Ακόμα θυμάμαι τις μπάντες που άκουσα στις πρώτες μου εξερευνήσεις στον ευρύτερο metal χώρο και μια από αυτές ήταν οι Borknagar. Ο ξεχωριστός ήχος που έβγαζε το “The Archaic Course” και το σοκ που έπαθα με το εναρκτήριο “Oceans Rise” έχουν μείνει για τα καλά αποτυπωμένα στη μνήμη μου. Δυστυχώς όμως δεν τους παρακολουθούσα ποτέ από κοντά για να ξέρω πολλά για την πορεία τους. Από τότε βέβαια έχουν περάσει πολλά χρόνια και οι Νορβηγοί βρίσκονται αισίως στην ενδέκατη κυκλοφορία τους λίγο πριν γιορτάσουν την εικοσιπενταετή παρουσία τους στο χώρο.
Η φετινή δουλειά τους έχει κάτι το ιδιαίτερο, αφού είναι η πρώτη με τις τελευταίες αλλαγές στη σύνθεσή τους. Ο εξαιρετικός drummer Baard Kolstad (Leprous, ex-Ihsahn) αποχώρησε μετά από έξι χρόνια, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι πλέον συνεχίζουν χωρίς τον τραγουδιστή Vintersorg ο οποίος ήταν στη μπάντα από το 2000. Σύμφωνα με τον ιδρυτή και κιθαρίστα Øystein G. Brun, αυτό το album έχει μακράν την μεγαλύτερη ποικιλία σε σχέση με οτιδήποτε έχουν κάνει στο παρελθόν. Δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω, λόγω του ότι δεν έχω επαφή συνολικά με τη δισκογραφία τους, αλλά ξέρω με σιγουριά ότι είναι το μεγαλύτερο από άποψη διάρκειας, αφού τα εννιά κομμάτια του φτάνουν τη μία ώρα.
Το στυλ της μουσικής τους μένει αναλλοίωτο αν το συγκρίνω με αυτό που θυμόμουνα, δηλαδή αυτό το ξεχωριστό progressive viking metal που αγαπάνε οι οπαδοί τους. Πολύ ωραίες μελαγχολικές και παγωμένες συνθέσεις με πολλές εναλλαγές, ακουστικά κοψίματα, black metal ξεσπάσματα, πολύ ωραία ατμόσφαιρα, καθηλωτικές μελωδίες και φυσικά τα ιδιαίτερα φωνητικά του χαρισματικού ICS Vortex τον οποίον συμπληρώνει ιδανικά ο Lars Nedland. Το εξαιρετικό “Lights” είναι ίσως η καλύτερη σύνθεση εδώ, υπέροχο το μπαλαντοειδές “Wild Father’s Heart”, ξεχωρίζει αρκετά το “Up North” με τον καθαρά folk ρυθμό του και το ταξιδιάρικο folk “Voices” που κλείνει το album.
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Jens Bogren έχει κάνει φυσικά άψογη δουλειά στην παραγωγή, το εξώφυλλο είναι τόσο απλό αλλά μαγικό και όσοι αποφασίσουν να αγοράσουν την digipak έκδοση θα βρουν μέσα δύο παραπάνω κομμάτια. Το “Wild Father’s Heart” σε ορχηστρική demo εκτέλεση και το “Up North” επίσης σε demo εκτέλεση. Το “True North”, όπως προείπα, δεν ξέρω αν είναι όντως το πιο πολυποίκιλο album της μπάντας, αλλά μου φαίνεται πως ήρθε ο καιρός να αρχίσω να ψάχνω λίγο πιο αναλυτικά τη δισκογραφία τους.
