Μετά από μια περιπετειώδη συνεννόηση με τον tour manager των Beast In Black στριμωχτήκαμε στο tour bus για μια συνέντευξη με τον τραγουδιστή, Γιάννη Παπαδόπουλο, στην πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα και δεύτερη συνολικά στην Ελλάδα με τη μπάντα. Τα συναισθήματα του τόσα πολλά για να τα περιγράψει με λέξεις. Ο ενθουσιασμός και η συγκίνησή του μεταφράστηκαν από τον ίδιο με την λέξη “περηφάνια”, ιδιαίτερα εφόσον η συναυλία της Αθήνας, η τελευταία της περιοδείας είναι sold out. Με τον κόσμο να γεμίζει το Gagarin 205 και την αδρεναλίνη να ανεβαίνει ο χρόνος για κουβέντα είναι περιορισμένος, όπως ακριβώς και ο χώρος ανάμεσα στα καθίσματα και το διάδρομο του λεωφορείου. Οι όποιες σκέψεις για υπερπαραγωγή, δεύτερη κάμερα κλπ πάνε περίπατο… 3,2,1 Action! Συνέντευξη: Σάκης Νίκας Κάμερα: Γιάννης Δόλας Editing/Post Production: One Man Army Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Markus Lempsch για τη βοήθειά του να γίνει αυτή η συνέντευξη!
Rockpages.gr: Πως αισθάνεσαι που παίζετε στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην καριέρα σας;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Θα μπορούσα να σου πω πολλά πριν παίξουμε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ειδικά τώρα που παίξαμε… δεν μπορώ να σου περιγράψω τη συγκίνηση πρώτα από όλα. Το χθεσινό live όμως το ένιωθα λες και ήμουνα σε κάποιο όνειρο. Ξέρεις, σε κάποιο άλλο σύμπαν ήταν το κάτι άλλο. Το βίωσα τόσο αλλιώς… Εντάξει, δεν ξέρω, είναι δύσκολο να το νιώσουν κι άλλοι. Δηλαδή, για να σου δώσω να καταλάβεις είναι ας πούμε σαν μπάντα του Ελσίνκι είναι τόσο πιο εύκολο να κάνεις live εκεί. Kαι ο κόσμος γενικά πάει αβέρτα σε live. Εδώ είμαστε πολύ αφοσιωμένο κοινό, δηλαδή άμα πω ότι πάω σε live,σημαίνει ότι ξέρω τα πάντα για την μπάντα. Έχουμε πολύ άλλη κουλτούρα, έχει τα καλά, του έχει τα κακά του, δηλαδή το καλό είναι ότι ο κόσμος που θα έρθει θα είναι αφοσιωμένος.
Στη Φιλανδία μπορεί να έχεις κόσμο που θα σου πει “έχει live απόψε, δεν πάμε να δούμε τι παίζει;” “Να βγω λίγο να ξεσκάσω”, ας πούμε. “They can afford it” που λέμε… δεν μου έρχεται στα ελληνικά, οπότε τι να σου πω; και αυτό που ζήσαμε χθες… Και είμαι σίγουρος ότι το αποψινό θα είναι ακόμα πιο τρελό. Δεν μπορώ να σου πω αρκετά λόγια για να στο περιγράψω… περήφανος περήφανος πάρα πολύ.
Rockpages.gr: Η σημερινή συναυλία είναι sold out. Που το αποδίδεις αυτό;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω στο μεγαλύτερο βαθμό οφείλεται στη σταθερότητα που έχουμε ως συγκρότημα, δηλαδή και όσον αφορά τη δισκογραφία, όσον αφορά και το κομμάτι της περιοδείας. Πλέον δηλαδή έχουμε κάνει πάνω από 300 live σαν καριέρα τουλάχιστον. Γιατί θυμάμαι το 18 και 19 ήταν γύρω στα 100 την κάθε χρονιά, άρα 200 και μετά πάμε 21 άντε πες… Το 22 ας πούμε πρέπει να ήταν άλλα 100, οπότε τώρα έχουμε φτάσει σίγουρα στα 300 φεύγα. Κι είμαστε σταθεροί σε αυτό που κάνουμε, δηλαδή πιστεύω πως και ο κόσμος το είδε όλο αυτό. Το πως γίνεται, που είναι κάθε βράδυ. Το ένα μετά το άλλο και το τι κάνουμε έξω και. Έτσι το θεωρώ εγώ. Κατάλαβε ότι θα δει κάτι καλό απόψε. Έτσι το συλλαμβάνω εγώ και μπορώ να στο περιγράψω κι αλλιώς…
Ας πούμε, αν κάναμε τώρα τα live που κάναμε στην Ισπανία στην αρχή του τουρ θα είχαμε κοντά διπλάσιο κόσμο. Δηλαδή παρακολούθησαν ειδικά αυτή την περιοδεία το πώς πήγε ο κόσμος και ακολούθησαν πιστά. Έτσι το βλέπω εγώ.
