Ο Axel Rudi Pell είναι σταθερή αξία στο χώρο. Αδιαφορώντας για τις επιταγές της μόδας και τη σύγχρονη κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας, συνεχίζει να κυκλοφορεί δίσκους (σχεδόν) άνα διετία χωρίς να παρεκκλίνει ούτε κατ’ ελάχιστο από το γνώριμο μουσικό του στυλ. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν, πράγματι, παράλειψη που δεν είχαμε φιλοξενήσει μία συνέντευξή του για αυτό η κυκλοφορία του πολύ καλού, νέου δίσκου “Into The Storm” αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για να…καλύψουμε το χαμένο χρονικό διάστημα. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο Axel Rudi Pell, ο οποίος μπορεί να μην έχει παίξει ποτέ στη χώρα μας αλλά είναι τακτικός επισκέπτης της Ζακύνθου!
Σάκης Νίκας
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Axel, από που μας παίρνεις τηλέφωνο;
Axel Rudi Pell: Σε παίρνω από το γραφείο μου στη Γερμανία.
Rockpages.gr: Κυκλοφόρησες πριν από λίγο καιρό το “Into The Storm” και για μία ακόμη φορά δεν ξεφεύγεις από το γνώριμό σου στυλ. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν η φυσική εξέλιξη οποιουδήποτε δίσκου σου μετά το “Oceans of Time”. Ποια είναι η γνώμη σου;
Axel Rudi Pell: Συμφωνώ μαζί σου…ναι…νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι η φυσική συνέχεια του “Oceans Of Time”. Πιστεύω ότι έχει την ίδια ατμόσφαιρα και χαίρομαι που αρέσει ο δίσκος στους οπαδούς μας. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα.
Rockpages.gr: Κοιτάζοντας το εξώφυλλο αλλά και τους τίτλους των κομματιών, ο ακροατής ξέρει αμέσως τι να περιμένει από κάθε νέα σου δουλειά. Είναι κλασική περίπτωση της φράσης «αν κάτι δουλεύει, δεν το αλλάζεις»;
Axel Rudi Pell: Απολύτως! Έχεις δίκιο…δεν θέλω να αλλάζω τα πράγματα καθώς μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο συνθέτω και έτσι όπως βγαίνουν τα τραγούδια. Όλα δούλεψαν ρολόι στην ηχογράφηση του “Into The Storm” και έτσι δεν χρειάστηκε να αλλάξουμε τίποτα.
Rockpages.gr: Σίγουρα η μεγάλη αλλαγή αυτή τη φορά ήταν η παρουσία του Bobby Rondinelli πίσω από τα τύμπανα ύστερα από την αποχώρηση του Mike Terrana. Πως ήταν το συναίσθημα να παίζεις με ένα νέο μέλος ύστερα από τόσα χρόνια;
Axel Rudi Pell: Δεν υπήρχε μεγάλη διαφορά αφού και οι δύο είναι επαγγελματίες drummers. Όταν ο Bobby ήρθε στο studio και άκουσε τα τραγούδια που είχα γράψει, μου είπε αμέσως ότι αυτή είναι η μουσική που του αρέσει και που θέλει να παίζει. Έτσι, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ χαλαρή στο studio και ευχαριστηθήκαμε κάθε στιγμή της ηχογράφησης.
Rockpages.gr: Του ζήτησες να σου πει ιστορίες με τον Ritchie Blackmore;
Axel Rudi Pell: (γέλια) Μόλις ήρθε ο Bobby στο studio μου είπε: «θέλεις να μάθεις πράγματα για τον Ritchie;” αφού όλοι τον ρωτάνε για τον Blackmore λόγω του παρελθόντος με τους Rainbow. Του απάντησα «όχι πολλά…ίσως μερικά πράγματα» (γέλια).
Rockpages.gr: Μιλωντας για τον Blackmore, πιστεύεις ότι θα επιστρέψει ποτέ στο rock είτε με κάποιο δίσκο ή έστω μία περιοδεία;
Axel Rudi Pell: Δε νομίζω…δείχνει πολύ ικανοποιημένος εκεί που βρίσκεται μουσικά. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα γυρίσει ποτέ στο rock…ίσως κάνει κάτι προς το τέλος της καριέρας του με διάφορους μουσικούς αλλά δεν πιστεύω ότι θα είναι με τους Rainbow ή τους Purple.
