Οι Candlebox είναι ένα από τα καλύτερα και δημοφιλέστερα συγκροτήματα του δεύτερου κύματος του grunge των αρχών της δεκαετίας του 90. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους θεωρείται κλασικό και 25 χρόνια μετά, το συγκρότημα από το Seattle συνεχίζει ακάθεκτο με τη νέα του δισκογραφική δουλειά “Disappearing In Airports”. Επικοινωνούμε –μέσω Skype- με τον τραγουδιστή και ηγέτη των Candlebox, Kevin Martin, για μία άκρως ενδιαφέρουσα (την πρώτη ever για ελληνικό μέσο) συνέντευξη. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας

_x000D_
_x000D_

Rockpages.gr: Kevin, κυκλοφορήσατε πρόσφατα ένα νέο album με τίτλο “Disappearing In Airports”. Ποιος σκέφτηκε τον τίτλο και υπάρχει, αλήθεια, κάποιο μήνυμα ή ιστορία πίσω από τον τίτλο; Candlebox01

_x000D_

Kevin Martin: Ο τίτλος του δίσκου προέκυψε από τον πίνακα που υπάρχει στο εξώφυλλο και τον οποίο ζωγράφισε ο φίλος μου, ο Scott Rivers Fisher. Του ζήτησα να μου φτιάξει έναν πίνακα αλλά στο μεσοδιάστημα πέθανε από καρδιακή ανακοπή. Έχασα έναν καλό φίλο αλλά κέρδισα ένα δικό του έργο τέχνης. Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε έναν πίνακά του για το εξώφυλλο και να αφήσουμε τον τίτλο “Disappearing In Airports” που ο ίδιος είχε δώσει σε αυτόν. Είναι ένας φόρος τιμής σε αυτόν και είναι τιμή μου που ένα έργο του κοσμεί ένα δίσκο των Candlebox. Ο Scott σήμαινε πολλά σε μένα σαν φίλος και σαν καλλιτέχνης.

_x000D_

Rockpages.gr: Όταν πρωτοάκουσα το δίσκο παρατήρησα ότι είχε έναν πιο χαλαρό, πιο “χύμα” χαρακτήρα που σου έδινε την αίσθηση ότι δεν περάσατε πολύ χρόνο στο studio. Ισχύει;

_x000D_

Kevin Martin: Ναι, φυσικά! Αυτός ήταν και ο στόχος μας. Πάντα πίστευα ότι οι Candlebox ήταν συχνά πολύπλοκοι μουσικά…μερικές φορές χανόμασταν. Όταν έγραφα με τον Pete τραγούδια σαν το “Breathe Me In” και το “Change”, ήταν αρκετά σύνθετα, κατά τη γνώμη μου. Αντίθετα, όταν έγραφα με τον Bardi τραγούδια σαν το “Far Behind” ή το “You” υπήρχε μία ξεκάθαρη απλή κατεύθυνση. Ήμουν πάντα οπαδός της απλής έκφανσης του rock n’ roll για αυτό και επέλεξα αυτή την πορεία στο νέο δίσκο. Ίσως είναι κάπως διαφορετικό σε σχέση με αυτό που περίμεναν πολλοί από εμάς αφού είναι ένας κατεξοχήν άμεσος rock n’ roll δίσκος.

_x000D_

Rockpages.gr: Έχετε δύο νέα μέλη στη μπάντα, τους Mike Leslie & Brian Quinn. Πόσο ανανεωτική ήταν η παρουσία τους για τους Candlebox αλλά και για σένα σε προσωπικό επίπεδο;

