Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι η Σουηδία βγάζει τόσα πολλά αξιόλογα συγκροτήματα σε όλες τις εκφάνσεις της σκληρής μουσικής. Το ξέρετε αυτό. Οι Bomber δεν αποτελούν εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα.
Ακροβατώντας ανάμεσα στο παλιό, το κλασικό, το ρετρό και το μοντέρνο κάνουν μια πολύ εύστοχη μίξη επιρροών και διαφορετικών στυλ για να δημιουργήσουν κάτι που ό,τι στερείται σε πρωτοτυπία το αναπληρώνει σε φρεσκάδα, ενέργεια, πάθος, τσαμπουκά και ποιότητα, σε ένα άλμπουμ που δεν μπαίνει κάτω από ταμπέλες πλην αυτής του Rock’n’Roll. Οι κιθάρες θυμίζουν κάπου πρωινούς Def Leppard, τα φωνητικά τους προπάτορες Heavy Load, μερικές μελωδίες τους Night Flight Orchestra, κάποια χορωδιακά μέρη ακούγονται σαν Queen… Για να καταλάβετε τι ωραίο μπέρδεμα γίνεται. Ενώ υπάρχουν σίγουρα πολλά σημεία που σπας το κεφάλι σου για το τι μπορεί να σου θυμίζει αυτό που ακούς.
Το νόημα όμως δεν είναι να ψάχνεις να βρεις κάθε φορά τι σου θυμίζει ένα τραγούδι, ή ένα γκρουπ. Στα τόσα χρόνια του rock και του metal τα δάνεια και οι ομοιότητες είναι αναπόφευκτες, σχεδόν αδύνατες. Το θέμα είναι να μην γίνεται κατάφωρη, τυφλή αντιγραφή σε συγκεκριμένα πράγματα. Στην περίπτωση των Bomber έχουμε μια μπαντάρα που βουτάει στην πηγή και παίρνει ο, τι της χρειάζεται για να δημιουργήσει τη δική της συνταγή. Βασίζεται στη κληρονομιά, αλλά δεν ικανοποιείται με τα έτοιμα, ιδρώνει τη φανέλα και φτιάχνει κάτι δικό της. Αυτό θέλουμε από τα σύγχρονα συγκροτήματα.
Αν τους βλέπαμε και live…
