Ήταν το 2014 όταν ο ακούραστος μουσικός/συνθέτης/παραγωγός Steven Wilson δήλωσε ότι θα αποχωρούσε από τους Blackfield. Μιλάμε για τον άνθρωπο που παίζει να έχει λιγότερο ελεύθερο χρόνο κι από τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Έτσι κι αλλιώς συμμετείχε συνθετικά μόνο στις δύο πρώτες δουλειές του συγκροτήματος, καθώς οι δύο επόμενες είχαν σαν κύριο συνθέτη τον συνιδρυτή Aviv Geffen λόγω της ενασχόλησης του Wilson με τα solo albums του που έκαναν την prog κοινότητα να παραληρεί.

Τελικά δεν τήρησε τη δήλωση αυτή, επέστρεψε στη σύνθεση μαζί με τον Geffen και μετά από σχεδόν 18 μήνες ηχογραφήσεων, το 5ο album των Blackfield ήταν έτοιμο. Ηχογραφήθηκε στην Αγγλία και στο Ισραήλ με τους προαναφερθέντες μουσικούς να μοιράζονται τα κιθαριστικά μέρη, τα φωνητικά και τα περισσότερα πλήκτρα. Επίσης συμμετέχει η Φιλαρμονική του Λονδίνου στα έγχορδα. Την παραγωγή έχουν αναλάβει φυσικά ο Wilson με τον Geffen ενώ σε τρία τραγούδια έβαλε το χεράκι του ο τεράστιος Alan Parsons. Η μουσική είναι στο γνωστό στυλ του συγκροτήματος. Απαλή, ενίοτε μελαγχολική, ατμοσφαιρική, ταξιδιάρικη, κάνει τα 45 λεπτά που διαρκεί να περνάνε νεράκι. Με την πρώτη ακρόαση ίσως να μη σου μείνουν και πολλά, αλλά σιγά σιγά θα πιάσεις τον εαυτό σου να σιγοτραγουδάς του στίχους και να κολλάς με τις μελωδίες σε υπέροχα κομμάτια όπως τα “We’ll Never Be Apart”, “Life Is An Ocean”, “Undercover Heart”, το “Lonely Soul” με τα γυναικεία φωνητικά και το φοβερό μελαγχολικό “From 44 To 48” που κλείνει το album.

Εν τέλει, είναι το “Blackfield V” καλύτερο από τα δύο προηγούμενα; Φυσικά και είναι, αφού ο Geffen δεν έκανε και την καλύτερη δουλειά σαν αποκλειστικός συνθέτης. Είναι όμως καλύτερο από τα δύο πρώτα; Μάλλον όχι, αλλά δεν παύει να είναι ένα πάρα πολύ καλό album. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί λένε ότι όταν ο Wilson βγάλει κακό δίσκο, η γη θα σταματήσει να γυρίζει.