_x000D_

Kevin Martin: Ναι, είναι και οι δύο απίστευτα ταλαντούχοι. Δεν ενέπνευσαν μόνο εμένα αλλά και τον Dave (Krusen) και τον Adam (Kury). O Dave παίζει μαζί μου από το 1997…στα τελευταία 4 albums των Candlebox. Ερχόμενοι στο συγκρότημα ο Mike & ο Brian έφεραν μαζί τους μία ενέργεια που, να σου πω την αλήθεια, δεν περίμενα. Περισσότερο μας απασχολούσε στην αρχή πως θα δουλέψει το όλο πράγμα και δεν ξέραμε ουσιαστικά τι να περιμένουμε. Έτσι, ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Είναι δύο τελείως διαφορετικοί κιθαρίστες. Ο Mike είναι ένας χαλαρός blues κιθαρίστας…ο B.B. King και ο Jimi Hendrix είναι οι βασικές του επιρροές. Ο Brian είναι ένας καθαρόαιμος hard rock κιθαρίστας…απίστευτα τεχνικός. Μεγάλωσε με τους Iron Maiden και τον Randy Rhoads. Με επηρέασε πολύ στον τρόπο σύνθεσης του νέου δίσκου αφού μας έδωσε μία πρωτόγνωρη αιχμή. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και την ίδια στιγμή δεν επισκιάζουν την απλότητα που θα πρέπει να έχει ένα τραγούδι. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό για αυτό είμαι απόλυτα ευχαριστημένος και από τους δύο.

_x000D_

Rockpages.gr: Λατρεύω το νέο σας single, το “Supernova” το οποίο δεν είναι ένα ακόμη rock τραγούδι αλλά έχει και πολλές R&B επιρροές…

_x000D_

Kevin Martin: Ναι, έχεις δίκιο. Το κάναμε εσκεμμένα! Σκεφτόμασταν ότι θέλαμε να κάνουμε ένα τραγούδι στο ύφος των Rolling Stones στο “Emotional Rescue” και σε αυτό των KISS στο “Love Gun”. Θέλαμε να υπάρχει ένας καθαρός sexy χαρακτήρας στο κομμάτι και θα πρέπει να σου πω ότι είμαι φανατικός οπαδός της R&B μουσικής. Για αυτό λατρεύω τόσο πολύ το “Emotional Rescue” των Stones επειδή έχει ένα απίστευτο μαγικό συναίσθημα και ταυτόχρονα είναι τόσο διαφορετικό από τα κλασικά τους albums. Το ίδιο ισχύει και για τους KISS…όταν έκαναν το “Love Gun” ήταν μία μεγάλη αλλαγή για αυτούς…

_x000D_

Rockpages.gr: Kevin, ίσως εννοείς το “Dynasty” από τους KISS που αυτό και αν ήταν τεράστια αλλαγή για αυτούς…

_x000D_

Kevin Martin: Όχι…αναφέρομαι στο “Love Gun”. Ξέρω τι εννοείς…το “Dynasty” είχε ένα disco feeling με το “I Was Made For Lovin’ You” από το οποίο κλέψαμε μάλλον το bridge section του (γέλια)! Πάντως το “Love Gun” είχε μία pop αισθητική την οποία λατρεύω μέχρι σήμερα.

_x000D_

Rockpages.gr: Θυμάσαι τον πρώτο δίσκο που αγόρασες;

_x000D_

Kevin Martin: Φυσικά…ήταν το “KISS Alive!”.

_x000D_

Candlebox02Rockpages.gr: Ήταν ο δίσκος που σε έκανε να σκεφτείς να γίνεις επαγγελματίας μουσικός;

_x000D_

Kevin Martin: Όχι, δεν θα το έλεγα. Θα έλεγα ότι αυτός ο δίσκος ήταν μάλλον το “London Calling” των The Clash. Ήμουν τρελός για τους KISS αλλά περισσότερο για το όλο στυλ τους…με το make up. Ήθελα να γίνω σαν τον Peter Criss γιατί στην αρχή έπαιζα τύμπανα. Ωστόσο, ήταν οι Clash εκείνοι που διαμόρφωσαν τα γούστα μου για ένα πιο αιχμηρό, καθαρόαιμο rock n’ roll.

_x000D_

Rockpages.gr: Πολλοί οπαδοί των Candlebox ανησύχησαν όταν αποχώρησαν –σχεδόν ταυτόχρονα- ο Scott, o Peter και ο Sean. Τι έγινε…; Ήταν κάτι που σε απογοήτευσε ή σε ανησύχησε;