Rockpages.gr: Εκτός από τη Θεσσαλονίκη, ποιο ήταν το highlight της περιοδείας;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Προσωπικά, για μένα πέρα τα 2, Μαδρίτης και Βαρκελώνης, αυτό που μας απίστευτη εντύπωση, ήταν το Παρίσι. Γενικά, τους Γάλλους δεν τους είχαμε στο μυαλό μας σαν κάτι τρελό, αλλά όσες φορές παίξαμε Παρίσι το κοινό ήταν ξέφρενο και μιλάμε τώρα για πράγματα… να κάνουν έτσι με τα πόδια… σεισμό 1000 άτομα μέσα στο μαγαζί και και στον εξώστη… Χαμός, συνθήματα, τραγούδια από μόνοι τους δηλαδή μας πήρε άλλα 20 λεπτά έξτρα για να φύγουμε από τη σκηνή δεν υπήρχε! Μπορώ να σου πω προσωπικά Παρίσι, ο άλλος μπορεί να σου πει κάτι άλλο, δεν ξέρω, εμένα το Παρίσι μου μεινε τόσο πολύ.
Rockpages.gr: Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε που έπαιζες σε μικρά κλαμπ στην Ελλάδα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα στο Κόμιξ στο Νέο Ηράκλειο, που έπαιζες μόνος σου με μια κιθάρα. Σου λείπει αυτό;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Σίγουρα! Σίγουρα! Να σου πω, είναι 5 βασικά πράγματα στην Ελλάδα που δεν νομίζω να μπορείς να τα βιώσεις αλλού, έτσι; Και οι παρέες και η κουλτούρα, το lifestyle, η νυχτερινή ζωή… αυτά δεν τα βρίσκεις έξω. Ένα από τα βασικά που μου λείπει είναι να παίζω με τον πατέρα μου. Δηλαδή, παλιά ας πούμε μικρός που 15 με 23-24 το σιχαινόμουν. Έλεγα “άντε πάμε να βγάλουμε λεφτά, δεν βαριέσαι” και μετά άρχισα να το βλέπω αλλιώς και να το εκτιμώ. Δηλαδή, αυτές οι μέρες είναι μετρημένες. Δεν θα τις έχεις για πάντα, κατάλαβες; Μεγαλώνει και ο μπαμπάς, έτσι;
Αυτό σίγουρα μου λείπει πάρα πολύ και η ελευθερία των ακουστικών live σίγουρα. Θα βρω κάποιον τρόπο να το κάνω σε κάποιο μέρος στο Ελσίνκι, αλλά θα είναι πολύ πιο περιορισμένο. Ξέρεις πιο… Limited Edition!
Kαι στο συγκεκριμένο live που αναφέρεσαι, στο Ηράκλειο, στο Κόμιξ… Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια από εκείνον το live, αλήθεια ήταν μοναδικό. Δηλαδή, η αντιμετώπιση που είχα σε αυτό το live ήταν θαρρείς και ήμουνα από αλλού… Και ο κόσμος ήταν πραγματικά αφοσιωμένος. Θυμάμαι τραγουδούσανε, δηλαδή έπαιζα και κινητό, δεν υπήρχε, με κινητό, δεν ήταν κανείς. Όλοι ήταν εκεί… Απίστευτο live!
Rockpages.gr: Ο Anton έχει ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σε νέο υλικό;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Όλο μαγειρεύει αυτός, όλα μαγειρεύει. Δεν κάθεται στα αυγά του. Πήρε laptop, κάρτα ήχου και κιθάρα για να ηχογραφεί πάνω, στο άλλο σαλόνι που έχουμε. Και δουλεύει, δουλεύει… τώρα, έχει λίγο σκάσει γιατί είχε να ετοιμάσει πάρα πολλά με την παραγωγή, δηλαδή τα σκηνικά που θα δεις απόψε είναι… αυτός. Έτσι, έφαγε ένα μικρό burnout στην ετοιμασία, αλλά μαγειρεύει σίγουρα.
Rockpages.gr: Ποια δυο συγκροτήματα θα επέλεγες για να διασκευάσουν δυο τραγούδια των Beast In Black;
Γιάννης Παπαδόπουλος: Ωωω, τώρα με καις πολύ. Ποιος διάολο ρε; Ουάου… Θα έβαζα τους Sabaton να κάνουν ένα Beast In Black. Γιατί όχι; Ποιο θα μπορούσαν να κάνουν να δεις; Λοιπόν, οι Sabaton θα έπαιζαν το “Blade Runner”… Το φαντάζομαι ήδη… στην κάτω οκτάβα με τον άλλον… “Blade Runeeeeeer”, χαχαχα! Λοιπόν, ποιος άλλος; Οι Dynasty πρέπει να κάνουν ένα Beast In Black. Οι Dynasty είναι ωραία μπάντα. Ποιό; Θα διάλεγα ένα high energy κομμάτι μας, είτε το “One Night In Tokyo” , είτε το “Cry Out For A Hero”.
