Jinjer02

Το πρόγραμμα τηρήθηκε στην ώρα του (αυτονόητο μεν, αλλά με αυτά που έχουμε ζήσει είναι καλό να το αναφέρουμε) και οι πόρτες άνοιξαν ακριβώς στις 20:00. Η ουρά που είχε δημιουργηθεί έξω από το χώρο ήταν τεράστια, αφού όχι μόνο είχε γεμίσει το πεζοδρόμιο στην Πειραιώς, αλλά συνέχιζε μετά τη γωνία και στην κάθετη Ευρυσθέως!  

Jinjer01

Μέχρι να βγουν οι Ουκρανοί Jinjer στις 21:00, ο χώρος είχε σχεδόν γεμίσει. Ένα ανερχόμενο συγκρότημα το οποίο σίγουρα άφησε πολύ καλές εντυπώσεις σε όσους δεν τους γνώριζαν. Οι υπόλοιποι ξέραμε πάνω κάτω τι θα ακούσουμε. Το ταλέντο τους το έχουν δείξει στις κυκλοφορίες τους, αφού η μουσική τους έχει πολλά διαφορετικά στοιχεία τα οποία συνδυάζουν με μαεστρία σε ένα, ας πούμε, extreme progressive metal στυλ. Άψογοι τεχνικά, δεμένοι και με πολύ καλό ήχο. Η Tatiana στο μικρόφωνο ήταν φυσικά το highlight, καθώς συνδύαζε πανεύκολα τόσο τα καθαρά όσο και τα ακραία φωνητικά. Πολύ καλή εμφάνιση η οποία κέρδισε και το κόσμο, κυρίως στα πιο groovy μέρη των τραγουδιών τους. Αν συνεχίσουν έτσι, είναι πολύ πιθανόν να γίνουν το πρώτο metal συγκρότημα από την Ουκρανία που θα κερδίσει παγκόσμια φήμη.

Setlist: Who Is Gonna Be The One, Words Of Wisdom, Sit Stay Roll Over, I Speak Astronomy, Just Another, Pisces, Captain Clock, No Hoard Of Value, Bad Water

ArchEnemy118

Η αναμονή δεν κράτησε πολύ ώρα μέχρι να ακουστεί από τα ηχεία το “Thunderstruck” που σήμανε την στιγμή που όλοι περιμέναμε. Με το intro “Set Flame To The Night” να ακούγεται στη συνέχεια, οι Enemy άρχισαν να παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή εν μέσω αποθέωσης. Το “The World Is Yours” είχε τρομερή ανταπόκριση από τον κόσμο, το ίδιο και το υπέρτατο “Ravenous” που ακολούθησε. Ο ήχος στην αρχή δεν ήταν ο καλύτερος, αλλά διορθώθηκε σύντομα. Είναι περιττό να αναφέρω ότι ήταν αψεγάδιαστοι, μιλάμε έτσι κι αλλιώς για μουσικούς μεγάλης κλάσης. Λογικό είναι όμως τα περισσότερα βλέμματα να τα τραβάει η Alissa White-Gluz. Είναι εξαιρετική frontwoman και το απέδειξε για ακόμα μία φορά, τόσο στα φωνητικά όσο και στην αλληλεπίδρασή της με τον κόσμο. Πραγματικά τους έκανε ό,τι ήθελε, αφού σχεδόν όλο το venue ανταποκρινόταν στο δευτερόλεπτο σε κάθε προτροπή της.

ArchEnemy107

Η συναυλία συνεχιζόταν χωρίς μεγάλες παύσεις, αφού το συγκρότημα έπαιζε το ένα κομμάτι πίσω από το άλλο. Όπως ήταν φυσικό, το μεγαλύτερο μέρος καλύφθηκε από τα δύο album με την Alissa και κρίνοντας από τη φασαρία του κόσμου σε κάθε τραγούδι, είναι ξεκάθαρο ότι οι Enemy κερδίζουν οπαδούς με τη μουσική που παίζουν τώρα και όχι μόνο με αυτή που έπαιζαν κάποτε. Ειδικά στα “War Eternal” και “As The Pages Burn”, έγινε χαμός. Το ίδιο βέβαια και σε παλιότερα έπη όπως “My Apocalypse” και “We Will Rise”. Η αυλαία έπεσε με το κλασσικό“Nemesis”, στο οποίο ο κόσμος έδωσε ό,τι τελευταία φωνή είχε ενώ έμεινε μετά τη λήξη δίνοντας ένα παρατεταμένο χειροκρότημα στους μουσικούς

ArchEnemy114

Εν κατακλείδι, για άλλη μία φορά διαπίστωσα ότι είναι απόλαυση να τους βλέπεις ζωντανά. Είναι απόλαυση να βλέπεις τον Loomis και τον Amott να βασανίζουν τις κιθάρες τους, είναι απόλαυση να βλέπεις το rhythm section των D’Angelo και Erlandsson, είναι απόλαυση να βλέπεις την Alissa να βγάζει τα σωθικά της στο μικρόφωνο. Παρ’ όλο που τα 90 λεπτά είναι κάτι που δεν φαίνεται να θέλουν να ξεπεράσουν στις εμφανίσεις τους, η απόδοσή τους είναι υποδειγματική κάθε φορά. Όποτε και να έρθουν πάλι (ελπίζω σύντομα), εκεί θα είμαι χωρίς δεύτερη σκέψη.

Setlist: The World Is Yours, Ravenous, Stolen Life, War Eternal, My Apocalypse, Blood In The Water, You Will Know My Name, The Race, The Eagle Flies Alone, As The Pages Burn, Burning Angel, No Gods No Masters, Dead Bury Their Dead, We Will Rise, Avalanche, Snow Bound, Nemesis, Fields Of Desolation

Γιώργος Τερζάκης

ArchEnemy109

{galleryLiveReports/2017/ArchEnemy}{/gallery}