”).
Απολογισμός; 5 εξαιρετικές συνθέσεις και ισάριθμες μέτριες στιγμές. Τι μας κάνει αυτό; Μία μάλλον μέτρια προς καλή δισκογραφική δουλειά που προσωπικά τη θεωρώ κατώτερη των προσδοκιών μου (ιδιαίτερα ύστερα από 8 χρόνια αναμονής), η οποία όμως περιλαμβάνει 5 κομμάτια τα οποία θα τα ακούω πολύ συχνά και για πολλά χρόνια ακόμη.
Highlight: Να μην ξεχάσω να προσθέσω να αφήσετε το c.d. να παίξει μέχρι τέλους για το «κρυμμένο» bonus track.
