Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι περιμέναμε 4 ½ χρόνια για να ακούσουμε νέο δίσκο Blind Guardian και φτάνει στα χέρια μας αυτό το μέτριο –απ’ όλες τις απόψεις- τελικό αποτέλεσμα; Με τις αγαπημένες μας μπάντες δεν γίνεται να είμαστε επιεικείς, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τους Guardian που έχουν προσφέρει αριστουργήματα κατά τη δεκαετία του 90.
Μετά το άνισο “A Night At The Opera”, το απογοητευτικό “A Twist In The Myth” και το απλώς καλό “At The Edge Of Time”, το “Beyond The Red Mirror” συνεχίζει στην πεπατημένη οδό του προκατόχου του και προσωπικά με (ξανα)απογοητεύει! Όχι, γιατί είναι άθλιο αλλά γιατί είναι ένα μέτριο αποτέλεσμα με τους Guardian να αναλώνονται σε ίδιες μουσικές φόρμες και εξαντλητική (όσο και ανούσια) χρήση εγχόρδων και ορχήστρας. Η παραγωγή, δε, είναι και αυτή μέτρια και ο δίσκος συνολικά δεν σου μένει αν και θέλει αρκετά ακούσματα.
Από το ναυάγιο διασώζονται η κομματάρα “Prophecies”, το πολύ καλό “The Holy Grail” και το κουπλέ του “Twilight of the Gods”. Τα υπόλοιπα…αφήστε τα! Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι Guardian πρέπει να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων τις συμφωνικές αναζητήσεις τους και να επιστρέψουν στα γνώριμα power/speed μονοπάτια τους που τόσο γουστάρει ο κόσμος. Από την άλλη, είναι οι Guardian και έχουν την πολυτέλεια να κάνουν ό,τι θέλουν. Το έχουν κεδρίσει αυτό το δικαίωμα!
Highlight: Οι Guardian θα πρέπει να είναι η εξαίρεση της παραδειγματικής γερμανικής εργασιακής ηθικής. 4 ½ χρόνια είναι πολλά…βέβαια, αν συγκριθούν με τα 7 (σχεδόν) χρόνια των Metallica είναι λίγα…
