Είναι πάντα πιστός στο ραντεβού του με τη δισκογραφία Ο Γερμανός! Είναι εκπληκτικό, ο Axel Rudi Pell από το 1984 που ξεκίνησε την καριέρα του στους Steeler αλλά και από το 1989 ως προσωπικό σχήμα και μέχρι σήμερα, δεν άφησε να περάσει περισσότερο από διετία που να μην κυκλοφορήσει studio album! Αυτό είναι κάτι που σίγουρα θα πρέπει να καταγραφεί και να πιστωθεί στον εξαιρετικό και ακούραστο μουσικό. Θα προτιμούσα βέβαια, αυτή η συνέπεια να αφορά και τις ζωντανές εμφανίσεις του αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Το “Lost XXIII” δεν είναι ούτε πολύ καλύτερο ούτε πολύ χειρότερο από τα προηγούμενα album του σχήματος. Είναι ακριβώς στο ίδιο ύφος στις ίδιες δομές και φυσικά απορρέουν το ίδιο συναίσθημα. Συνθετικά, δεν είναι το καλύτερο του, θα έλεγα ότι δεν ξεπερνά τα τέσσερα τελευταία album, ωστόσο είναι μια πολύ καλή δουλειά που ακούγεται ευχάριστα και τραβάει την προσοχή του ακροατή σε αρκετά σημεία. Ίσως λείπει το τραγούδι που θα διεκδικούσε θέση σε ένα Best of album, τα σχεδόν εννιάλεπτα όμως “Gone With The Wind” και “Lost XXIII” που κλείνει το album όπως και το instrumental “The Rise Of Ankhoor” είναι κομμάτια που σίγουρα δε θα αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο. Για άλλη μια φορά, η δουλειά του Axel έχει όγκο στην παραγωγή της, εξαιρετικά riff, εξαιρετικές μελωδίες όπως και guitar solo. Μοναδική μου αμφιβολία είναι το αν θα μείνει κάτι από αυτό το album στο πέρασμα του χρόνου. Θα δείξει…
O Pell και ο Gioeli, δε μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα πράγματα, μαζί τουλάχιστον. Μπορούν να κάνουν αυτά που έχουν παρουσιάσει από το 1988 όταν ξεκίνησαν τη συνεργασία τους , αλλά τα κάνουν με άριστο τρόπο κι ας ξέρουμε όλοι τι θ’ ακούσουμε σε κάθε επόμενο album του Axel Rudi Pell. Καμιά φορά, το θέλουμε αυτό…
