Οι Beasto Blanco είναι το συγκρότημα του μπασίστα του Alice Cooper, Chuck Garrick. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα side project που κυκλοφόρησε ένα αρκετά καλό album το 2013 και αυτή είναι η δεύτερη, ομώνυμη δισκογραφική τους προσπάθεια. Στο ίδιο σχήμα συναντάμε και την κόρη του Alice, Calico Cooper και έτσι το όλο θέμα με τους Beasto Blanco αποκτά ένα επιπλέον ενδιαφέρον.
Για όσους δεν έχουν ακούσει καθόλου το συγκρότημα του Garrick, φανταστείτε κάτι ανάμεσα σε Rob Zombie και Motorhead! Δηλαδή, υπάρχουν διάσπαρτα μοντέρνα, groovάτα στοιχεία τα οποία ωστόσο παντρεύονται με μία old school rock n’ roll αισθητική. Και αν το πρώτο album ήταν κάπως «συγκρατημένο», εδώ τα πράγματα γίνονται σαφώς πιο επιθετικά και χύμα με το συγκρότημα να παρουσιάζεται τόσο ανανεωμένο όσο και πιο ώριμο. Ο δίσκος ξεκινάει με τα δύο καλύτερα κομμάτια από τα 12 που υπάρχουν συνολικά, τα “Buried Angels” και “Grind”, τα οποία χρωστούν πολλά στη μουσική παρακαταθήκη του Rob Zombie ενώ η παραγωγή είναι πραγματικά σεμιναριακή αφού είναι πεντακάθαρη (αλλά και αιχμηρή). Μέχρι τη μέση του δίσκου, τα πράγματα είναι εντυπωσιακά αλλά η αλήθεια είναι πως μετά το πρώτο μισό, η συνθετική ποιότητα πέφτει όχι όμως σε σημείο τέτοιο που να κουράζει ή να απογοητεύει. Απλώς, θα ήταν ιδανικό να κυμαινόταν όλο το album στο ίδιο, υψηλό επίπεδο των 6 πρώτων κομματιών.
Νομίζω ότι αξίζει να τσεκάρετε τους Beasto Blanco και γιατί όχι να ακούσετε και την πρώτη τους δουλειά. Είμαι σίγουρος ότι, αν μη τι άλλο, θα τους βρείτε μουσικά ενδιαφέροντες!
Highlight: Η διασκευή στο “Feed My Frankenstein” ξεκινάει σαν ένα outtake του Johnny Cash και μετατρέπεται σε ένα μουσικό χωνευτήρι που θυμίζει πότε White Zombie και πότε Type O Negative!
