Κάνουμε συχνά λόγο ή διαβάζουμε σε κριτικές το χαρακτηρισμό «δίσκος-επιστροφή» όταν θέλουμε να βάλουμε θετικό πρόσημο σε μία μπάντα που βγάζει στην αγορά κάτι πραγματικά αξιόλογο ύστερα από μία (ή και περισσότερες) μέτριες κυκλοφορίες. Η περίπτωση των Battle Beast με το “Circus of Doom” είναι απολύτως ταιριαστή στα παραπάνω καθώς οι Φινλανδοί ύστερα από το αναιμικό “No More Hollywood Endings”, δείχνουν να ξαναβρίσκουν τα πατήματα τους και όχι μόνο αυτό. «Αγκαλιάζουν» δειλά-δειλά το εξαιρετικό παρελθόν τους (πριν, δηλαδή, την αποχώρηση του Kabanen) κάτι που φάνταζε μάλλον απίθανο μέχρι πρότινος καθώς τόσο το “Bringer of Pain” όσο και το προαναφερθέν “No More Hollywood Endings” είχαν δείξει ξεκάθαρα σημάδια απομάκρυνσης από τον χαρακτηριστικό…Καμπανικό ήχο. Όχι όμως το “Circus of Doom”.
Οι τρεις προάγγελοι του δίσκου έδειξαν ξεκάθαρα ότι οι Battle Beast επέστρεψαν με τον πλέον βαρύγδουπο τρόπο με έναν ήχο που άνετα θύμιζε το “Unholy Savior” με μία δόση όμως από την κατεύθυνση που είχαν ακολουθήσει στο “Bringer of Pain”. Τα “Master of Illusion”, “Eye of the Storm” και “Where Angels Fear To Fly” σκόρπισαν χαμόγελα χαράς στους απανταχού fans της μπάντας αφού οι Battle Beast έδειχναν ότι άφηναν πίσω τους τις κακοτοπιές του προηγούμενου δίσκου. Η Noora Louhimo αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι πανεύκολα μία από τις καλύτερες -αν όχι, η καλύτερη- τραγουδίστριες εκεί έξω ενώ και η παραγωγή είναι όσο χρειάζεται πομπώδης και δεν θυμίζει την πιο…ξερή/λιτή προσέγγιση του “No More Hollywood Endings”.
Με λίγα λόγια, οι Battle Beast κυκλοφορούν ένα πάρα πολύ καλό album που συγκαταλέγεται στις καλύτερες στιγμές της δισκογραφίας τους και ας ελπίσουμε να διατηρήσουν αυτή την πορεία καθώς απλούστατα αυτός είναι ο ήχος τους…και ας λείπει ο εμπνευστής του!
Highlight: Αν και ο δίσκος περιλαμβάνει μόνο καλές στιγμές, το “Armageddon” είναι άνετα η προσωπική αγαπημένη σύνθεση του “Circus Of Doom”.
