Ένα διαμάντι έκανε την εμφάνιση του στην Ελλάδα σε καιρούς ιδιαίτερα χαλαιπούς. Ένα διαμάντι που λάμπει μέσα από ένα απύθμενο σκοτάδι. Οι Chaostar με το Anomima βάζουν στην άκρη πολλά από τα στάνταρ του φανατικού κοινού των στάνταρ. Απέναντι μου έχω μια πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και άλλο τόσο ιδιαίτερη περίπτωση. Έναν άνθρωπο του οποίου η φωνή με άφησε εμβρόντητο στο άκουσμα του Anomima. δεν περίμενα ότι θα με καθήλωνε ακόμα περισσότερο στον καναπέ του studio η παρουσία αλλά και η κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου που

“ξεγυμνώθηκε” (για να χρησιμοποιήσω τα δικά της λόγια) απέναντι όχι σε κάμερα, αλλά στ’ αυτιά του υπογράφοντος ο οποίος και την παραδίδει “αμόλυντη” στους αναγνώστες του Rockpages.gr.
Κυρίες και Κύριοι…Androniki Skoula!

Συνέντευξη στον Δημήτρη Καζαντζή.

Rockpages.gr: Πρίν ακόμα ολοκληρώσω το πρώτο άκουσμα του “Anomima” μου ήρθε στο μυαλό το τίτλος “Η Όπερα Του Σκότους”. Είμαι κοντά πιστεύεις σ’ αυτό που τελικά παρουσιάζουν οι Chaostar;

Androniki Skoula: Κοίτα να δεις…εξαρτάται από το πως μορεί κανείς να ορίσει το σκότος, διότι εμείς για παράδειγμα αναφερόμαστε πιο πολύ στο φως και στη λάμψη της γνώσης και στη φωτεινότητα την οποία έχουν ορισμένα άτομα σαν μονάδες μέσα σ’ αυτό το album. Τώρα βέβαια, υπάρχει και μια φοβερή διαδρομή μέσα σ’ ένα απύθμενο σκότος για να φτάσεις ως εκεί, οπότε με αυτή την έννοια, ναι. Όχι όμως με την έννοια της παραμονής στο σκότος ούτε της σκοτολαγνείας, είναι δύο πράγματα τελείως διαφορετικά. Το ότι η γέννηση μπορεί να επέλθει μέσα από διαδικασίες οι οποίες είναι άγνωστες και μπορεί να είναι και επώδυνες γιατί ο πόνος υπάρχει παντού στη ζωή, αυτό όντως μπορείς να το διαγνώσεις από τους Chaostar και από το Anomima ειδικά και υπάρχει μια ερμηνεία σωστή, όμως εμάς δε μας ενδιαφέρει σ’ αυτό το δίσκο τουλάχιστον η παραμονή σ’ αυτό το σκότος, στόχος είναι η λάμψη, μια λάμψη έξω από τη φωτεινότητα τη ζωγραφική, δε μιλάμε για τη λάμψη του ήλιου, μιλάμε για την αλήθεια και την ηρεμία, η οποία από μόνη της ακτινοβολεί. Τώρα βέβαια για να φτάσεις εκεί, υπάρχει και η διαδικασία στο βαθύ σκότος.

Rockpages.gr: Πόσο απέχει το “Anomima” από αυτό που είχατε στο μυαλό σας ξεκινώντας να το δημιουργείτε;

Androniki Skoula: Απέχει και πολύ και καθόλου. Πολύ, με την έννοια ότι μουσικά και στιχουργικά λόγω των πειραματισμών, βρισκόμαστε κι εμείς μπροστά από ένα αποτέλεσμα που δε θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί κι αυτό είναι το ενδιαφέρον διότι μας αρέσει να φέρνουμε αντίθετα στοιχεία μεταξύ τους να συνδιαλέγονται, κοντά όμως γιατί ξέραμε ότι η πορεία, η κατεύθυνση που είχαμε εξ’ αρχής ήταν η ίδια. Για να το εξηγήσω πιο απλά σε πρακτικό απίπεδο, όταν σε μια μπάντα λέμε ότι θέλουμε να ξεγυμωνωθούμε εσωτερικά, και να το δείξαουμε αυτό στον κόσμο, είναι μια κατεύθυνση. Αυτό λοιπόν, όπου και να φτάσει στο τέλος η μπάντα, έχει έναν κοινό στόχο τον οποίο γνωρίζουμε εμείς από την αρχή έως το τέλος και λέγεται ξεγύμνωμα. Ο ένας θα ξεγυμνωθεί μέσω της φωνής, ο άλλος μέσω του οργάνου, αυτό είναι μια κατεύθυνση που το κάνει απόλυτα συγκεκριμμένο. Από την άλλη, το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να έρθει στο συγκρότημα με διαφορετικές ιδέες που θα τις θέσει στο τραπέζι και να τις αφήσουμε να οριμάζουν για μήνες και να τα ακούμε μεταλλαγμένα στο τέλος, αυτό μπορεί να μας φέρει σε αποτελέσματα που δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Άρα, και μακριά και κοντά.

