Σε λίγες μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από κοντά για πρώτη φορά τους Beast In Black, το συγκρότημα-φαινόμενο του Anton Kabanen, με τη συμμετοχή του «δικού μας», Γιάννη Παπαδόπουλου στο μικρόφωνο. Ο Γιάννης μας μιλάει για την δική του προσμονή για τις πρώτες εμφανίσεις στην πατρίδα του και ξέρει τι περιμένει από αυτόν το ελληνικό κοινό. Σίγουρα, η ζωή του τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ριζικά και γρήγορα και τον βρίσκει πλέον μόνιμο κάτοικο Φιλανδίας, αν και με το τέλος της αδράνειας λόγω Covid-19 δύσκολα τον βλέπει το σπίτι τους γιατί είναι διαρκώς on tour… Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο ίδιος έχει αλλάξει αφού παραμένει ένα απλό παιδί, ένας από εμάς, ενθουσιώδης και απολαυστικός, αν και θα προτιμούσε να τραγουδάει για 3 ώρες σερί, παρά να δίνει αυτή τη συνέντευξη! Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας

Rockpages.gr: Yστερα από τρεις δίσκους και 6 χρόνια με τους Beast In Black παίζεις για πρώτη φορά μαζί με την μπάντα στην Ελλάδα μπροστά σε ελληνικό κοινό. Ακούγεται κλισέ και τετριμμένο, αλλά πώς αισθάνεσαι για αυτό; Έχεις πιο πολύ άγχος σε σχέση με μία άλλη συναυλία της μπάντας σε άλλη χώρα;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Κοίτα, να σου πω την αλήθεια, να πω ότι σε κάποια άλλη χώρα έχω άγχος θα ήταν ψέμα. Ναι, έχω περισσότερο ενθουσιασμό. Μπορείς να το πεις και άγχος. Θέλω να πάει καλά και να τους κερδίσουμε τους δικούς μας στην Ελλάδα. Είμαστε περίεργο κοινό, είμαστε λίγο… «όλα ή τίποτα». Δηλαδή, για να πει ο Έλληνας ότι θα πάει να δει μια μπάντα θα πρέπει να είναι μέσα με τα χίλια. Είναι άλλη η κουλτούρα μας.

Οι Φιλανδοί έχουν ελεύθερο χρόνο; Θα πάνε σε συναυλίες. Πως λέμε «θα πάω σε ένα μπαρ»; Αυτοί θα πάνε στη συναυλία. Χαλαρά. Δεν είναι τόσο συγκεκριμένο και τόσο προσωπικό. Θεωρώ ότι για το ελληνικό κοινό η συναυλία είναι κάτι πιο προσωπικό. Ίσως, είναι και το χρηματικό στη μέση. Θα κρατήσουν τα λεφτά τους για κάτι συγκεκριμένο και δύσκολα θα τα ξοδέψουν.

Αυτό είναι σημαντικό για μένα και έχει κάποια μορφή πίεσης να πάει καλά. Έτσι μπορώ να σου απαντήσω.

Rockpages.gr: Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από την κυκλοφορία του “Dark Connection”, το οποίο σαν στυλ και σαν αισθητική ήταν λίγο πιο διαφορετικό από τα προηγούμενα δύο. Ήταν πιο φουτουριστικό, αλλά και στον ήχο ήταν διαφορετικό. Ποια είναι η γνώμη σου γι’αυτό;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Είχαμε το πλεονέκτημα, αλλά και την κατάρα να δουλέψουμε πολύ καιρό αυτή τη φορά. Δηλαδή, κανονικά θυμάμαι πως τα σχέδια ήταν να βγει το 2020 το άλμπουμ. Αλλά, είδαμε την κατάσταση πως πάει μέσα στο ’20 και δεν θα είχαμε κάποιο συμφέρον να το βγάλουμε τότε. Οπότε, κερδίσαμε αυτόν τον χρόνο για να δουλέψουμε κι άλλο το δίσκο και τη μίξη. Αυτό είχε κάποια καλά, αλλά είχε και κάποια κακά σίγουρα, τουλάχιστον, για τη δική μας αισθητική, τα δικά μας τα γούστα, το δικό μας όραμα. Αλλά, σε γενικές γραμμές ίσως αυτό επηρέασε, δηλαδή το γιατί είναι τόσο διαφορετικό. Γιατί θεωρώ ότι τα άλλα δυο άλμπουμ κατά κάποιο τρόπο έγιναν με μια πιο σίγουρη και γρήγορη φόρμουλα, αν μπορώ να το πω έτσι. Δεν μπορείς να έχεις μια φόρμουλα που θα δουλεύει για όλα, αλλά η βάση αυτή δεν πειράχτηκε τόσο πολύ, όσο πειράχτηκε σε αυτό το δίσκο. Οπότε, αυτό έφερε διαφορετικά αποτελέσματα.

