Ας ξεκινήσω όμως από τη διοργάνωση. Πολύ κράξιμο έπεσε για την αλλαγή του χώρου λίγες μέρες πριν. Αφήνω στην άκρη τις αστειότητες τύπου «θα πεθάνουμε καλοκαιριάτικα μέσα στο κλειστό χωρίς κλιματισμό». Ότι δηλαδή σε ανοιχτό γήπεδο Ιούλιο μήνα θα είχε δροσούλα; Για κάποιο λόγο ήταν σίγουροι ότι δε θα υπήρχε κλιματισμός σε ένα γήπεδο που όλο το χρόνο φιλοξενεί δεκάδες αγώνες μπάσκετ καθώς και πληθώρα από συναυλίες και άλλα πολιτισμικά γεγονότα. Προς απογοήτευση αυτών λοιπόν, το «Νίκος Γκάλης» ήταν σε σημεία πιο παγωμένο και από το σπίτι μου όταν βάζω το air-condition στους 23. Τα μόνα λάθη που δίνω σε αυτή την αλλαγή είναι το ότι έγινε τελευταία στιγμή και το ότι είχε διαφημιστεί σαν συναυλία νοσταλγίας λόγω ανοιχτού γηπέδου στο κέντρο της πόλης. Από άποψη χώρου και συνθηκών, απείρως καλύτερο το κλειστό από το ερείπιο της Λεωφόρου και το λέω αυτό σαν οπαδός του Παναθηναϊκού.
Στα του festival λοιπόν, το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα και οι Suicidal Angels ξεκίνησαν την επίθεση με το “Apokathilosis”. Με μεγάλη άνεση πάνω στη σκηνή και άπλετο χώρο να κινηθούν, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να δίνουν στον κόσμο ποιοτικότατο thrash metal. Ο οποίος κόσμος ξεκίνησε τις σφαλιάρες από το πρώτο riff και δεν σταματούσε καθόλου, δείχνοντας με τον καλύτερο τρόπο το πόσο τους γουστάρει και σαν λογικό επακόλουθο η μπάντα τους αφιέρωσε το “Moshing Crew”. Στο set τους έπαιξαν και δύο καινούρια (τα οποία έχουν βγει ήδη στο YouTube), το εξαιρετικό “Born Of Hate” και το “Endless War”, τα οποία έδειξαν ότι το επερχόμενο έβδομο full-length τους “Years Of Aggression” θα σκοτώνει. Καμία έκπληξη δηλαδή, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Μπαντάρα με δυνατή εμφάνιση, ιδανικότερο ορεκτικό για τους Σφαγείς δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Setlist: Apokathilosis, Bloodbath, Front Gate, Born Of Hate, Eternally To Suffer, Bleeding Holocaust, Seed Of Evil, Endless War, Moshing Crew, Capital Of War
Οι Leprous που ακολούθησαν ήταν για πάρα πολλούς το πιο παράταιρο σχήμα στο line-up και δικαιολογημένα. Βέβαια, οι Νορβηγοί progsters έχουν κάνει τεράστια βήματα εξέλιξης, θεωρούνται από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα του σύγχρονου prog ήχου και το γεγονός ότι εννιά νυν και πρώην μέλη τους υπάρχουν ή έχουν υπάρξει στο live σχήμα του Ihsahn δείχνει πολλά για την αξία τους. Η εμφάνισή τους ήταν άψογη, αλλά οι αντιδράσεις του κόσμου από ήπιες μέχρι μηδενικές. Άλλοι κουβέντιαζαν, άλλοι έπαιζαν με τα κινητά τους ενώ κάποιοι χάζευαν εντυπωσιασμένοι αυτό το οποίο παρουσίαζαν οι Νορβηγοί. Φυσικά δεν κολλούσαν με το υπόλοιπο line-up, αλλά αυτό δεν είναι κακό. Το σίγουρο είναι ότι κέρδισαν καινούριους οπαδούς.
