Αρκετές φορές περιδιαβαίνω το διαδίκτυο να δω τι γράφεται για τους δίσκους που μου έρχονται για κριτική. Κάποιες φορές συμφωνώ, κάποιες διαφωνώ, μερικές πάλι εξίσταμαι, γιατί θεωρώ ότι ο φίλος ή η φίλη που υπογράφει το κείμενο, τα λέει όλα ανάποδα. Μου περνάει αμέσως φυσικά, τη γνώμη τους γράφουν οι άνθρωποι… Να, τώρα για τους Cauldron και το καινούργιο τους άλμπουμ, διάβασα στην κριτική μιας κυρίας ότι πρόκειται για ένα “90’s solid Metal Rock album”! 90’s; Καλά, εδώ έχω το δικαίωμα να ουρλιάξω; Αυτά εδώ τα παιδιά, κοπελιά, είναι η επιτομή των σχημάτων που κουβαλάνε την κληρονομιά της δεκαετίας του ’80 και έρχονται τώρα τούτες οι κριτικές να μας τρελάνουν;
Πιστοί στις ρίζες τους, οι Καναδοί επιστρέφουν με το τρίτο full-length άλμπουμ τους. Παίζουν Heavy Rock από εκείνες τις καλές εποχές, έχουν τα riff να στηρίξουν τη μουσική τους, έχουν τον ενθουσιασμό, ΔΕΝ έχουν την παραγωγή… Ο Jameson Elliott, ο οποίος μάλιστα είχε κάνει και το προηγούμενό τους, το “Burning Fortune”, δεν με ενθουσίασε, το αντίθετο μάλιστα, θεωρώ ότι με τη δουλειά του αυτή κάνει πιο πολύ κακό στη μπάντα, παρά καλό. Υπερβολικό βάθος στη φωνή, λίγος όγκος στις κιθάρες, «πίσω» τα τύμπανα και χωρίς το «ξύλο» που προϋποθέτει η μουσική των παιδιών.
Το “Fight for day” είναι ένα στακάτο Μέταλ κομμάτι, με δυνατό riff και ωραία μελωδία και η παραγωγή το κάνει να ακούγεται απλά νόστιμο. Γιατί, παρακαλώ; Τι φταίξαν τα παιδιά και ακούγονται έτσι; Θα μου πεις «Μα θα το έχουν ακούσει άπειρες φορές! Έτσι θα τους άρεσε»… Ναι, δεν έχεις καθόλου άδικο. Οφείλω να πω ότι πολλά από τα τραγούδια τους θα σας αρέσουν, διαθέτουν όμορφες μελωδίες, είναι πιασάρικα και πολύ ευχάριστα στα αυτιά μας. Θέλω να πιστεύω ότι ζωντανά στη σκηνή, η μπάντα θα ακούγεται πολύ πιο στιβαρή. Να καλωσορίσουμε επίσης τον καινούργιο drummer, τον κύριο Myles Deck. Τα τύμπανα στο δίσκο έχουν γραφτεί από τον Chris Rites (Crystal Castles).
Κώστας Κούλης
