Μαγεία, Πόνος, Μεγαλείο… Οι Candlemass είχαν επισκεφθεί την χώρα μας το 2016 αλλά και το 2017, με τον Mats Leven στα φωνητικά, χωρίς τον άνθρωπο που είναι συνώνυμο του Doom metal, τον συνθέτη, μπασίστα και δημιουργό τους, τον Leif Edling. Η φλόγα παρέμενε ζωντανή τα τελευταία χρόνια, ενώ ο Leif αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και ασχολούταν με πολλά side project.
Το σίγουρο είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχάσει το μίνι festival που είχε στηθεί τον Οκτώβρη του 2011 (και με Ghost) στο Fuzz όταν με τον Robert Lowe στα φωνητικά (τι δισκάρα το “Death Magic Doom”), είχαν παρουσιάσει δύο σετ. Ένα με κλασσικά και νεότερα κομμάτια, και ένα στη μέση της συναυλίας, για να ακουστεί ολόκληρο το “Epicus Doomicus Metallicus” με τον άνθρωπο που κράτησε το μικρόφωνο το 1986 για αυτά τα 42 μαγικά λεπτά. Ο Johan Längqvist, αν και τρακαρισμένος στην αρχή από τις έντονες επιδοκιμασίες, ήταν καταπληκτικός και επιβλητικός, παρά την απουσία του για πολλά χρόνια από τον χώρο. Χαρακτηριστικά όπως είχε πει ο Robert Lowe αναλαμβάνοντας να συνεχίσει με το τέλος του “A Sorcerer’s Pledge”, “You can’t beat that…” αναφερόμενος στην απόδοση του Johan και την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα, ο Johan Längqvist είναι πάλι ο τραγουδιστής του σχήματος, ο Leif επέστρεψε στα live, και το καλό “The door to doom” έφερε πάλι την μπάντα στο προσκήνιο.
Οι The Slayerking που βρέθηκαν ως guests στην σκηνή, είναι μια μπάντα που ήθελα πολύ να ξαναδώ. Το 2016 με είχαν εντυπωσιάσει όταν supportάρανε τους μοναδικούς Avatarium στο An, σε ένα live που με σημάδεψε. H παραγωγή του νέου τους άλμπουμ “Tetragrammaton” έγινε από τον κιθαρίστα των Σουηδών, Marcus Jidell, και το gothic/death/doom metal τους έγινε ακόμη πιο σκοτεινό και έντονο! Σε ένα σχεδόν γεμάτο Fuzz (o εξώστης γέμισε αργότερα αν και χωρίς τον συνωστισμό της κυρίως αίθουσας) στις 20:45, οι Slayer King έδωσαν πόνο! Σε συνδυασμό με την επιβλητική παρουσία τους, τα κοστούμια, το στήσιμο και τους φωτισμούς, είναι σαν να παρακολουθείς μια evil/occult παράσταση! Αυτή η παράσταση πραγματικά πήγε το Metal σε άλλο επίπεδο με την εντυπωσιακή παρουσία τεσσάρων μαυροφορεμένων evil χορευτριών επί σκηνής, οι οποίες απέδιδαν με τα κορμιά τους την μουσική! Οι The Slayerking έκαναν μια εμφάνιση που δείχνει, πως μπορεί να παρουσιάζεται ένα Metal show χωρίς ταμπού. Τεράστια κομμάτια τα “Black Mother of the Lord of Light”, “Southern Gate of the Sun” (κλείσιμο), και highlight το “Queen of Sheba undresses before pulsating chords”. Οι Ευθύμης Καραδήμας, Κώστας Κυριακόπουλος και Γιώργος Καρλής, μας αποχαιρέτισαν αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις για άλλη μια φορά, και παραδίδοντας μας στα χέρια των «Ιερών Τεράτων της μουσικής” τους Candlemass. Ιδανικό ξεκίνημα!
Οι Candlemass ξεκίνησαν να παίζουν στις 22:00 και ο χρόνος σταμάτησε. Ένα τεράστιο πανό με το κρανίο του “Epicus Doomicus Metallicus” διακοσμούσε την σκηνή, και από τα πρώτα δευτερόλεπτα του “The well of souls” φάνηκε πως η μπάντα έχει διάθεση για μια αρχηγική εμφάνιση με ένα κοινό διψασμένο για Doom! Η μπάντα δεν είναι πλέον αποδυναμωμένη, ο Leif είναι παρών και ο Johan Längqvist δίνει άλλο κύρος στο συγκρότημα! Σφιχτοδεμένοι και ορεξάτοι, κουβαλώντας εμπειρία τόσων ετών, συνέχισαν ακάθεκτοι με “Dark Reflections” και “Mirror, Μirror”. Τρομερή η συμμετοχή του κόσμου με sing along και ένα μεγάλο (για τα δεδομένα doom metal συναυλίας) pit που δεν έκλεισε καμία στιγμή! Ο ήχος καλός, ο Johan με κάπως κουρασμένη την φωνή του τα πήγαινε καλά και ως frontman, και κάθε φορά που ο Mats “Mappe” Björkman στεκόταν στην μέση της σκηνής για να ξεκινήσει με το riff του επόμενου τραγουδιού ο κόσμος ξεσηκωνόταν ακόμα περισσότερο! Ο Leif επικοινωνιακός με το κοινό, μας απευθύνθηκε ουκ ολίγες φορές, όπως για την αναπάντεχη υποψηφιότητα τους για Grammy με το “Astorolus – The great Octopus” το οποίο και τραγουδήθηκε από το κοινό με την ίδια δύναμη με τα “Bewitched” και “Dark are the veils of death” που ακολούθησαν!
Με ένα μικρό διάλλειμα, η συνέχεια επιφύλασσε αυτό που ίσως οι περισσότεροι περίμεναν, δηλαδή τα πέντε από τα έξι τραγούδια του “Epicus Doomicus Metallicus” (έλειψε μόνο το “Black Stone Wielder”) εκεί όπου η συναυλία κορυφώθηκε! Εκεί που δεν σταμάτησαν τα “OoooOoooo” πάνω σε κάθε μελωδία, εκεί που νιώσαμε χαμένοι στο σκοτάδι (“Where is the morning, where is the sun”), εκεί που το “Solitude” παραμένει τόσο σκοτεινό και evil ακριβώς όσο και πριν από 33 χρόνια!
Οι Candlemass έχουν επιστρέψει για τα καλά, έδωσαν μια δυνατή εμφάνιση μπροστά σε ένα φανατισμένο κοινό και ευελπιστώ αυτή η πεντάδα να συνεχίσει να προσφέρει το μεγαλειώδες Doom της για πολλά χρόνια ακόμα.
Set List: The Well of Souls, Dark Reflections, Mirror, Μirror, Astorolus – The great octopus, Bewitched, Dark are the veils of death, Under the oak, A Sorcerer’s Pledge, Demons Gate, Crystal Ball, Solitude
Κώστας Βουλγαρέλης
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν/livephotographs.com
{galleryLiveReports/2019/Candlemass}{/gallery}