Τώρα, όσο αφορά το φουτουριστικό περιεχόμενο τα στιχουργικά και τα λοιπά είναι κυρίως μέρος του Anton. Αυτός είχε αναλάβει εξ’ολοκλήρου τα κομμάτια.

Rockpages.gr: Σίγουρα, ο Anton είναι ο βασικός συνθέτης, ο εγκέφαλος του συγκροτήματος και έχει επιλέξει εσένα, έχει εμπιστευτεί στη φωνή σου το όραμά τους για το συγκρότημα. Εσύ θα ήθελες να συνεισφέρεις κι άλλο, συνθετικά και σε στίχους στο συγκρότημα και στη μουσική των Beast In Black; Είναι κάτι που το έχεις συζητήσει μαζί του;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Για την ώρα, έτσι όπως το βλέπω εγώ, είναι κάτι τόσο συγκεκριμένο και ατόφιο και δικό του και που η έμπνευσή του είναι τόσο ατελείωτη, που αν ήταν να συνεισφέρω κάτι, μουσικά ή συνθετικά, θα το έκανα σε κάτι δικό μου, ίσως στο μέλλον. Για την ώρα δεν έχω κάποια δημιουργική έμπνευση όσον αφορά αυτό το κομμάτι. Κι εγώ σαν άνθρωπος και χώρια από τους Beast In Black, είμαι πιο πολύ στο να κάνω performance ας πούμε, στο να τραγουδάω, στο να αναπαράγω το κομμάτι. Οπότε, για την ώρα δεν υπάρχει κάποια εσωτερική πίεση στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε, δεν τίθεται τέτοιο θέμα και για τους Beast In Black. Οπότε, αυτό κατά κάποιο τρόπο διευκολύνει και τα πράγματα. Δεν υπάρχει κάποιο «conflict of interest», ή κάτι τέτοιο. Εκεί που βλέπεις πολλές διαμάχες σε μπάντες, ανάμεσα στον τραγουδιστή και τον αρχηγό, ή να έβλεπες για παράδειγμα τον Steve Harris με τον Bruce Dickinson να μαλώνουν… είναι πολύ σύνηθες, αλλά για την ώρα δεν έχουμε τέτοιου είδους εντάσεις, ή διαφωνίες. Το πράγμα είναι πολύ εύκολο από αυτή την άποψη. Ξέρουμε όλοι ότι ο Anton το κάνει αυτό, το κάνει με χαρά και είναι εύκολο και για μας να το ακολουθήσουμε.

Πάντως, έχουμε τις διεξόδους μας για δημιουργικότητα, καθώς και ο άλλος κιθαρίστας, ο Kasperi (Heikkinen) έχει τους Merging Flare, τους οποίους όμως έχει αφήσει για λίγο στην άκρη, αφού το πρόγραμμα με τους Beast In Black είναι πολύ γεμάτο.