Rockpages.gr: Σε τι κοινό πιστεύεις ότι απευθύνεται το album;

Androniki Skoula: Πραγματικά αυτό είναι ένα ερώτημα που τίθεται πάρα πολλές φορές από τους δημοσιογράφους. Αναρρωτιούνται στο τέλος, τελικά τι συμβαίνει εδώ, ποιός θα τ’ ακούσει αυτό; Εμεις δε γράψαμε αυτόν τον δίσκο έχοντας στο μυαλό μας το που θα στοχεύσουμε, πράγμα το οποίο θα περιόριζε τη δημιουργηκότητα, γιατί όταν στοχεύεις κάπου, αυτός ο στόχος έχει και απαιτήσεις, οπότε δεν ξεκινήσαμε μ’ αυτό, καταλήγουμε όμως να αναρρωτιώμαστε κι εμείς οι ίδιοι που απευθυνόμαστε. Αν πρέπει να δώσω σ’ αυτό μια απάντηση, είναι ότι απευθυνόμαστε στον άνθρωπο ο οποίος έχει ανοιχτές τις πύλες του κι αφήνει την ενέργεια να ρέει, έτσι θα θέλει ν’ ακούσει καινούργια πράγματα ή να δει την άλλη οπτική πραγμάτων που ήξερε ως τώρα.

 style=
 
Rockpages.gr: Στο album τραγουδάς σε τέσσερεις διαφορετικές γλώσσες, σωστά; Μήπως πήρατε κάποιο μεγάλο ρίσκο με κάτι τέτοιο;

Androniki Skoula: Όλα είναι ένα ρίσκο στη ζωή τελικά…εδώ σε παντρεύουν με το καλύτερο παιδί, με τις καλύτερες συνθήκες, μ’ ένα σπίτι μεγάλο για να ζουν εκεί τα εγγόνια και τα δισέγγονα, το Ελληνικό όνειρο αυτό είναι και τελικά περιμένεις το Σαββατοκύριακο για να ξεφύγεις από την κωλοπόλη και να φύγεις να πας να κάνεις τα μπάνια σου! Το θέμα του ρίσκου το έχω απομυθοποιήσει εντελώς στο μυαλό μου…γιατί ποιά είναι η ασφάλεια; Να δημιουργήσουμε δίπλα στις ασφάλειες για να διογκώνεγται μέσα στο μυαλό μας η ψυχασθένειες, οι αρρώστιες και οι νευρώσεις. Ποτέ δεν το είδαμε σαν ρίσκο. Ίσως κάποια στιγμή να είπαμε “Θεέ μου, τι κάνουμε;” αλλά δεν ήταν αρκετό για να μας αποτρέψει από να το κάνουμε.

Rockpages.gr: Να έρθω λίγο στους guest που συναντάμε στο “Anomima”, σπουδαίοι και ο Fernando Ribeiro και ο  David Vincent, θεωρείς όμως ότι μουσικοί του επιπέδου σας τους είχαν ανάγκη; 

Androniki Skoula: Δε θέλω να απαντήσω με τους όρους ότι ο ένας είχε ανάγκη τον άλλο, όταν υπάρχει διάθεση από κάποιους να συνεργαστούν, το κάνουν, δε σκέφτονται ότι υπάρχει ανάγκη να συνεργαστούν. Όταν ο Vincent είπε στο Χρήστο “αυτό που κάνει είναι τέχνη, αυτό για μένα είναι τιμή να συμμετέχω σ’ αυτό που κάνεις”. Εκεί καταλύονται τα όρια του έχω ή δεν έχω ανάγκη να κάνω μια συνεργασία για λόγους διαφημιστικούς ή για λόγους αποτελέσματος. Είχαμε στείλει το κομμάτι μισό σχεδόν, θέλαμε μια φωνή που να μιλάει από μόνη της…εμείς είμαστε ικανοποιημένοι σαν αποτέλεσμα και τι ίδιο ισχύει φυσικά και με τον Fernando ο οποίος είπε “πολύ ενδιαφέρον, δεν έχετε ούτε μία ηλεκτρική κιθάρα! Αυτό που κάνεις είναι σημαντικό, ούτε ένα ηλεκτρικό όργανο! Είσαι πάνω από τη μουσική και παλεύεις με τα τσέλα και τα βιολιά!” Δηλαδή υπήρχε και συνεργασία και επικοινωνία μ’ αυτούς τους ανθρώπους, οπότε δεν το σκεφτήκαμε να σου πω και τόσο. Εγώ πιστεύω ότι έδωσαν πολλά στο album κι αυτό φαίνεται μετά από αρκετά ακούσματα.

