Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή τη συναυλία άνοιξαν οι The Big Nose Attack, ένα εναλλακτικό blues/rock ντουέτο, τα δυο τρίτα των αξιόλογων Down & Out, που είχαν ανοίξει τις συναυλίες των ZZ Top και Gary Moore μεταξύ άλλων. Προσωπικά δεν με συγκίνησαν καθόλου. Βρήκα την ιδέα του ντουέτου με κιθάρα-τύμπανα-φωνητικά κάπως ξεπερασμένη μετά τους White Stripes –όχι ότι τους συμπάθησα κι εκείνους ιδιαίτερα-, ενώ σίγουρα η επιλογή τους σαν support για τους Blue Oyster Cult δεν ήταν καλή ούτε και για τους ίδιους. Παρόλα αυτά κέρδισαν το χειροκρότημα και τη συμπάθεια του κοινού που αδημονούσε να δει τους Blue Oyster Cult και σιγά σιγά γέμιζε το Gagarin, οπότε αυτό είναι που μετράει για τους Big Nose Attack.
Για να δούμε τη δαγκωμένη από τον Godzilla κιθάρα του Buck έπρεπε να πάει έντεκα ακριβώς, μάλλον δεν είχαν συνέλθει από το jetlag, οπότε κάποιες γκρίνιες ακόυστηκαν σε ένα χώρο γεμάτο με εντυπωσιακή παρουσία από τις νεαρότερες ηλικίες, αλλά και τους παραδοσιακούς μεγαλύτερους που δεν τα χάνουν κάτι τέτοια – και καλά κάνουν. Το μπάσιμο έγινε δυναμικά με τα “This Ain’t The Summer Of Love”, “Golden Age Of Leather” και “Burning For You” στο οποίο τραγουδούσε ολόκληρο το Gagarin με το συγκρότημα να ηδονίζεται παρακολουθώντας την ανταπόκριση του κοινού που από νωρίς τραγουδούσε στίχο-στίχο. Το “Club Ninja” είχε την τιμητική του με το “Dancin’ In The Ruins” όπως και το “The Revolution By Night” με το “Shooting Shark” προς τέρψιν των πιο απαιτητικών ενώ, πολύ σύντομα φτάσαμε να ακούσουμε τα “Godzilla” – με μια τρομερή ατάκα στην εισαγωγή από τον Eric Bloom: “Oh, no there goes Mykonos!”- και “Don’t Fear The Reaper”, με εμβόλιμα σόλο μπάσο- παρουσίαση του Kasim Sulton, του νέου μπασίστα με ένα medley σε τραγούδια που έχει παίξει (I Love Rock’n’Roll – Joan Jett / Bang the Drum All Day – Utopia / Paradise by the Dashboard Light- Meatloaf) σόλο τύμπανα- σόλο κιθάρα από τον Buck Dharma στο 90λεπτο περίπου.
Αν λοιπόν η συναυλία είχε τελειώσει κάπου εδώ θα μιλούσαμε για μια τυπικά καλή εμφάνιση, με παρόμοιο σετ, όπως στις προηγούμενες εμφανίσεις τους, η οποία σίγουρα άφησε το κοινό ικανοποιημένο, αλλά χωρίς αυτό το κάτι παραπάνω. Από τη στιγμή που βρέθηκα στο χώρο είχαν άλλωστε αρχίσει και τα σχετικά πηγαδάκια για το αν θα παίξουν επιτέλους το “Astronomy” ή όχι – με αφορμή και ένα σχετικό ποστάρισμα event-εκστρατεία στο Facebook, ενώ οι ιαχές για το ίδιο τραγούδι ακούγονταν καθόλη τη διάρκεια του show. Παρόλο που είχε προηγηθεί μια ατάκα του Eric Bloom προς την αρχή του στυλ «δεν παίζουμε συχνά στην Ελλάδα, άρα θα παίξουμε αυτά που παίζουμε» τίποτα δεν μας είχε υποψιάσει ακόμα για το τι θα ακολουθούσε.
Με το τελείωμα λοιπόν του “Don’t Fear The Reaper”, όπου φυσικά έγινε χαμός, φεύγει η μπάντα, ο κόσμος περιμένει ουρλιάζοντας, σφυρίζοντας, χειροκροτώντας κλπ με τα φώτα να παραμένουν σβηστά και χωρίς καμία κίνηση να γίνεται στη σκηνή. Μετά από περίπου πέντε λεπτά οι Blue Oyster Cult επιστρέφουν στη σκηνή με τον κόσμο να τους επιφυλάσσει υποδοχή ηρώων πολέμου και ξεκινούν ένα ιστορικό encore με το “The Red And The Black”. Φυσικά, δεν ήταν ιστορικό για το “The Red And The Black”, ούτε για το επόμενο “Hot Rails To Hell” αλλά για το μεθεπόμενο… ο Castellano κάθεται στα πλήκτρα, ο Eric Bloom απολογείται «έχουμε καιρό να το παίξουμε, δεν το έχουμε κάνει πρόβα» και… “Astronomy”! Ένα τραγούδι το οποίο εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα γινόταν η πρώτη χώρα που παιζόταν για πολλά πολλά χρόνια – ρωτήστε όποιον φανατικό οπαδό της μπάντας θέλετε- και μόλις η δεύτερη επί Ελληνικού εδάφους μετά τη δεύτερη συναυλία τους στο Ρόδον το 1995 (εμείς ρωτήσαμε τον Μάκη Μαυρόγιαννη, τον Νο.1 Blue Oyster Cult φαν, οπότε είναι επίσημο!). Τι κι αν οι Castellano, Sulton δεν ήξεραν καλά καλά τις νότες και κοιτάζονταν μεταξύ του, τι κι αν οι παλιοί γύριζαν και τους έλεγαν τις συγχορδίες; Το πάθος, ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση του κόσμου τους οδηγούσαν.
Και το “Astronomy” δεν ήταν το τελευταίο κομμάτι, γιατί η μηχανή των Blue Oyster Cult είχε πάρει μπροστά για τα καλά και ισοπέδωνε τα πάντα στο διάβα της. Έτσι, το “Cities On Flames With Rock’n’Roll” ήρθε να μας αποτελειώσει με οργιώδη σόλο από τον Buck Dharma συμπληρώνοντας ένα γεμάτο δίωρο απόλαυσης με εξαιρετικό παίξιμο, σχεδόν τέλειο ήχο και φυσικά την ευχάριστη έκπληξη του “Astronomy” που θα μας κάνει να θυμόμαστε αυτό το live για πάντα!
Γιάννης Δόλας
This Ain’t The Summer Of Love, Golden Age Of Leather, Burning For You, Dancin’ In The Ruins, OD’d On Life, Shooting Shark, The Vigil, ME 262, Then Came The Last Days Of May, Godzilla, Don’t Fear The Reaper
The Red And The Black, Hot Rails To Hell, Astronomy, Cities On Flame With Rock’n’Roll