Rockpages.gr: Μιλώντας για το βαρύ πρόγραμμα και τις περιοδείες σας σε είδαμε πρόσφατα να ανεβαίνεις μαζί με τους Nightwish πάνω στη σκηνή σαν καλεσμένος και να τραγουδάς. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, αλλά πες μου πόσο ιδιαίτερο είναι, να πηγαίνεις σε μια τόσο μεγάλη μπάντα και να εμφανίζεσαι μαζί της έστω και για αυτά τα 5-6 λεπτά;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Δεν νιώθω συχνά πίεση για τέτοια πράγματα. Είναι δεύτερη φύση για μένα. Μου είναι πιο εύκολο για μένα να σου τραγουδήσω αυτή τη στιγμή, παρά να σου μιλήσω, κατά κάποιο τρόπο. Δηλαδή, αν μου πεις «Γιάννη, ξύπνα και βγες στη σκηνή», θα το κάνω! Αν μου πεις «Γιάννη, κάτσε να κάνουμε μια συνέντευξη για 2 ώρες», θα σου πω «ω, ρε φίλε με σκοτώνεις τώρα»! Χαχαχα! Πραγματικά, το θέμα με τους Nightwish είναι ότι το κοινό τους είναι πολύ φανατικό, οπότε αυτό δημιουργεί μια πίεση. Είναι δύσκολο να βγαίνεις με το σχήμα πάνω στη σκηνή και να παίρνεις χρόνο από το show το δικό τους. Δεν είναι κάτι τόσο απλό, «α, βγαίνω με μια μεγάλη μπάντα και φαίνομαι». Μακάρι να ήταν τόσο απλό.

Η ιδέα ήταν του ντράμερ τους (ΣΣ Kai Hahto), γιατί είχα διασκευάσει το κομμάτι (ΣΣ  πρόκειται για το “Sahara”) και στο κανάλι μου στο YouTube, και μου λέει «Γιάννη, αυτό θα ταιριάξει πάρα πολύ και το έχουμε ξαναβάλει στο σετ τώρα, εδώ και τρεις μέρες, θα μας κάνεις την χάρη να το πεις;». Εγώ να σας κάνω την χάρη; Κι έτσι έγινε. Κάναμε ένα soundcheck πρώτα και μετά βγήκαμε και το είπαμε. Μου είναι περίεργο και εννοείται ότι θα νοιώσω άβολα, γιατί είναι άλλο να βγαίνω κάθε βράδυ και να λέω τα ίδια κομμάτια και να μου είναι τόσο άνετα και να μην το σκέφτομαι καν. Και είναι άλλο να λέω ένα τραγούδι που έχω να το πω… επτά χρόνια. Είμαι στα χαμένα εντελώς! Και φωνητικά μιλώντας, αλλά και πώς να είμαι πάνω στη σκηνή! Δεν ξερω πώς να είμαι…

Ήταν σίγουρα μια πρόκληση για μένα. Δεν είχα ούτε χρόνο να το προγραμματίσω στο μυαλό μου, να σκεφτώ πως θα το πω, πως θα κινηθώ – δεν είχα ιδέα. Αυτοσχεδίασα κατά κάποιο τρόπο, το οποίο δεν μου είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά, το φέρνουμε… έτσι είναι η δουλειά μερικές φορές.

Rockpages.gr: Με δεδομένο ότι οι Beast In Black μέχρι στιγμής τουλάχιστον κυκλοφορούν ένα άλμπουμ ανά δυο χρόνια να περιμένουμε μια καινούρια δουλειά να βγει ακόμα και φέτος; Έχετε ξεκινήσει να κάνετε κάτι, ή όχι ακόμα;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Η αλήθεια είναι ότι είχαμε κάποια προθεσμία και στα τρία άλμπουμ, αλλά τώρα δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Αυτό μπορεί να είναι καλό, αλλά και κακό. Αλλά, επειδή τις προηγούμενες φορές ο Anton είχε κάψει εγκέφαλο για να τελειώσει με τα τραγούδια, τις μίξεις και την παραγωγή, παίρνει τώρα τον χρόνο του, δουλεύει με το πάσο του… τον είδα στην περιοδεία που είμαστε τώρα να πηγαίνει με το laptop πίσω στο δωμάτιο, ή και στο λεωφορείο και να φτιάχνει τα δικά του, σαν τον τρελό με τα ακουστικά! Άρχισε μόνος του και έγραφε! Οπότε, δεν ανησυχώ, αυτός καίγεται να βγάλει ένα κομμάτι, αλλά δεν υπάρχει κάποια εξωτερική πίεση. Τώρα, από ότι βλέπω το 2023 θα είναι φουλ με περιοδείες, οπότε δεν βλέπω να έχουμε και χρόνο να κάτσουμε στο στούντιο. Αν γράψουμε δίσκο – το λέγαμε για πλάκα, αλλά μπορεί να γίνει και στ’ αλήθεια- μπορεί να το κάνουμε μέσα στο λεωφορείο.

