Δεύτερο άλμπουμ για τους Beast In Black του Anton Kabanen και ανέβασμα στροφών μετά το πολύ καλό “Berserker” για ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα.

Οι μελωδίες είναι κολλητικές, τα τραγούδια σου μένουν στο μυαλό και θες να ακούς το άλμπουμ ξανά και ξανά. Ο προσανατολισμός είναι και πάλι το πιασάρικο metal με πολλά keyboards και samples που παίζουν πολλές φορές καλύπτοντας τις κιθάρες. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία γιατί αυτό είναι το στυλ της μπάντας και της μοναδικής ταυτότητας του μαέστρου Kabanen. Πολύ εύκολα θα μπορούσαν οι μελωδίες και τα τραγούδια να εξελιχτούν σε εντελώς χαζοχαρούμενα, κλισέ και κιτς, αλλά εκεί αναδεικνύεται η ευφυία του δημιουργού που με τις κατάλληλες ενορχηστρώσεις, γέφυρες και εναλλαγές δημιουργεί το απόλυτο crossover ανάμεσα στο AOR και το metal, ανάμεσα στην pop και το hard rock. Κάποιοι προσπαθούν να το αντιγράψουν ή και να το κλέψουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν.

Φυσικά, δεν πρέπει να αφήσουμε απ’ έξω την πολύ καλή ερμηνεία και απόδοση του Γιάννη Παπαδόπουλου στα φωνητικά που τραγουδάει σαν τον απόλυτο metal performer με γρέζι και τσιρίδες πολύ κοντά στο 11! Στην special έκδοση περιλαμβάνονται και δυο διασκευές στα “No Easy Way Out” του Robert Tepper και το “Killed By Death” των Motorhead. Θα προτιμούσα κάτι λιγότερο προβλέψιμο από το πρώτο, ίσως αν έπαιρναν κάτι τελείως καρεκλάδικο και το έκαναν metal, σκέψου το Anton.

Να μην ξεχάσουμε τέλος να αναφερθούμε στον «πόλεμο» στα social media για το αν είναι metal ή όχι και για το αν είσαι φλώρος επειδή σου αρέσουν οι Beast In Black. Γίνεται για μια άλλη φορά αντιληπτό ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να ακούμε μουσική, αλλά το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι οι ταμπέλες και η ψεύτικη εικόνα που πλασάρουμε στους άλλους για να μην δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Μακριά! Απολαύστε το άλμπουμ αν σας αρέσει και υποστηρίξτε τη μπάντα και μην σας νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι και η «αστυνομία» του Facebook.