Έτσι λοιπόν το Fuzz αποδείχθηκε ιδανικό για να φιλοξενήσει τους Καναδούς, με κοινό που μπορεί να μην ξεπέρασε τα 400 άτομα, αλλά θεωρώ μεγάλη επιτυχία προσέλευσης για το είδος!
Οι Bus the unknown secretary, όπως και την πρώτη φορά που τους είχα δει ως support στους Uncle Acid and the Deadbeats, ήταν μια αποκάλυψη. Έχουν τελείως δική τους προσωπικότητα και ξεχωρίζουν από την ελληνική σκηνή, συνδυάζοντας πολλά και διάφορα στο obscure metal τους. Προσωπικά μου ακούγονται σαν NWOBHM ήρωες που εξελίσσοντας τον ήχο τους από τα μέσα των 70’s επιτίθενται για να κατακτήσουν τον κόσμο. Πολλά γρήγορα μέρη (κιθαριστική επίθεση), doomy περάσματα και εναλλαγές στα σόλο, με ιδιαίτερα φωνητικά, και οι Bus ήταν καταιγιστικοί. Ξεχώρισα τα κομμάτια του επερχόμενου άλμπουμ τους “Never Decide” (RidingEasy Records) τα οποία είναι άκρως εθιστικά, με τίτλους “You better come in, you better calm down” (πρώτο single) και “Evil Eye”. Πρέπει να τους ξαναδώ και θα το κάνω σε πιθανό επερχόμενο release live show! Εξαιρετικοί!
Το κλίμα που επικρατούσε στις 22.30 στο Fuzz, μετά το σαραντάλεπτο των Bus ήταν αυτό της πολυετούς αναμονής. Ήδη από το “2011” και το “Living with the Ancients”, οι Blood Ceremony είχαν κάνει όνομα και υπήρχε κοινό και ανάγκη για εμφάνιση στην Ελλάδα.
Η τετράδα βρέθηκε στη σκηνή (Sean Kennedy-κιθάρες, Alia O’Brien-organ,flute vocals, Lucas Gadke μπάσο και Ivan αν άκουσα καλά, στα τύμπανα που προφανώς αντικατέστησε προσωρινά τον Michael Carrillo), και το πρώτο πράγμα που ακούστηκε από κάτω εν μέσω ιαχών ήταν “It’s been such a loooooong timeeee!”. Όλοι το θέλαμε πολύ, όλοι ανυπομονούσαμε για doomy occult rock μουσική, με ατμοσφαιρικά περάσματα φλάουτου, περιγράφοντας αποκρυφιστικές ιστορίες, και οι Blood Ceremony έκπληκτοι από την ένθερμη ανταπόκριση, τα έδωσαν όλα. Η Alia με ένα κολλητό ολόσωμο δερμάτινο outfit, τα κατάφερε περίφημα στον τετραπλό ρόλο της (και ως front woman), ο Sean Kennedy σοβαρός ως μαθητής του Iommi αλλά και δάσκαλος τόσων νεότερων κιθαριστών, ο Lucas Gadke, αυτός ο ευγενής ξυπόλητος γίγαντας δίνοντας πόνο στο μπάσο, αλλά και ο ντράμερ που έπαιξε απολύτως δεμένος με τους υπόλοιπους. Τιμήθηκαν και οι τέσσερις δίσκοι τους, με μια μικρή υπεροχή στο αριστούργημα τους “The Eldritch Dark” του 2013, ενώ παίξανε και για πρώτη φορά ζωντανά το “Lolly Willows” που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε 7ιντσο το Μάρτη που μας έρχεται.
Με μπόλικη θετική ενέργεια το show τους είχε ένταση και πάθος. Με την Alia να συγκεντρώνει βλέμματα, και ουρλιαχτά να ακολουθούν κάθε σημείο που το φλάουτο έβαζε φωτιά στους heavy rock ρυθμούς των τραγουδιών. Προσωπικά highlights από τη βραδιά, το εναρκτήριο “The Great God Pan” ως η εκπλήρωση της αναμονής, “Lord Summerisle” (folk σύνθεση τους Lucas Gadke και ντουέτο με την Alia) σε πιο heavy εκτέλεση, το επιβλητικό “Hymn to Pan” που έκλεισε το κανονικό set και η μαγεία του “Witchwood” στο φινάλε. O κόσμος πραγματικά ξετρελάθηκε και σάρωσε τα t-shirt της μπάντας (δυστυχώς τα βινύλια δεν επέτρεψε το label τους να “κατέβουν” από Αγγλία), και αν κάποιος έφυγε παραπονεμένος (λέμε τώρα…) γιατί δεν ακούστηκε το “Daughter of the sun”, ε τότε υπομονή, θα γίνει και αυτό. Είναι δεδομένο ότι σύντομα θα ξανάρθουν μετά από τέτοιο αγκάλιασμα από το ελληνικό κοινό.
Blood Ceremony ευχαριστούμε για το υπέροχο show. Ήδη αναμένουμε με αγωνία το επόμενο!
Κώστας Βουλγαρέλης
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
{galleryLiveReports/2019/BloodCeremony}{/gallery}