Rockpages.gr: Αν υποθέσουμε ότι –επειδή ακριβώς δεν έχετε πολύ χρόνο, αλλά είστε σε περιοδεία- έρχεται η Nuclear Blast και σας πει: «λοιπόν παιδιά, άλμπουμ δεν βγάζουμε ακόμα, οπότε φτιάξτε ένα best of- EP με πέντε κομμάτια να υπάρχει και να το κυκλοφορήσουμε». Εσύ ποια θα έβαζες μέσα σε αυτό;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Η ιδέα σου είναι πολύ καλή με τη λογική ότι θα μπορούσε να βγει ένα EP με καινούρια κομμάτια, δεν θα είχε νόημα να  βγάλεις ένα EP με παλιότερο υλικό…

Rockpages.gr: Εγώ στο λέω έτσι για να μου διαλέξεις 5 τραγούδια…

Γιάννης Παπαδόπουλος: Ωωω, η ερώτησή σου είναι φουλ δύσκολη! Δεν θα διάλεγα τα πολύ προφανή. Δηλαδή, δεν θα διάλεγα το “Blind And Frozen”. Νομίζω το έχουμε φάει όλοι πολύ στη μάπα. Θα σου έβαζα όμως ένα “Born Again” μέσα όμως, αυτό είναι σίγουρο. “Ghost In The Rain”… αυτά τα δυο θα σου έβαζα από τον πρώτο δίσκο. Άσε με να σου βάλω 6 κομμάτια για να έχω 2 από τον κάθε δίσκο…

Rockpages.gr: Άντε, εντάξει!

Γιάννης Παπαδόπουλος: Λοιπόν, από το δεύτερο δίσκο θα έβαζα “Repentless” και “Cry Out For A Hero”, για να σου μπω έτσι πολύ heavy metal και από το τρίτο, “Broken Survivors” και “Dark New World”. Έτσι, θα έβαζα κομμάτια που δεν είναι τόσα γνωστά για να τους δώσω λίγο παραπάνω προσοχή. Μπορεί να το σκέφτομαι πολύ cult και «πρωτοδισκάκιας» mentality, αλλά νομίζω ότι το προτιμώ έτσι από το να σου βάλω τις «σούπες», που έχουν ήδη γίνει official video clip. Αν έκανα κάτι τέτοιο, μπορεί να τους έκανα κάποιο remix, ή να τα έβαζα σε μια διαφορετική μορφή.

Rockpages.gr: Από τότε που σε θυμάμαι να παίζεις ακουστικά live μόνος σου με μια κιθάρα έχει περάσει πάρα πολύς καιρός. Έχεις συνειδητοποιήσει πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου όλα αυτά τα χρόνια και τι βλέπεις για το μέλλον; Που μπορείς να φτάσεις; Τι σκέφτεσαι;

Γιάννης Παπαδόπουλος: Χαχα… Προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω γιατί έχουν έρθει πολλές αλλαγές με μια κίνηση. Και με του που ήρθα εδώ, δεν έχω την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Έχω άλλους φίλους, είναι αλλιώς η ζωή εδώ… Έχει άλλο ρυθμό, άλλο lifestyle. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, όπως έκανα αυτά τα live τα ακουστικά που είδες, έπαιζα με τον πατέρα μου μουσική σε μπαρ, εστιατόρια, γάμους… μιλάμε τώρα για ελληνικά. Έπαιζα και πλήκτρα… μιλάμε για 8 με 10 ώρες το βράδυ. Πολλές φορές ο πατέρας μου μπορεί να συνέχιζε κάπου αλλού μετά κι εγώ να πήγαινα για να ξεκουραστώ, γιατί αυτός είναι πιο τρελός από μένα! Τέτοια πράγματα, που τώρα πια δεν τα έχω και καμιά φορά το σκέφτομαι. Αυτό που ήταν τότε δεδομένο στη ζωή μου, τώρα δεν το έχω. Έχω άλλα πράγματα. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω την αλλαγή που λες. Καμιά φορά δεν είναι εύκολο.

