Herman Rarebell

Ο πρώην ντράμερ των Scorpions σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Classic Rock εξέφρασε την απογοήτευση και το θυμό του για τους πρώην συναδέλφους του.

«Θα σας πω πόσο απογοητευμένος είμαι (μιλάει για το περιστατικό του 2016 όταν απολύθηκε ο James Kottak). Τους έστειλα ένα μήνυμα προσφέροντας τις υπηρεσίες μου και δεν πήρα ποτέ απάντηση. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν πολύ αγενές. Τώρα μαθαίνω πως το νέο τους άλμπουμ θα είναι μια επιστροφή στις ένδοξες μέρες των ‘80s. Εάν αυτό το εννοούν σοβαρά τότε θα πρέπει να φέρουν πίσω τον Francis (ΣΣ Buchholz, πρώην μπασίστα) και μένα, καθώς και τον Dieter Dierks που είχε κάνει την παραγωγή σε εκείνα τα κλασσικά άλμπουμ. Ξέρετε γιατί δεν κάνουν αυτό; Γιατί είναι άπληστοι. Σημαίνει ότι θα πρέπει να μοιραστούν τα πάντα δια του πέντε και όχι δια του τρία».

Ο Rarebell ανέφερε επίσης ότι το συγκρότημα δεν τον αναφέρει ποτέ σε συνεντεύξεις αν και ο ίδιος ήταν μέρος της εμπορικής επιτυχίας του συγκροτήματος τη δεκαετία του ’80.

Σε μια άλλη συνέντευξή του στο Classic Rock Revisited ανέφερε: «μετά την μεγάλη επιτυχία του “Blackout” (1982) h Mercury Records μας υποστήριζε και πίστευε σε μας. Ήθελαν να συνεχίσουν να βγάζουμε άλμπουμ. ‘Ηθελαν να εξελισσόμαστε και να βελτιωνόμαστε συνεχώς. Το “Lovedrive” έγινε χρυσό. Το “Animal Magnetism” έγινε χρυσό και τότε το “Blackout” ήταν το πρώτο που έγινε πλατινένιο. Το τρίο Schenker/Meine/Rarebell ήταν μια σπουδαία συνθετική ομάδα. Μπορείτε να το δείτε αυτό από τα πόσα επιτυχημένα άλμπουμ είχαμε. Όταν έφυγα δεν είχαν άλλες επιτυχίες».

Μίλησε επίσης και για το “Rock You Like A Hurricane”: «οι στίχοι γράφτηκαν πολύ εύκολα. Ξύπνησα το πρωί μετά από μια βραδιά γεμάτη σεξ και κοκαΐνη και άνοιξα τις κουρτίνες… ‘It’s early morning, the sun comes out. Last night was shaking and pretty loud. My cat is purring and she scratches my skin.'(=είναι νωρίς το πρωί, ο ήλιος βγαίνει. Χθες το βράδυ γινόταν χαμός. Η γάτα γουργουρίζει και με γρατζουνάει). Η κοπέλα που ήμασταν μαζί μου είχε γρατζουνίσει την πλάτη όσο κάναμε έρωτα. Έκατσα και έγραψα τους στίχους επί τόπου. Ήταν πέντε τα ξημερώματα και η κοπέλα ήταν ακόμα στο κρεβάτι όσο έγραφα. Την επόμενη μέρα είπα στον Rudolf: «έχω τρομερούς στίχους για το riff που έγραψες».