Setlist: Bonneville, Stuck, The Flood, From The Flame, The Valley, Illuminate, The Price, Mirage, Third Law
Τους Rotting Christ θα τους έβλεπα για δεύτερη φορά σε μία εβδομάδα, μετά από την εμφάνισή τους στα Χανιά. Κανένα πρόβλημα, μπορώ να τους βλέπω και κάθε βδομάδα χωρίς να βαρεθώ ποτέ. Η απόδοσή τους ήταν στα γνωστά υψηλά επίπεδα, με τον κόσμο να συμμετέχει σχεδόν σε όλα τα κομμάτια τους. Βέβαια, κάποια από αυτά τα λες και αντισυναυλιακά, αλλά δεν φαίνεται να πείραζε τους οπαδούς. Είναι και πολλοί οι οποίοι πολεμούν με μανία τις τελευταίες τους κυκλοφορίες, αλλά εγώ είδα το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου να γουστάρει και να ακολουθεί κάθε προτροπή του Σάκη. Ειδικά στα πιο γρήγορα κομμάτια τους, οι ιαχές και τα mosh-pits έδιναν κι έπαιρναν. Στα ιστορικά “King Of A Stellar War” και “Non Serviam” η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ήταν φανταστική. Προβαρισμένοι και δεμένοι σαν μπετόν, με φωτιές και καπνούς να συμπληρώνουν την εμφάνισή τους, μας ευχαρίστησαν και αποχαιρέτησαν λέγοντας «ας απολαύσουμε Slayer».
Setlist: Hallowed Be Thy Name, Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού, Fire God And Fear, Ελθέ Κύριε, Άπαγε Σατανά, Dies Irae, The Forest Of N’Gai, Societas Satanas (Thou Art Lord), King Of A Stella War, In Yumen-Xibalba, Grandis Spiritus Diavolos, Non Serviam
Και αν τους απολαύσαμε λέει. Πριν αρχίσω το παραλήρημα, να πω ότι ο ήχος σε όλες τις μπάντες ήταν από πολύ καλός έως εξαιρετικός από εκεί που ήμουν εγώ. Και το λέω αυτό έχοντας αλλάξει τέσσερα σημεία κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Πάμε παρακάτω. Τα φώτα σβήνουν. Σκάει το intro. Μία τεράστια κουρτίνα που υπήρχε στη σκηνή προβάλλει τρεις σταυρούς οι οποίοι τελικά γυρίζουν ανάποδα. Εμφανίζεται τετραπλό το κλασσικό logo με τα σπαθιά τα οποία κάνουν βόλτες μέχρι να μείνει ένα τεράστιο SLAYER το οποίο προκαλεί παροξυσμό στον κόσμο. Η κουρτίνα πέφτει, το “Repentless” ξεκινάει και μαζί του ο πανικός. Αυτό που ακολούθησε δεν περιγράφεται με λόγια. Οι Σφαγείς έσπειραν τον όλεθρο, τα διέλυσαν όλα. Χωρίς ανάσα απλά παίζουν το ένα κομμάτι μετά το άλλο. “Evil Has No Boundaries”, χαμός. Σκάει πιο μετά η riff-άρα του “Postmortem”, καληνύχτα σας κύριες και κύριοι και είμαστε μόνο στα τέσσερα πρώτα. Η παύση τελικά έγινε λίγο μετά με τον Araya να μας προσκαλεί να φωνάξουμε όλοι μαζί “waaaaaaaaar”. Νομίζω ξέρουμε όλοι τι ακολούθησε. Πολύ ευχάριστη έκπληξη και το “Gemini” στη συνέχεια, αν και χαλάρωσε την κατάσταση αρκετά.