 
Rockpages.gr: Τα μέλη των Chaostar που παράλληλα είναι και μέλη των Septic Flesh, που τα χάνεις, που τα βρίσκεις αφού συνέχεις βρίσκονται σε περιοδείες ανά τον κόσμο. Έχετε προγραμματίσει κάποια περιοδεία για την παρουσίαση και υποστήριξη του “Anomima”;

Androniki Skoula: Η αλήθεια είναι ότι χρόνος δεν υπάρχει ποτέ. Τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα το ένα θα έρχεται μετά το άλλο. Απ’ ότι μπορώ να καταλάβω, ο Χρήστος μόλις τελειώνει το ένα, πιάνει το άλλο κι αυτό έχει σκοπό να κάνει. Μκάρι οι Septic Flesh να συνεχίσουν μέσα στο χρόνο αυτή τη θαυμαστή γιγάντωση που έχουνε, να τους ζητάνε χρόνο οι Chaostar κι αυτοί να μην έχουν…(γέλια) πιστεύω πάντων να βρουν χρόνο τα παιδιά και για τα δύο συγκροτήματα, μακάρι να έρθει εκείνη η στιγμή και μακάρι να πέσουν και προτάσεις για συναυλίες.

 style=

Rockpages.gr: Ποιός  θα ήταν για σένα ο ιδανικός χώρος για να παρουσιάσετε αυτή τη δουλειά ζωντανά;

Androniki Skoula: Λοιπόν αυτό θέλει έναν θεατρικό χώρο, έναν αμφιθεατρικό με σκηνή, είναι ένα είδος παράστασης το οποίο λειτουργεί και σαν μέθεξη. Οι χώροι έχουν ταυτόχρονα και συνειρμούς, όταν πηγαίνεις σ’ ένα αρχαίο θέατρο που είναι λαξευμένο στις παρυφές ενός λόφου, δημιουργεί την διάθεση από το κοινό κα κάτσει και να παρακολουθήσει, όλο αυτό είναι μια μέθεξη από μόνο του, έτσι λειτουργεί η αρχιτεκτονική του χώρου και το ίδιο συμβαίνει και σε πάρα πάρα πολλά πράγματα και μετράνε και τα ελάχιστα πράγματα. Εγώ σαν αρχιτέκτονας το παρατηρώ. Το θέατρο που μαζί του συμπαρασύρει το Διονυσιακό και το Απολλώνιο στοιχείο, για μένα είναι ο ιδανικός χώρος για να δώσουμε μια παράσταση με τους Chaostar κι εγώ προσωπικά θέλω να την οπτικοποιήσω με τον πιο δυναμικό τρόπο, διότι δημιουργεί εικόνες κι αυτές τις εικόνες θέλω να τις εξωτερικεύσω. Θέλω να τραγουδήσω, θέλω να παίξω, θέλω να εκφραστώ με το σώμα μου, θέλω να δημιουργήσω μία διάσταση οπτικοποιημένη γιατί την έχει κι αυτή πιστεύω, δεν σταματά μόνο στη μουσική, δημιουργεί εικόνες. Πιστεύω λοιπόν ότι ο χώρος αυτός πρέπει να είναι ένα θέατρο για να έχει και καλή ακουστική, άλλο δράμα αυτό με τον ήχο στους Chaostar. Αυτό που περνάμε είναι ένα δράμα, μια κατάσταση άγχους γοια το αν θα ακουστεί καλά το ένα ή το άλλο ειδικά οι σφυρίχτρες πάνω στο μικρόφωνο, οι κραυγές, οι φωνές, τα οπερετικά στοιχεία, ένα εκατομμύριο πράγματα τα οποία πιστεύω ότι σε κλειστούς χώρους θα λειτουργήσουν καλύτερα. Θέλω λοιπόν ένα θέατρο.

