Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά τα supergroups φοριούνται πολύ ακόμα… σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται οι Art Of Anarchy με τη συμμετοχή των Scott Weiland (Stone Temple Pilots, Velvet Revolver), Bumblefoot (Guns ‘n’ Roses), John Moyer (Disturbed, Adrenaline Mob, Operation Mindcrime) και των μάλλον άγνωστων δίδυμων αδερφών Votta.
Το όλο project ήταν μια έμπνευση του κιθαρίστα Jon Votta που είναι ο βασικός συνθέτης όλων των τραγουδιών μαζί με τον Bumblefoot. Εκτός από τα credits στο άλμπουμ μοιράζονται και μια φιλία 18 χρόνων από τα μουσικά κυκλώματα της Νέας Υόρκης. Ο Weiland προέκυψε ως ιδανική επιλογή για να ερμηνεύσει το υλικό και ακούγοντας το άλμπουμ θα έλεγα ότι όντως ταιριάζει γάντι. Μουσικά το άλμπουμ κινείται κάπου στο rock των ‘90s αγκαλιάζοντας σφιχτά το grunge, με ψύγματα groove-άτου metal – ίσως λόγω καταβολών Disturbed- αλλά με έμφαση στη μελωδία και την μοναδική βραχνή κατεστραμμένη χροιά του Weiland να πρωταγωνιστεί σε κάθε δευτερόλεπτο του άλμπουμ. Ναι, ο άτιμος είναι πολύ καλός και απογειώνει το άλμπουμ που σαν συνθέσεις δεν θα έλεγε κανείς ότι περιέχει κάτι το εντυπωσιακό.
Τώρα, όσον αφορά τις προοπτικές των Art Of Anarchy το ενδιαφέρον είναι ότι η δημιουργία του άλμπουμ έλαβε χώρα τη διετία 2011-2013 στα διαλείμματα του Bumblefoot από τους Guns, ενώ ο Weiland απλά έλαβε με e-mail τα tracks, ηχογράφησε φωνητικά και τα έστειλε πίσω για μείξη. Παράλληλα, όλοι έχουν και κάτι άλλο που τρέχει, είτε είναι σόλο (Weiland), είτε μπάντες (Bumblefoot, Moyer), οπότε δεν φαίνεται να παίζουν συναυλίες ή να υφίστανται σαν ενεργό συγκρότημα τουλάχιστον για τώρα. Η δουλειά που παρουσιάζουν στο άλμπουμ πάντως είναι πάρα πολύ καλή και μακάρι να την συνεχίσουν.
