Best Of 2015 – ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ

Δημήτρης Καζαντζής

Καλύτερο: Queensrÿche – Condition Human
Μια απαξιωμένη από πολλούς μπάντα, μίασμα της οποίας θεωρήθηκε ο τραγουδιστής, τον αντικαθιστά και μαζί μ’ αυτό αλλάζουν και οι εντυπώσεις. Το “Condition Human”, δεύτερο album των Queensrÿche με τον Todd LaTorre στο μικρόφωνο, έχει τις καλύτερες κριτικές από την εποχή του “Promised Land”! Πέρα από τον συναισθηματικό τομέα και μόνο που το συγκρότημα κατάφερε μ’ αυτόν το δίσκο να αντιστρέψει άρδην το σε βάρος του κλίμα, με κάνει το θεωρώ το album της χρονιάς.

Χειρότερο: Whitesnake – The Purple Album
Δεν ξέρω αν ο David Coverdale ξέμεινε από ιδέες ή πιέστηκε από κάπου, για το μόνο που είμαι πεπεισμένος είναι ότι αυτή η κυκλοφορία δεν είχε καμιά θέση στην ιστορία και τη δισκογραφία των Whitesnake. Ποιος είπε στον Coverdale ότι ο κόσμος θα ήθελε ν’ ακούσει επανηχογραφημένα τα διαμάντια από τα χρόνια του στους Deep Purple;

Καλύτερο: Symphony X – Underworld

Ο Ρωμαίος του progressive metal, Michael Romeo, επέλεξε να γράψει ένα album που περιλαμβάνει στοιχεία απ’ όλες τις φάσεις του σχήματος μέσα στα χρόνια: Επικό, νεοκλασικό, τεχνικό, μαεστρικά παιγμένο heavy metal. Όλα αυτά, στον ένατο δίσκο στη καριέρα των Symphony X.

Χειρότερο: Faith No More – Sol Invictus

Υπάρχει ανεπίτρεπτα και ανεξήγητα πολύ filler, σε έναν δίσκο διάρκειας μόλις 39 λεπτών. Η είδηση πως το «Sol Invictus» δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τα τέσσερα αριστουργήματα της περιόδου 1989-1997 ήταν ίσως αναμενόμενη, αλλά και πάλι υπήρχαν, ή εγώ τουλάχιστον είχα, προσδοκίες για κάτι πολύ καλύτερο.

Κώστας Κουναδίνης

Καλύτερο: Sacral Rage – Illusions in Infinite Void

Τι συμβαίνει όταν περιμένεις μια βόμβα να σκάσει αλλά τελικά η έκρηξη είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο περίμενες; Μάλλον σε παίρνει και σε σηκώνει και δεν μένει πίσω τίποτα. Όταν λοιπόν παρακολουθείς μια μπάντα από το ξεκίνημά της, το πρώτο της live, το πρώτο της demo, το ντεμπούτο EP της αλλά το πρώτο της άλμπουμ καταφέρνει να σε πιάσει απροετοίμαστο, τότε καταλαβαίνεις πως κάτι σημαντικό συμβαίνει. Στο Illusions in Infinite Void, το κουκούλι των Sacral Rage ανοίγει και από μέσα βγαίνει το άνομο παιδί που συνέλαβαν οι Watchtower με τους Annihilator. Μια μπάντα διεθνούς κλάσης που έπαιξε μπάλα κατευθείαν στη μεγάλη κατηγορία χωρίς να χρειαστεί χρόνος να ψηθεί στα τοπικά. Κατευθείαν στα σαλόνια λοιπόν με ένα άλμπουμ που είναι λυσσαλέο χωρίς να εξοντώνει και progressive χωρίς να φλυαρεί και να κουράζει. Μπάντες με καριέρα μπορεί να μην καταφέρουν ποτέ να παρουσιάσουν κάτι τόσο άρτιο. Και τούτοι δω το κατάφεραν με την πρώτη. Άξιοι!

Χειρότερο: Axemaster– Overture to Madness

Δεν ξέρω ακριβώς τι περίμενα από τους Axemaster το 2015. Η αλήθεια είναι πως δεν κατάφερναν να δώσουν πολλά ούτε στα 80ς. Αλλά αυτό εδώ το άλμπουμ πραγματικά δεν έχει τίποτα να δώσει. Η ακρόαση δεν καταφέρνει να αφήσει τίποτα, ούτε από συνθέσεις, ούτε από παίξιμο, ούτε από ήχο. Μία κουραστική εμπειρία στο σύνολό της. Ο προπομπός αυτού του άλμπουμ είχε έρθει λίγα χρόνια πριν κάτω από το όνομα Inner Terror αλλά και εκείνο δεν ήταν ικανό να κάνει την παραμικρή διαφορά. Στα ίδια χνάρια λοιπόν και αυτό. Σέβομαι μια μπάντα με ιστορία που το παλεύει ακόμα και τώρα αλλά το αποτέλεσμα δεν τη δικαιώνει.

