Υπάρχουν σταθερές και διαχρονικές αξίες που δεν απογοητεύουν ποτέ. Καλλιτέχνες που πάντα δίνουν το 101% του εαυτού τους πάνω στη σκηνή και στο studio. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην τους δικαιώνει πάντα αλλά η προσπάθεια μετράει. Μία τέτοια αξία είναι οι Saxon (δεν πιστεύω να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον πλανήτη που να μην έχει περάσει τέλεια στα live τους) και κατ’ επέκταση ο απόλυτος ηγέτης τους, Biff Byford ο οποίος αποφάσισε να κυκλοφορήσει το πρώτο προσωπικό album της φανταστικής καριέρας τους. Τίτλος του δίσκου “School Of Hard Knocks” και πάμε να δούμε λίγο κάποιες λεπτομέρειες σε ένα πόνημα που έχει και άρωμα Ελλάδας αφού στο μπάσο συναντάμε τον «δικό μας» Gus Makrikostas.
Ξεκινάμε από κάποια αυτονόητα. Δεν γίνεται να ακούς τη φωνή του Biff και να μη σου έρχονται αυτόματα στο νου οι Saxon. Έτσι είναι. Και ο δίσκος έχει 3-4 στιγμές που κάλλιστα θα έβρισκαν μία αναπαυτική θέση σε ένα δίσκο του βρετανικού μεγαθηρίου. Για παράδειγμα το ομώνυμο, αυτοβιογραφικό τραγούδι έχει μία ατμόσφαιρα από “Solid Ball Of Rock”, τα “Hearts of Steel” & “Pedal To The Metal” θα μπορούσαν εύκολα να έμπαιναν σε κάποιο Saxon album της τελευταίας δεκαετίας ενώ γιατί όχι και το εναρκτήριο “Welcome To The Show” έχει ίχνη –στιχουργικά και μουσικά- από τη…σαξονική αισθητική. Από την άλλη, έχουμε δύο εξαιρετικές διασκευές στα “Scarborough Fair” (Simon and Garfunkel) και “Throw Down The Sword” (Wishbone Ash) που δύσκολα θα τα έλεγες Saxon αν και οφείλω να τονίσω ότι η επική ατμόσφαιρα τους υπάρχει ατόφια σε δίσκους όπως π.χ. το “Lionheart”. Τα τέσσερα υπόλοιπα κομμάτια δε νομίζω ότι θυμίζουν Saxon και παρουσιάζουν μία πιο προσωπική εικόνα του Biff. Ειδικά η μπαλάντα “Me And You” –είμαι άραγε ο μόνος που βρίσκει στην αρχή ομοιότητες με το “I Remember You” των Skid Row;- είναι μία πολύ καλή μπαλάντα η οποία ορθώς κυκλοφόρησε και σαν single.
Στο δια ταύτα: το “School Of Hard Knocks” είναι ένας αξιόλογος και τίμιος δίσκος που με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. Είναι δίσκος που έχει δυνατές στιγμές τις οποίες θα ακούμε συχνά πυκνά στο μέλλον (τουλάχιστον εγώ) και αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Όσο για τον γερόλυκο Biff ό,τι και να πούμε είναι πολύ λίγο. Ξανά και ξανά (και ξανά) μας θυμίζει πόσο τεράστια μορφή είναι και πόσα πολλά του χρωστάμε σαν οπαδοί αυτής της μουσικής.
Highlight: Κυκλοφόρησε και ένα 7’’ single που περιλαμβάνει το ομώνυμο κομμάτι και μία edit version του “Welcome To The Show” σαν b’side.