Rockpages.gr: Πάντα λέω ότι είναι πολύ κρίμα που δεν παίζει πλέον ο Blackmore rock μουσική αλλά τουλάχιστον έχουμε τον Axel Rudi Pell…
Axel Rudi Pell: (γέλια) Ακριβώς! Προσπαθώ να συνεχίσω στο δρόμο που χάραξαν οι Rainbow αφού είμαι μεγάλος οπαδός των δίσκων τους με τον Ronnie James Dio.
Rockpages.gr: Ας γυρίσουμε στο δίσκο, ποιος είχε την ιδέα να διασκευάσετε το γνωστό ταγούδι του Neil Young “Hey Hey My My”;
Axel Rudi Pell: Ήταν δική μου ιδέα. Επηρεάστηκα όταν είδα ένα επεισόδιο μίας τηλεοπτικής σειράς, το “Sons of Anarchy”, που έχει να κάνει με ένα club μοτοσυκλετιστών στην Αμερική. Καθώς έβλεπα το επεισόδιο άκουσα μία διασκευή του κομματιού που είχε μόνο πιάνο και φωνητικά…νομίζω ότι ήταν στο φινάλε της 3ης σεζόν (σ.σ. καλά νομίζει ο Axel). Αμέσως σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να κάνω μία αργή εκδοχή του κομματιού. Μου άρεσε η ιδέα να αλλάξω ένα rock κομμάτι σε μπαλάντα.
Rockpages.gr: Περίμενα να δω το επιβλητικό ομώνυμο κομμάτι στη μέση του δίσκου, όπως κάνεις συνήθως…
Axel Rudi Pell: Ναι..αποφασίσαμε να το βάλουμε στο τέλος επειδή έχει μεγάλο fade out και αν το βάζαμε στη μέση ο κόσμος θα έλεγε «καλά, πότε θα μπει το επόμενο τραγούδι;»…νομίζω, μάλιστα, ότι δούλεψε καλύτερα έτσι.
Rockpages.gr: Παρακολουθώ την πορεία σου από τα 80ς και μπορώ να πω με σιγουριά ότι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής από όλους που έχεις συνεργαστεί είναι ο Johnny Gioeli. Ποιο είναι το σχόλιό σου και που διαφοροποιείται, αλήθεια, σε σχέση με τον Jeff Scott Soto;
Axel Rudi Pell: Ο Johnny δεν είναι μόνο ένας τέλειος τραγουδιστής αλλά ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Θεωρώ ότι είναι μέσα στους 3 κορυφαίους rock τραγουδιστές. Τα πηγαίνουμε περίφημα για αυτό συνεργαζόμαστε εδώ και 15 χρόνια. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι ο καλύτερος τραγουδιστής που είχα. Ο Jeff Scott Soto ήταν ένας απόλυος επαγγελματίας αλλά νομίζω ότι η φωνή του Johnny ταιριάζει καλύτερα στο ύφος των κομματιών μου.
Rockpages.gr: Θεωρώ ότι τα καλύτερα σου album είναι τα “Oceans of Time” και “The Masquerade Ball” που περιέχουν κλασικά τραγούδια όπως τα “Carousel”, “Pay The Price”, “The Masquerade Ball”, “Voodoo Nights” κ.α. Μίλησέ μας λίγο για εκείνη την περίοδο…
Axel Rudi Pell: Λατρεύω αυτούς τους δύο δίσκους. Είναι και για μένα οι αγαπημένοι μου αλλά πρέπει να σου πω ότι προτιμώ το “Into The Storm”. Ξέρω ότι κάθε μουσικός λέει το ίδιο πράγμα για κάθε νέα του δουλειά αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι το “Into The Storm” συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία από αυτούς τους δύο δίσκους.
