2 η ώρα ήταν το ραντεβού μας και στις 3 ήμασταν στο αεροδρόμιο τσεκαρισμένοι και έτοιμοι με τις ταυτότητες ανά χείρας. Το ταξίδι άνετο και μικρό σε διάρκεια αφού κάναμε μόλις μια ώρα για να φτά
σουμε στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Ζόρικα τα πράγματα όμως όταν φτάνεις στις 5 το πρωί. Λίγα πράγματα ανοιχτα τέτοια ώρα, κυρίως φαγάδικα, και η υγρασία να σου τρυπά τα κόκαλα. Η Βουλγαρία είναι μια από τις πιο φτηνές πόλεις της Ευρώπης. Ένα κομμάτι μεγάλο πίτσα και μια κόκα κόλα κοστίζουν μετά βίας κάτι παραπάνω από 1 ευρώ. Ο κόσμος φιλόξενος αν και γενικά φαινόταν να είναι κλεισμένος στα δικά του προβλήματα που στην Βουλγαρία, πρέπει να πούμε, είναι πολλά. Με μέσο μισθό 250 ευρώ δεν τα βγάζεις εύκολα πέρα. Φτάνοντας παραμονή της συναυλίας η πρώτη μέρα χάθηκε στην χαρτογράφηση της πόλης η οποία, η αλήθεια είναι, δεν έχει και πολλά πράγματα να δεις. Ο Βούλγαρος promoter, o Atanas Dimitrov, μας έδωσε την δυνατότητα να είμαστε παρόντες σε δυο συνεντεύξεις και στο sound check της συναυλίας. Σε μία ερώτηση σχετικά με το για ποιο πράγμα είναι περισσότερο περήφανος, ο Blaze απάντησε –δείχνοντας μας- για το ότι έρχονται άτομα από την Ελλάδα να με δουν…μπορείτε να καταλάβετε, φυσικά, τη χαρά μας! Στο ολιγόλπετο soundcheck –μην ξεχνάμε ότι στη σκηνή υπήρχε μόνο μία κιθάρα και το μικρόφωνο του Blaze- είχαμε την χαρά να ακούσουμε μία a capella εκτέλεση του κλασικού “Doctor Doctor” των UFO.
Η συναυλία ξεκίνησε λίγο μετά τις 8, μία καλή ώρα όπως μας εξήγησε ο promoter αφού τα clubs στη Βουλγαρία κλείνουν στις 12. Ο κιθαρίστας του Blaze, ο Thomas Swijsen, ανέβηκε πρώτος στη σκηνή παίζοντας τρία ακουστικά instrumental Maiden κομμάτια. Μετά ανέβηκε στην σκηνή ο Blaze και επικράτησε πανικός από 100 και πλέον άτομα! Ξεκίνησε με το “Judgment of Heaven” (από το “X factor”) και παρά το γεγονός ότι ήταν άρρωστος και έβηχε συχνά πυκνά, ο Blaze έδωσε τον καλύτερο εαυτό του (παρά τα περιττά κιλά του) για πάνω από 90 λεπτά.Κάποια στιγμή ενθάρρυνε τον κόσμο να φωνάξει αλλά μάταια. Και έτσι σκαρφίστηκε κάτι…να μας βγάλει στο Facebook και να γίνουμε ρεζίλι! Πάλι πανικός! Έκλεισε την συναυλία μας ευχαρίστησε και άρχισε για καμιά ώρα να υπογράφει αυτόγραφα και να βγάζει φωτογραφίες.
Θέλω να προσθέσω πως όποιος δεν έχει πάει σε μία συναυλία του Blaze δεν έχει ζήσει κάτι μοναδικό. Σχεδόν σε κάθε τραγούδι, εξηγεί πως γράφτηκε και γιατί γράφτηκε. Έτσι έκανε και με το καινούριο “Russian Holiday”, ένα τραγούδι που γράφτηκε για αυτές τις ατέλειωτες μέρες μακριά από το σπίτι του όταν βρίσκεται σε περιοδεία και του λείπουν τα πρόσωπα που αγαπά. Αφού δεν χάλασε σε κανέναν χατίρι για φωτογραφία έκατσε μαζί μας να πιούμε μπύρες αν και έπρεπε να φύγει να ξεκουραστεί. Τον κρατήσαμε όσο μπορούσαμε και όταν μας υποσχέθηκε πως έπειτα από 4 χρόνια θα κάνει τα πάντα για να έρθει στην Ελλάδα τον αφήσαμε να φύγει γεμάτοι χαρά και υπερηφάνια. Αυτός είναι ο Blaze. Ένας καθημερινός άνθρωπος…ένας από μας. Ούτε ντίβα το παίζει ούτε φίρμα. Του αρέσει αυτό που κάνει και το κάνει κάτω από αντίξοες συνθήκες. Χωρίς δημόσιες σχέσεις, χωρίς πολύ κοινό, χωρίς πληρωμένες καταχωρήσεις, χωρίς καμία υποστήριξη. Μόνο από τον κόσμο του. Και σίγουρα θα συνεχίζει να το κάνει όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε αυτό που κάνει.
Για το Rockpages.gr: Blaze Bayley Greek fan club.
