Αυτή είναι η τρίτη ζωντανά ηχογραφημένη κυκλοφορία του Γερμανού κιθαρίστα και του σχήματος του. Η περίπτωση του Axel Rudi Pell μου θυμίζει αρκετά αυτή των Running Wild. Τα πρώτα μισά δηλαδή album τους ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστα, μέχρι που άρχισε η επανάληψη του εαυτού τους σε βαθμό που οι επόμενες κυκλοφορίες τους έχαναν το ενδιαφέρον τους.
Σ’ αυτό το διπλό c.d., έχουμε ένα καλό δείγμα είναι η αλήθεια από τα πρώτα album του Pell, είναι όμως αρκετές και οι αδυναμίες που εντόπισα. Τα πολλά medley με σφήνες από διασκευές ή και απλά κιθαριστικά θέματα γνωστών κομματιών κατά τη γνώμη μου καταδικάζουν το live. Νοιώθω άσχημα αν φεύγοντας από μια συναυλία δεν έχω την ικανοποίηση ότι άκουσα ένα αγαπημένο μου τραγούδι έχοντας ακούσει μόνο ένα μέρος του. Αυτό ακριβώς ένοιωσα στο άκουσμα του “Live On Fire”. Κακή εντύπωση επίσης προκαλεί και η φλυαρία του Gioeli ανάμεσα στα κομμάτια όπως και το χωρίς καμία ουσία υβρεολόγιο.
Όσο αναφορά την απόδοση της μπάντας, αυτή είναι καλή, όπως και οι περισσότερες εκτελέσεις των κομματιών. (Ειλικρινά δε μπορώ να πω αν είναι πολλά ή λίγα με τόσα medley!
Από αυτή τη ζωντανή ηχογράφηση στο “Rock The Nations Festival” στην Κολωνία στις 28 Μαρτίου της χρονιάς που μας πέρασε, κρατάω σαν καλύτερες στιγμές τα “Oceans Of Time” και “Carousel” (όχι, έχω όλα τα album του Axel Rudi Pell) ενώ θα πρέπει να σημειώσω ότι το “Live On Fire” κυκλοφορεί σε αρκετές ενδιαφέρουσες εκδόσεις όπως μαζί με DVD, σκέτο DVD αλλά και σε τριπλό, έγχρωμο βινύλιο. Ωραία όλα αυτά αλλά το περιεχόμενο πονάει…
