Έχω διαβάσει σε συνέντευξη των Κερκυραίων Black Strat Band ότι ήταν το όνειρο τους, να παρουσιάσουν την δουλειά τους στο συγκεκριμένο χώρο (ως headliners, μια δική τους βραδιά). Όπως αποδείχτηκε το συγκρότημα είχε προβαριστεί τόσο καλά, απέδωσε πιστά και σε πολύ όμορφο κλίμα (με εξαιρετικής ποιότητας ήχο) την νέα του δουλειά (καθώς και αρκετές διασκευές), που ήταν όνειρο και για εμάς τους παρευρισκόμενους. Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν λίγοι, παρόλη την σχετική διαφήμιση, άρα ένας λόγος παραπάνω που θεωρώ ότι είναι καθήκον να παρουσιαστεί αυτό το δίωρο που ζήσαμε το βράδυ της 16ης Δεκεμβρίου.
Όλα ήταν έτοιμα και έτσι λίγο μετά τις 21:30, οι Black Strat Band, δηλαδή η τετράδα των Νίκος Σελλάς (κιθάρες φωνή), Αλέξης Σωτηριανός (πλήκτρα, φωνή), Βασίλης Κοσκινάς (μπάσο), Κωνσταντίνος Σουέρεφ (ντραμς, φωνή), ανέβηκαν στη σκηνή ενισχυμένοι από τους Λία Κολιτά στα φωνητικά και τον Σωτήρη Βογιατζόγλου στις κιθάρες.
Ο Νίκος μας ενημέρωσε ότι θα ξεκινούσαν παίζοντας ολόκληρο το “Absence”, και ότι στην συνέχεια θα ακολουθούσε ένα πάρτι με γνωστά και αγαπημένα ροκ τραγούδια. Το άλμπουμ παίχτηκε ακριβώς με την σειρά που παρουσιάζεται και στο CD, και έτσι μετά την εισαγωγή με το μελωδικό instrumental “Nostalgia” και αφού όλοι καταλάβαμε την τελειότητα του ήχου, ακολούθησαν τα “Personal Demons” και “Dead End”. To συγκρότημα σοβαρό, σωστά στημένο αποδίδει με κάθε λεπτομέρεια τις prog-μελαγχολικές του συνθέσεις, και επιπλέον διαπιστώσεις μου έρχονται στο μυαλό και κυρίως στα αυτιά. Ενώ μπορείς εύκολα να θεωρήσεις ότι τον πρώτο λόγο στο άλμπουμ έχουν οι Gilmour κιθάρες και τα πλήκτρα που παίζουν πανέμορφα θέματα, στο live εκτίμησα την προσφορά του μπάσου που γέμιζε ως πρωταγωνιστής τα τραγούδια, αλλά και τον όγκο και το βάθος των τυμπάνων που πέραν του ρυθμού παίζουν σημαντικό ρόλο στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί το συγκρότημα. Με την προσθήκη των 2 επιπλέον μουσικών, θα το πω για άλλη μια φορά το αποτέλεσμα ήταν ακριβέστατο! Το «Lost in the sea (in memory of Aylan Kurdi)” που αφορά τον μικρό πρόσφυγα που πνίγηκε στην προσπάθεια του να ζήσει ένα καλύτερο αύριο, ήταν συγκινητικό. Το ομώνυμο και ίσως καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ τραγουδήθηκε από τον Αλέξη, ενώ το μυστηριώδες “The Unexpected Guest” από τον Κώστα, και τα δύο όπως στο άλμπουμ. Πανηγυρικά το πρώτο μέρος του set έκλεισε με το “Rough Times” που με έκανε να αναρωτιέμαι γιατί δεν του έχω δώσει την αρμόδια προσοχή, μιλάμε για φοβερή κλιμάκωση και σόλο.
Στο δεύτερο μέρος, τα ηνία πήρε η Λία για 2 κομμάτια (“Give me one reason” -Tracy Chapman, “I want to break free”- Queen), και το κλίμα έγινε πιο παρεΐστικο και ανεβαστικό. Και κάπου εκεί σειρά είχαν οι Pink Floyd. “Another brick in the wall” και ο κόσμος τραγουδάει, ενώ μετά ο Αλκαίος Περράκης με την power metal φωνή του, ανέβηκε στην σκηνή για το “Young Lust” και μια συγκλονιστική εκτέλεση του “Comfortably Numb” που με “έστειλε”. Φυσικά καταχειροκροτήθηκαν και κλείσανε με The Kinks, Dire Straits και Beatles.
Δεν είναι ώρα για γκρίνιες, όσοι τυχεροί ήμασταν εκεί περάσαμε τέλεια. Η Κερκυραϊκή απόβαση στέφθηκε με επιτυχία! Μπράβο στην ομάδα των Black Strat Band!
Κώστας Βουλγαρέλης
Φωτο: Χρήστος Κισατζεκιάν