Δεν άργησε όμως να επανέλθει το χάος, αφού συνέχισαν χωρίς σταματημό τον thrash πανικό. Ο κόσμος άνοιγε το ένα pit μετά το άλλο. Σε κάποια φάση βέβαια λυπήθηκα τον καημένο τον Bostaph, ο οποίος πέρα από του ότι κοπανούσε σαν κτήνος είχε δεξιά κι αριστερά του τις φωτιές να πετάγονται σχεδόν σε κάθε κομμάτι. Και όταν τις φωτιές μπροστά στη σκηνή τις ένιωθες μέχρι και πίσω στην αρένα και στις κερκίδες, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ένιωθε η ίδια η μπάντα. Στο “Hell Awaits” άναψαν τρεις φωτοβολίδες (εξονυχιστικός έλεγχος, έτσι διοργανωτές μας;) και ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο θέμα. Πριν προλάβουμε να συνέλθουμε, πάρε και το riff του “South Of Heaven”. Πρέπει να είναι το πιο δυσοίωνο riff στην ιστορία του metal, ακόμα και σήμερα το ακούω και σηκώνεται η τρίχα κάγκελο. Ο κόσμος να ουρλιάζει με τον Araya “on and on south of heaven” και ξαφνικά, το πιο απειλητικό χτύπημα τυμπάνων ever οδηγεί στο “Raining Blood”. Παροξυσμός. Κολλητά, να σου και το riff του τιτάνιου “Black Magic”. Εντάξει, λυπηθείτε μας λίγο, πόσο να αντέξουμε οι άνθρωποι; Το κλείσιμο με το αιώνιο “Angel Of Death” βρήκε τον κόσμο να αποθεώνει ασταμάτητα αυτή την υπερμπαντάρα. Ο Araya ευχαριστεί ένα-ένα όλα τα μέλη του crew τους, αφού αυτή ήταν η τελευταία στάση αυτού του μέρους της περιοδείας τους. Αυτό που ακολούθησε όμως, μας έκανε να δακρύσουμε. Οι υπόλοιποι έχουν φύγει και ο Araya μένει μόνος του στη σκηνή. Απλά μας κοιτάει αποσβολωμένος, συγκινημένος. Ο κόσμος φωνάζει ρυθμικά το όνομα της μπάντας και το δικό του. Στέκεται εκεί για δέκα λεπτά. Στο τέλος, παίρνει ένα χαρτί από το drum kit. «Ευχαριστώ πολύ. Θα μου λείψετε. Thank you very much. Αντίο». Αυτό. Χωρίς γραφικότητες και χαζούς λόγους.
Setlist: Repentless, Evil Has No Boundaries, World Painted Blood, Postmortem, Hate Worldwide, War Ensemble, Gemini, Disciple, Mandatory Suicide, Chemical Warfare, Payback, Temptation, Born Of Fire, Seasons In The Abyss, Hell Awaits, South Of Heaven, Raining Blood, Black Magic, Dead Skin Mask, Angel Of Death
Έχω δει τους Slayer στις τρεις τελευταίες από τις πέντε συνολικά επισκέψεις τους στη χώρα μας, πριν από αυτή φυσικά. Αυτή ήταν η καλύτερη. Για πολλούς, ήταν καλύτερη και από αυτές του 1996 και 1998. Και δεν ήταν μόνο οι πολλές φωτιές, οι καπνοί και το εντυπωσιακό light show. Ούτε το προφανές συναισθηματικό επειδή είναι η τελευταία τους εμφάνιση. Ήταν το ότι έπαιξαν είκοσι κομμάτια σαν μανιασμένα σκυλιά, χωρίς κανένα ψεγάδι. Bostaph τεράστιος. Holt και King μας πέρασαν πριονοκορδέλα και ας συνεχίζουν να λένε μερικοί γραφικοί ότι δεν είναι καλοί κιθαρίστες. Araya γιγάντιος. Η φωνή με το μεγαλύτερο μίσος, τη μεγαλύτερη μανία στην ιστορία του metal. Οι Slayer ήρθαν, είδαν, τα ισοπέδωσαν όλα, μας έστειλαν για βρούβες, για τσάι, όπως θέλετε πείτε το. Για να παραφράσω γνωστή έκφραση του Βολτέρου, αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να τους ανακαλύψουμε. Όσοι δεν ήρθατε επειδή δε σας έκανε το ΟΑΚΑ, λυπάμαι. Χάσατε την μακράν καλύτερη συναυλία φέτος και μία από τις καλύτερες που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα μας. Το κενό που αφήνουν πίσω τους είναι τεράστιο και δυσαναπλήρωτο. Επειδή οι Slayer δεν είναι απλά ένα μεγάλο thrash metal συγκρότημα. ΟΙ SLAYER ΕΙΝΑΙ ΤΟ THRASH METAL.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
{gallery}LiveReports/2019/AthensRocks}{/gallery}}