_x000D_

Kevin Martin: Όχι…νομίζω…κοίτα, με τον Sean ήταν αναπόφευκτο αφού είναι ένας περιπλανώμενος μουσικός! Μετακομίζει πολύ συχνά και ήταν πραγματικά έκπληξη για εμάς που κάθησε μαζί μας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα είναι πάντα ο μικρός αδερφός μου αλλά να σου πω την αλήθεια στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήξερα ότι θα φύγει. Ο Pete & o Scott τα τρία τελευταία χρόνια δεν ήταν καθόλου χαρούμενοι στους Candlebox. Δεν ήθελαν να περιοδεύουν ούτε να ηχογραφούν δίσκους. Έτσι, κάποια στιγμή, τους είπα: «Αφού δεν είστε ικανοποιημένοι γιατί δεν κάνετε κάτι που θα σας γεμίσει 100%;». Κράτησα, λοιπόν, το όνομα των Candlebox και εννοείται πως η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή για αυτούς. Ήταν καιρός για μία αλλαγή και δεν μπορώ να πω ότι ήταν κάτι που με ανησύχησε. Ξέρεις…ξεκίνησα το συγκρότημα το 1991 και οι Candlebox είναι το παιδί μου. Θα πρέπει να μη φοβάσαι την αλλαγή όταν αυτή είναι αναγκαία. Θα πρέπει να την υποδέχεσαι με ευχαρίστηση…αυτό είναι και το πρόβλημα με πολλά συγκροτήματα.

_x000D_

Rockpages.gr: Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι των Candlebox. Περίμενες ότι θα είχες μία τόσο μεγάλη και επιτυχημένη καριέρα όταν πρωτοξεκινούσες;

_x000D_

Kevin Martin: Σίγουρα είναι κάτι που ονειρεύεσαι…

_x000D_

Rockpages.gr: Η επιτυχία ήλθε, βέβαια, νωρίς για τους Candlebox…

_x000D_

Kevin Martin: Θα έλεγα πολύ νωρίς και αποδείχτηκε ότι λειτούργησε εις βάρος μας μακροπρόθεσμα. Θα ήθελα να είχε καθυστερήσει λίγο ακόμη αλλά έτσι όπως ήταν η κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας τότε, αυτό ήταν σχεδόν αδύνατο. Αν είχες ένα τραγούδι σαν το “You” ή το “Far Behind” είχες αρκετές πιθανότητες να πετύχεις εμπορική επιτυχία. Ωστόσο, είναι εκπληκτικά τραγούδια και χαίρομαι που ο κόσμος τα αγκάλιασε. Θα ήθελα όμως να είχε έρθει η επιτυχία με το δεύτερο δίσκο αλλά σκέψου λίγο όλους εκείνους τους πρώτους δίσκους από συγκροτήματα όπως οι Pearl Jam, οι Alice in Chains…ακόμη και οι Soundgarden που ήταν παλιότεροι κέρδισαν τον κόσμο μόλις απλοποίησαν και τελειοποίησαν τη μουσική τους. Το ίδιο και με τους Nirvana…το “Bleach” ήταν ένας ρηξικέλευθος δίσκος αλλά ο χαμός έγινε με το “Nevermind”. Επιστρέφοντας, όμως, στην ερώτησή σου…περίμενα να είμαστε εδώ μετά από 25 χρόνια; Δεν είχα απολύτως καμία ιδέα. Πάντα ήθελα να είμαι σε ένα συγκρότημα με τέσσερις φίλους που θα είμαστε για μία ζωή μαζί. Όπως όμως ξέρεις, η πραγματικότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ έτσι. Και έτσι, διαλύθηκε η αρχική σύνθεση των Candlebox.

_x000D_

Candlebox03

_x000D_

Rockpages.gr: Ζώντας σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβαινε στο Seattle στις αρχές της δεκαετίας του 90 όταν ξεσπούσε το κίνημα του grunge. Πέρα από τα μεγάλα ονόματα, θα ήθελες να μας περιγράψεις τι συνέβαινε στα clubs, στα studios κτλ. εκείνη την εποχή;