Rockpages.gr: Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, καταλαβαίνει εύκολα κάποιος ότι η Ανδρονίκη δεν είναι μια τυχαία τραγουδίστρια στο χώρο. Υπάρχει κάπου το σημείο ή ο χώρος αν θέλεις που θα ήθελες να καταλήξεις σαν καλλιτέχνης;

Androniki Skoula: Αυτό δεν τολμάω να το πω γιατί με διαψεύδει η ζωή. Εγώ δεν ήξερα τι εστί το Chaostar, δηλαδή όταν ήρθα για να με ακούσει ο Χρήστος, δεν ήξερα ποιά ήταν η μπάντα. Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία ν’ ακούσω, να προβληματιστώ…πως το κάνει αυτό, πως τραγουδάνε οι πολύ καλές τραγουδίστριες που είχε…κι έρχομαι τέσσερα-πέντε χρόνια μετά με όλη μου την ψυχή και όλη μου την καρδιά να υποστηρίξω κάτι το οποίο νοιώθω σαν παιδί μου. Ίσως πριν μερικά χρόνια να μην το φανταζόμουν οπότε δε μπορώ να ρισκάρω να πω κάτι. Σίγουρα, ο διακαής πόθος μέσα μου είναι η όπερα και η φλόγα αυτή είναι άσβεστη. Είναι μια φλόγα την οποία κάθε τραγουδιστής όπερας μπορεί να καταλάβει και να συμφωνήσει μαζί μου ότι πάντα υπάρχει μέσα, όπως τίποτα για μένα δε λειτουργεί σαν ταφόπλακα. Το ότι έχω μέσα μου την εμμονή της όπερας, δε σημαίνει ότι δε μπορώ να λειτουργήσω κάπου αλλού, ο καλός παίκτης παίζει παντού. Συνεχίζω κανονικά με τους Chaostar, με την όπερα, θα πάω και στο εξωτερικό σε μια δασκάλα που με περιμένει. Θα κάνω κάποια μαθήματα για να μου δώσει κάποιες πρώτες, καταυθυντήριες αρχές, να κοιτάξω για audition γισ όπερες, δηλαδή θα κάνω τα πρώτα μου βήματα, δεν ξέρω όμως τκι θα συμβεί, αν θα τα καταφέρω, ο χώρος είναι πολύ σκληρός και υπάρχουν διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες που μετράνε, όμως η ουσία για μένα είναι ότι θα το παλέψω και εκεί, χωρίς όμως να πάψει ούτε μία στο εκατομμύριο το πάθος μου γι αυτό που κάνω με τους Chaostar.
 style=
Rockpages.gr: Υπάρχει κάτι για το “Anomima” που πρέπει να ξέρει ο κόσμος και που δε θα βρει στο internet όσο και να ψάχνει;

Androniki Skoula: Εξαρτάται τι ψάχνει στο internet…δε νομίζω…εκτός από κάποιους παραλληλισμούς που κάνουμε μέσα στα κομμάτια, δεν υπάρχει κάτι το οποίο δε μπορεί να βρει.

Rockpages.gr: Ίδια ερώτηση για τους Chaostar.

Androniki Skoula: Ούτε εκεί, νομίζω ότι όταν θέλει κάποιος να πάρει κάποιες πληροφορίες για τους στίχους ή σε κάποιο άλλο επίπεδο, αυτό επαφίεται στην κρίση του καθενός, στο πως ο καθένας εκλαμβάνει τα πράγματα. Παράδειγμα η “Όμορφη Κόρη” το κομμάτι που είναι γραμμένο στην Ελληνική γλώσσα και είναι παραδοσιακό Κρητικό ριζίτικο τραγούδι. Όταν το έγραφα είχα στο μυαλό μου την Υπατία. Για μένα η αφήγηση αυτού του τραγουδιού είναι η αξύμνηση της ζωής της Υπατίας η οποία δέχτηκε το χρίσμα ή την υπόκωφη εντολή να πάει στα όρια της στη γνώση και πλήρωσε το τίμημα με τη ζωή της. Αν αυτό ενδιαφέρει τον κόσμο, μπορεί να το δει και σε συνεντεύξεις που τα εξηγώ πολλές φορές. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι κρυφό, υποβόσκοντα νοήματα μέσα στους στίχους μπορεί να βρεθούν.

 width=