Επιστροφή στη δισκογραφία για τους Armored Saint, πέντε χρόνια μετά το “La Raza”. Το “Win Hands Down” είναι κατά τη γνώμη μου καλύτερο από τον προκάτοχό του. Κερδίζει τον ακροατή με την καλλιτεχνική «εντιμότητα» που το διακρίνει, και κυρίως καταφέρνει να ακούγεται αντιπροσωπευτικό για το συγκρότημα χωρίς να αναμασά το παρελθόν.
Τα αδέρφια Sandoval, παρέα με τον Joey Vera, δημιουργούν μια σταθερή βάση, για να έρθει ο John Bush να αλλάξει επίπεδο τις συνθέσεις με τις μελωδίες του και τη φωνή του, την οποία έχει διατηρήσει σε πολύ καλή κατάσταση. Υπάρχουν αρκετά κομμάτια γύρω στα έξι – εφτά λεπτά, και μπορεί να μην έχουν την αμεσότητα των τραγουδιών ενός «Symbol of Salvation», είναι όμως πυκνά σε ιδέες, προσδίδοντας στο album μια ευπρόσδεκτη ποικιλία.
Στο δεύτερο μισό του δίσκου υπάρχουν μια-δυο πιο αδύναμες στιγμές, οι οποίες όμως δεν αρκούν για να αναιρέσουν την πολύ θετική εντύπωση που προξενεί ο δίσκος στο σύνολό του. Ευκαιρία για τους Armored Saint να ξαναγίνουν πιο δραστήριοι.
