Σχεδόν 30 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Axel Rudi Pell ξεκίνησε την (αμιγώς) προσωπική καριέρα του έχοντας φτάσει αισίως στο εντυπωσιακό νούμερο των 17 studio albums! Ο Γερμανός κιθαρίστας δεν τρέφει αυταπάτες και γνωρίζει πολύ καλά τι ζητάνε από αυτόν οι οπαδοί του. Μπορεί το fan base να έχει συρρικνωθεί με την πάροδο των ετών αλλά ο Pell δεν απογοητεύει ποτέ με κάποια κυκλοφορία του. Κάποιοι, ίσως, να κάνουν λόγο για συνθετική στασιμότητα ή ακόμη και για απουσία πρωτότυπων ιδεών. Αυτή είναι η μία πλευρά που μπορείς να κοιτάξεις το νόμισμα. Από την άλλη, υπάρχει μία συνέπεια και ένα στάνταρ υψηλό επίπεδο που δεν γίνεται να το προσπεράσεις εύκολα. Και αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας όπου όλα περνάνε απαρατήρητα και σχεδόν με αστραπιαία ταχύτητα.
Το “Knight’s Call” είναι ένα ακόμη πολύ καλό album από τον Pell ο οποίος μετά το 2000 έχει βρει μία πολύ συγκεκριμένη φόρμουλα σύνθεσης και την τηρεί απαρέγκλιτα. Ακόμη και η δομή των κομματιών είναι πάνω-κάτω η ίδια. Δηλαδή, ξέρεις ότι θα υπάρχει μία ατμοσφαιρική εισαγωγή με ένα γρήγορο κομμάτι στα καπάκια και ένα συναυλιακό κομμάτι στη συνέχεια. Κάπου στη μέση θα συναντήσουμε ένα επιβλητικό mid-tempo ύμνο όπου ο Pell θα βγάλει όλες τις Blackmore-ικές επιρροές του (περιόδου “Rising”) και στο τέλος θα κλείσει είτε πάλι με ένα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι ή μία διασκευή. Το “Knight’s Call” δεν αποτελεί εξαίρεση. Ούτε στη δομή αλλά ούτε στην εντυπωσιακή απόδοση των Pell/Gioeli/Rondinelli/Krawczak/Doernberg. Αυτονόητα ο Pell παίζει παπάδες προβάλλοντας τη μελωδία σε κάθε δυνατή στιγμή και τα κομμάτια μπορεί να μη διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας –αφού θα μπορούσαν να ανήκουν κάλλιστα σε κάποιο πόνημα του κιθαρίστα από το “The Masquerade Ball” και μετά- αλλά τα ακούς ευχάριστα.
Από τη στιγμή που ο Blackmore αποφάσισε να επαναδραστηριοποιήσει μία κακή εκδοχή των Rainbow, νομίζω ότι η περίπτωση του Axel Rudi Pell είναι μονόδρομος…κάτι που ισχύει από το 1995 και μετά, έτσι;
Highlight: Δώρο ένα κουτί φοντάν σε όποιον καταφέρει να δει τα εξώφυλλά των δίσκων του Axel Rudi Pell (χωρίς να αναγράφεται φυσικά σε αυτά ο τίτλος) και να μπορέσει να πει ποια είναι ένα προς ένα!