Με την ευκαιρία της επίσκεψής μου στη Βουδαπέστη για τις δύο πρώτες συναυλίες των Iron Maiden – παρεμπιπτόντως, ο φίλος Ντίνος Γανίτης τα έγραψε πολύ ωραία- άδραξα την ευκαιρία να ταξιδέψω στο Dortmund της Γερμανίας, προκειμένου να δω άλλη μία συναυλία του Blaze Bayley ο οποίος πραγματοποιεί ένα εορταστικό tour για τα 25 χρόνια του “Silicon Messiah”. Προφανώς και μιλάμε για ένα ονειρικό set list μιας και θα ακούγαμε ολόκληρο το album μαζί με άλλα κομμάτια χωρίς να λείπουν φυσικά οι απαραίτητες Maiden…σφήνες! Με άλλα λόγια, μιλάμε για ένα δίωρο set που αν το έχανα θα αισθανόμουν πολύ άσχημα.
Φτάνω στο Dortmund από την προηγούμενη ημέρα για να είμαι ξεκούραστος και την επόμενη -έχοντας ήδη μιλήσει με την μπάντα- ξεκινάω για το venue φτάνοντας την ώρα που είναι προγραμματισμένη και η άφιξη της μπάντας. Την προηγούμενη μέρα έπαιζαν στο Dracthen της Ολλανδία,ένα μέρος κοντά στα 400 χλμ μακριά. Οπότε είναι φυσιολογική μία κόπωση που είναι εμφανή στα πρόσωπα όλων. Παρόλα αυτά τα χαμόγελα είναι ευδιάκριτα και οι πρώτες κουβέντες δίνουν και παίρνουν. Πιστεύω ότι όλοι καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο και επίπονο είναι για έναν 62χρονο καλλιτέχνη που έχει περάσει τετραπλό bypass να διανύει εκατοντάδες χιλιόμετρα σε καθημερινή σχεδόν βάση. Εν προκειμένω, δεν πρόλαβαν καν να κάνουν check in στο ξενοδοχείο. Έτσι είναι όμως ο Blaze…μαχητής όπως πάντοτε. Αυτή είναι η ζωή του. Μια ανελέητη μάχη με σχεδόν μόνιμο νικητή τον ίδιο!
Soundcheck και μετά χαλάρωμα μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες. Κουβέντα για μουσική ταινίες, τους Maiden, νέα τραγούδια, νέος δίσκος, νέα tour και φαγητό.
7:00 η ώρα o Blaze είναι στην θέση του προκειμένου να συναντηθεί με τον κόσμο αμέσως μόλις ανοίξουν οι πόρτες. 1 φωτογραφία και 2 αντικείμενα κάτι που τον έκαναν σχεδόν ευλαβικά οι Γερμανοί και όποτε ήταν παραπάνω, ο Blaze δεν τους χάλασε το χατήρι.
To support είναι μία νέα μπάντα με γυναικεία φωνητικά, οι Pryma, που «ζεσταίνουν» ικανοποιητικά τον κόσμο με την ενέργεια και το κέφι τους.
Στις 20:50 ακριβώς και με την υγρασία να τρυπάει κόκκαλο βγαίνει ο Blaze με τα χέρια σηκωμένα ως άλλος Rocky Balboa και ο κόσμος τρελαίνεται! 250 και πλέον fans βρέθηκαν το βράδυ της 30ης Μαΐου για να τον τιμήσουν. Και σίγουρα δεν έχασαν.
Ο Blaze ξεκίνησε δυναμικά με το “Ten Seconds” και μετά στα καπάκια όλο το “Silicon Messiah”.. Ενδιάμεσα ακούμε κάποιες ιστορίες, μικρές και μεγάλες, και γίνεται χαμός. Τραγούδια που ΔΕΝ έχουμε ξανακούσει live και ανείπωτη χαρά. Από μένα τουλάχιστον. Όπως αναμενόταν, στα 5 Maiden τραγούδια γίνεται χαμός συμπεριλαμβανομένου και του φόρου τιμής στον Paul Di’Anno με το “Wrathchild”. Χωρίς encore και χωρίς φανφάρες, ένα μαγευτικό δίωρο τελειώνει.
Το μαγαζί αδειάζει, χαρούμενοι όλοι σχολιάζουν τι είδαν και τι απόλαυσαν, και πλέον ησυχία. Ξεστήνουν τα όργανα το βαν έρχεται και η δύσκολη ώρα του αποχωρισμού φτάνει.
Ναι αυτές οι 12 σχεδόν ώρες με κάλυψαν αλλά θα ήθελα να είναι 120 ώρες! Τόσο απλά! Να ακούω ιστορίες και να μαθαίνω πράγματα. Από έναν άνθρωπο ταλαιπωρημένο αλλά και τυχερό για όσα είχε και έχει.
Ένα σφίξιμο στο χέρι και μια αγκαλιά δίνουν χωρίς λόγια τον όρκο για ένα επόμενο ραντεβού. Somewhere on the road…
Γιώργος Τσακούμης