Rockpages.gr: Ο αγαπημένος μου κιθαρίστας είναι ο Ritchie Blackmore και όπως καταλαβαίνεις εκτιμώ αφάνταστα τον τρόπο που παίζεις κιθάρα αλλά και τον τρόπο που συνθέτεις. Η νέα γενιά μουσικών δεν φαίνεται να εκτιμά ιδιαιτέρως αυτό το νεοκλασικό στυλ παιξίματος. Πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον για αυτό το στυλ κιθάρας;
Axel Rudi Pell: Δεν είμαι σίγουρος…σίγουρα υπήρχε ο Ritchie Blackmore, o Randy Rhoads, εγώ και μερικοί άλλοι. Το θέμα είναι ότι οι νέοι κιθαρίστες δεν ενδιαφέρονται για αυτό το στυλ μουσικής. Είναι πιο ακραίοι και καθόλου μελωδικοί. Να σου πω την αλήθεια, δεν με ενδιαφέρει καθόλου…δεν ακούω ποτέ αυτές τις nu metal αηδίες.
Rockpages.gr: Δυστυχώς το παραδοσιακό heavy metal δεν είναι δημοφιλές στην Αμερική. Έχεις συζητήσει με τον Johnny το ενδεχόμενο να κάνεις μία περιοδεία εκεί ή είναι οικονομικά ασύμφορο για σένα;
Axel Rudi Pell: Ακριβώς! Μίλησα με τον Johnny και με τον Bobby για το ενδεχόμενο να κάνουμε μία Αμερικάνικη περιοδεία αλλά και οι δύο με διαβεβαίωσαν ότι θα ήταν μία οικονομική καταστροφή, όπως είπες. Θα παίζαμε μπροστά σε 60-70 άτομα και δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν παίζουμε στην Αμερική.
Rockpages.gr: Η τελευταία μου ερώτηση έχει να κάνει με τους Steeler: θα έκανες ένα reunion show για λόγους νοσταλγίας;
Axel Rudi Pell: Ναι! Μάλιστα, θα παίξουμε στο Bang Your Head Festival στις 11 Ιουλίου σε ένα show που θα φέρει την ονομασία “Axel Rudi Pell & Friends” και εκεί θα πραγμτοποιηθεί μία mini reunion των Steeler καθώς θα παίξουμε ένα μισάωρο set…την υπόλοιπη ώρα θα παίξω τραγούδια από την προσωπική μου καριέρα. Το κάνουμε για να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια από το πρώτο album των Steeler και αυτό θα είναι το τελευταίο show των Steeler…για πάντα!
Rockpages.gr: Υπάρχει καμία πιθανότητα να επανεκδοθούν οι δίσκοι των Steeler καθώς είναι δύσκολο να τους βρει κάποιος σήμερα;
Axel Rudi Pell: Ξέρω ότι είναι δυσεύρετα αυτά τα albums αλλά υπάρχει πάντα το πρόβλημα με τα δικαιώματα αφού δεν τα έχει μία εταιρεία. Είναι δύσκολο, λοιπόν, να καταφέρεις να εντοπίσεις τους πάντες, να τους βάλεις σε ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν στα βασικά σημεία για να επανακυκλοφορήσουν.
Rockpages.gr: Καμία πιθανότητα να σε δούμε από τα μέρη μας στο δεύτερο σκέλος της περιοδείας για το “Into The Storm”;
Axel Rudi Pell: Ο ατζέντης μας προσπαθεί να μας κλείσει συναυλίες σε όλα τα μέρη του κόσμου αλλά από τη στιγμή που δεν δεχόμαστε κάποια σοβαρή πρόταση από την Ελλάδα, δεν μπορούμε να έρθουμε να παίξουμε για τους οπαδούς μας στη χώρα σου. Ξέρεις…μόλις έλαβα τα στατιστικά με τις πωλήσεις του νέου δίσκου και δεν είδα πουθενά την Ελλάδα. Ίσως, αυτός είναι και ο λόγος που δεν ερχόμαστε στην Ελλάδα…είναι το ίδιο πράγμα με την Αμερική. Δεν έχει νόημα να παίζουμε σε λίγα άτομα.
_x000D_