Μαρίζα “Crash”

Καλύτερο: Five Finger Death Punch – Got Your Six
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ανάμεσα σε WASP και Five Finger Death Punch .Αλλά ας τιμήσουμε τις πιο νέες μπάντες. Το “Got Your Six” είναι σίγουρα στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς και ίσως και το άλμπουμ που κλειδώνει τη μπάντα ως τη καλύτερη new metal μπάντα των 00s. Ξεχωρίζω τη κομματάρα “Wash It All Away” που τo έχω ακούσει τουλάχιστον 30 φορές ως τώρα και συνεχίζω.

Χειρότερο: Hardcore Superstar- HCSS
Δηλώνω ίσως και από τις μεγαλύτερες φαν των Σουηδών και γι’ αυτό περίμενα κάτι πολύ πολύ καλύτερο. Το άλμπουμ έχει ελάχιστα “δυνατά” κομμάτια μέσα αλλά μπροστά στα άλλα 7-8 επιτυχημένα άλμπουμ τους είναι πολύ μικρό το κακό.

Γιώργος Τερζάκης

Καλύτερο: Ghost – Meliora

Καλύτερο album σε μια ακόμα χρονιά γεμάτη με μουσική… κομματάκι δύσκολο όπως πάντα. Στο νήμα όμως, την κούρσα κερδίζουν οι Ghost με το “Meliora”. Το album που έλιωσα πιο πολύ μέσα στο έτος, με την εκνευριστική ευκολία των Σουηδών να συνθέτουν κομματάρες που δε φεύγουν από το κεφάλι σου.

Χειρότερο: Iron Maiden – The Book Of Souls
Αντιθέτως, το χειρότερο είναι πιο εύκολη επιλογή. Άκουσα πολλά χάλια album μέσα στη χρονιά, αλλά το μόνο που θυμάμαι (λόγω ονόματος και μόνο) είναι το “The Book Of Souls” των Iron Maiden. Και θέλω να το ξεχάσω. Σύντομα κιόλας.

Σάκης Νίκας

Καλύτερο: Def Leppard: “Def Leppard”
Όταν κυκλοφορούν νέο album οι Def Leppard, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην είναι –για μένα προσωπικά- στα καλύτερα albums της χρονιάς. Το ομώνυμο studio album των Leppard ενέχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που αγαπήσαμε στους Βρετανούς: πιασάρικα refrains, απίστευτες μελωδίες, φανταστικές κιθάρες, εξαιρετικές (όσο και πολυδιάστατες) συνθέσεις και φυσικά τα πάντα εντυπωσιακά δεύτερα φωνητικά που αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο λόγω της αναμενόμενης κρυστάλλινης παραγωγής.  The Sheffield (and London, and Dublin) Boys Are Back!

Χειρότερο: Blackmore’s Night – “All our yesterdays”
Η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό για τους Blackmore’s Night οι οποίοι έχουν απωλέσει κάθε ίχνος έμπνευσης εδώ και τουλάχιστον 12 χρόνια. Μόνιμη επανάληψη θεμάτων, βαρετές, ανούσιες και υποτονικές συνθέσεις, αναιμικές διασκευές και γενικότερα μία από τα ίδια (και) στο νέο πόνημα του…πεθερόπληκτου! Ας ελπίσουμε το νοσταλγικό τριπάκι του με τους Rainbow (όσο αδύναμο και αν είναι το line-up) να αποδειχτεί μόνιμο για τον τεράστιο αυτό κιθαρίστα.

Καλύτερο: Blacktrip – Shadowline
Μάστερς του ρετρό, παρέδωσαν το καλύτερο άλμπουμ του 2015 που ακούγεται φρέσκο και καινούριο παρόλο που είναι δανεικό και αγύριστο πλησιάζοντας τη μαγική εποχή του τέλους των ‘70s-αρχών ‘80s. Είναι αυτό που λένε ότι οι μέτριοι αντιγράφουν, ενώ οι καλοί κλέβουν…

Halestorm – Into The Wild Life
Απογοήτευση… μετά από 2 απόλυτα rock’n’roll άλμπουμ και ένα Grammy οι Halestorm επανήλθαν με ένα άλμπουμ-όνειδος χωρίς τσαγανό, νεύρο, κιθάρες… σίγουρα πιο εύπεπτο και ελκυστικό για το Αμερικάνικο κοινό, αλλά κοροϊδία για όσους κέρδισαν σαν οπαδούς με το τσαμπουκαλεμένο τους ξεκίνημα. Ούτε πολιτικοί να ήταν…

Jason Κασιόπτας

Καλύτερο: Diviner – “Fallen Empires”
To “Fallen Empires” είναι το ντεμπούτο αυτού του σπουδαίου συγκροτήματος. Κάθε τραγούδι είναι εντυπωσιακό και δεν υπάρχει ούτε μία αδύναμη στιγμή στο δίσκο. Ακούστε το “Fallen Empires” ΔΥΝΑΤΑ!

Χειρότερο: Warlord – “Live In Athens 2013”

Η μεγαλύτερη μου απογοήτευση ήταν το ζωντανά ηχογραφημένο album των Warlord “Live in Athens 2013” για τον πολύ απλό λόγο ότι τους πήρε δύο χρόνια για να βγάλουν ένα τόσο μέτριο αποτέλεσμα με τον κόσμο να μην ακούγεται καθόλου και να είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος. Ας ελπίσουμε ότι το νέο studio album τους θα είναι καλύτερο.