Καμιά φορά που είμαι Ελλάδα, λέω στον πατέρα μου: «μπαμπά, καμιά δουλειά να πάμε μαζί;» Όχι για τα λεφτά, με νοιάζει να το κάνουμε για την παρέα, τη μουσική, τον χαβαλέ.

Κάποια πράγματα θα μου άρεσε να τα ξαναείχα στη ζωή μου. Τα ακουστικά live ήταν πολύ ωραία κατάσταση και με κρατούσαν και σε φόρμα.

Rockpages.gr: Σίγουρα, εκτός από τη δική σου ζωή έχει αλλάξει και η μουσική βιομηχανία τα τελευταία 10-20 χρόνια. Μπορεί σήμερα κάποιος να ζήσει από τη μουσική ως μέλος των Beast In Black; Και όχι μόνο Beast In Black, σκέψου όλα τα συγκροτήματα που δεν είναι στο επίπεδο των Nightwish, των Maiden… ειδικά σε μια περίοδο όπως τώρα, μετά την πανδημία, όπου όλα τα live, θέατρα κλπ δεν λειτουργούσαν λόγω του κορονωϊού…

Γιάννης Παπαδόπουλος: Αυτό είναι αλήθεια. Το 2018 και το 2019 είχαμε 100 live τον χρόνο. Και ξαφνικά το 2020 πήγαμε στα 3 live και στο 21 καθόλου! Αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα, γιατί μόλις είχαμε καταφέρει να βγάλουμε κάποια χρήματα για να ζήσουμε, γιατί δεν μπορείς να φεύγεις για 100 μέρες το χρόνο και να κρατάς μια δουλειά. Ούτε μπορείς να μείνεις σε μια δουλειά εύκολα. Εγώ δεν το πέρασα αυτό, δεν έχω κάνει ποτέ από το 9 με 5 ποτέ στη ζωή μου.

Ήρθε λοιπόν ο κορονωϊός και τα σακάτεψε όλα και τώρα που ξαναπήραμε μπρος μπορώ να σου πω ότι στα ‘80s αν ήσουν μια μπάντα με πλατινένιο δίσκο στη Φιλανδία θα μπορούσες να ζεις σε μια βίλα. Τώρα, ζεις σε ένα διαμέρισμα 30 τετραγωνικά. Αυτό μπορώ να σου πω για τη δική μου την κατάσταση. Για μένα, η ποσότητα δεν είναι το παν. Κατά κάποιο τρόπο μπορείς να ζήσεις, αλλά με τα βασικά. Που είναι το επίπεδο που θα παίζεις σε 1.000 – 2.000 άτομα στην Ευρώπη, Γερμανία, Τσεχία κλπ, οπότε, δεν είναι καθόλου εύκολο πλέον.

Rockpages.gr: Το μήνυμά σου στον κόσμο, το ελληνικό κοινό, που θα έρθει, ή σκέφτεται να έρθει να σας δει…

Γιάννης Παπαδόπουλος: Το βασικό είναι παιδιά πάρτε εισιτήρια, γιατί αν δεν παρθούν εισιτήρια ούτε ο διοργανωτής, ούτε η μπάντα μπορούν να ρισκάρουν να έρθουν. Αν πουλήσεις 50 εισιτήρια σε ένα live για 1000 άτομα… δεν θα γίνει. Απλό! Και από την άλλη, από καλλιτεχνικής άποψης, θα είναι τρομερό live με πολύ ενέργεια, πολύ τραγούδι και πολύ heavy metal. Θα περάσουμε όλοι καταπληκτικά και θα το θυμόμαστε όλοι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Αυτό μπορώ να σας το πω με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.