_x000D_

Kevin Martin: Μαγεία (γέλια)! Απίστευτη μαγεία! Θυμάμαι που είδα τους Soundgarden για πρώτη φορά σαν τρίο με τον Chris Cornell να παίζει τύμπανα. Ήταν συγκλονιστικοί. Το ίδιο ισχύει και για τους Nirvana και τους Alice in Chains. Είδα από τις πρώτες τους συναυλίες και ήταν εντυπωσιακοί. Το Seattle ήταν μία μικρή πόλη και όλοι ήξεραν τους πάντες…ήταν ένας ολοζώντανος οργανισμός…οι Mudhoney, οι Green River, οι Malfunction…μπάντες που καθιέρωσαν έναν ωμό ήχο, ένα punk rock ιδίωμα. Πήραν τον 70ς ήχο των Heart και το heavy metal των Queensryche και το οδήγησαν σε μία άλλη κατεύθυνση. Ήταν μία μαγική περίοδος για το Seattle και τη μουσική που πρόσφερε σε όλο τοCandlebox04ν κόσμο. Ωστόσο, υπήρχαν και άπειρες άλλες μπάντες που δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν mainstream…π.χ. οι Easy ή οι Bliss. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την περίοδο της ζωής μου. Το δώρο μου πρόσφερε το Seattle σαν μουσικός και σαν οπαδός ήταν μοναδικό και ανεκτίμητης αξίας.

_x000D_

Rockpages.gr: Μου άρεσε πάρα πολύ το κείμενο που έγραψες για το Alternative Nation αναφορικά με την κατάσταση της μουσικής σήμερα. Πιστεύεις ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν ή θα γίνουν χειρότερα στο μέλλον;

_x000D_

Kevin Martin: Δεν ξέρω, φίλε μου. Είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβένυτα με κάποιον τις προάλλες αναφορικά με αυτό το θέμα. Η άποψη του ήταν ότι τα νέα συγκροτήματα δεν ξέρουν τι τους γίνεται…μπορεί να ακούν Clash, Soundgarden, Zeppelin, The Who αλλά ουσιαστικά δεν συνειδητοποιούν τη σημασία της μουσικής και των στίχων τους. Δε νιώθουν τον κοινωνικοπολιτικό αντίκτυπο αυτών των συγκροτημάτων. Ζούμε στον κόσμο του internet όπου ο καθένας μόλις πει κάτι το μαθαίνει αυτόματα όλος ο κόσμος. Κάνεις ένα λάθος πάνω στη σκηνή και αμέσως ανεβαίνει ένα βιντεάκι στο YouTube. Νομίζω ότι οι μουσικοί έχουν φοβηθεί και έχουν γίνει επιφυλακτικοί. Αλλά αυτό δεν είναι rock and roll! Αυτό προσπαθούσα να πω στο άρθρο μου. Είναι η δουλειά σου σαν μουσικός να μη συμβιβαστείς και γιατί όχι να τσαντίσεις τον κόσμο. Αν στην πορεία, χάσεις έναν οπαδό…και τι έγινε; Είναι σημαντικό να εκφράζεις αυτό που αισθάνεσαι. Τώρα, αν θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα…; Πόσο χειρότερα μπορούν αν γίνουν; Προσωπικά, έχω χάσει πολλά λέγοντας αυτό που αισθάνομαι αλλά την ίδια στιγμή έμαθα πολλά πράγματα για την κοινωνία και τη ζωή γενικότερα. Δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτά που έχω πει και έχω κάνει.

_x000D_

Rockpages.gr: Στις αρχές του 2017 θα περιοδεύσετε στην Ευρώπη…όντας ένα κατ’έξοχήν Αμερικάνικο συγκρότημα, ποιες διαφορές εντοπίζεις ανάμεσα στο Ευρωπαικό και το αμερικάνικο ακροατήριο;

_x000D_

Kevin Martin: Νομίζω ότι το αμερικάνικο ακροατήριο έχει κουραστεί και τα παίρνει όλα σαν δεδομένα. Τα έχουν όλα στο πιάτο αλλά τι θα γίνει, αλήθεια, με τον κόσμο της μουσικής; Όλοι δείχνουν ικανοποιημένοι με το να κάθονται σπίτι και να βλέπουν τραγούδια στον υπολογιστή τους. Αντίθετα οι fans στην Ευρώπη και στη Νότια Αμερική συνεχίζουν ακι είναι παθιασμένοι με τη μουσική και στηρίζουν τους καλλιτέχνες. Δεν έχουμε παίξει εδώ και 20 χρόνια στην Ευρώπη και ανυπομονώ πραγματικά να επισκεφτώ όλες τις χώρες όπου έχουν προγραμματιστεί συναυλίες μας.