Πανδημία, καραντίνα, lockdown… μια σκληρή πραγματικότητα που έβαλε όλη την ανθρωπότητα σε μια σκληρή δοκιμασία, που ακόμα δεν λέει να μας εγκαταλείψει. Μέσα σε όλη τη μαυρίλα, τη μιζέρια και την απαισιοδοξία στον πρώτο καιρό της απομόνωσης μια ιδέα στο μυαλό του Chris Laney και κάποιων άλλων μουσικών, που σχημάτισαν τους At The Movies, έκανε τις εβδομάδες που κυλούσαν λίγο πιο ευχάριστες με διασκευές σε τραγούδια κλασικών ταινιών των ‘80s και αργότερα των ‘90s. Από βιντεάκια στο YouTube τα τραγούδια κυκλοφόρησαν σε άλμπουμ και με αυτή την αφορμή μιλήσαμε με τον πολυάσχολο Chris σε μια κάπως διαφορετική συνέντευξη για την έμπνευση του project, τις ταινίες και τα soundtrack, την δεκαετία του ’80, για το πώς ο ανανάς(!) μπήκε στη ζωή του κάθε Σουηδού, τις λογικές ΠΑΣΟΚ της εποχής (καλά διαβάσατε), αλλά και το hard rock, τις πλαστικές παραγωγές, τον Ronnie Atkins και πολλά άλλα, που μπορείτε να δείτε στο βίντεο παρακάτω και να διαβάσετε. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας Editing/Post Production: OneManArmy
Rockpages.gr: Πως ξεκίνησε το project των At The Movies;
Chris Laney: Ξεκίνησε εντελώς τυχαία για να είμαι ειλικρινής. Εννοώ ότι δε θα ήταν αρχικά “At The Movies”. Ξεκίνησε από εμένα όταν άκουσα ένα τραγούδι και μου άρεσε… από το”Music and Lyrics” (από την ταινία) με τον Hugh Grant και την Drew Barrymore. Και το θέμα είναι πως η γυναίκα μου, που με ξέρει τόσο καλά μου λέει, “Chris, ανέβα πάνω στο studio” -γιατί το σπίτι μας είναι διόροφο. «Πήγαινε πάνω στο στούντιο και κάνε ό,τι χρειάζεται». Και εγώ, είμαι σε φάση «τι έγινε;» Θα μπορούσες να δεις τα μάτια μου να γυρίζουν και να γίνομαι σαν τον «Άννθρωπο Της Βροχής» αυτό έγινε… Οπότε, ανέβηκα πάνω έγραψα το τραγούδι και το έστειλα στον… Νομίζω πως ήταν ο Alan Sorencen και στον Bjorn “Speed” Strid και κάπως έτσι ξεκινήσαμε.
Rockpages.gr: Πως προέκυψε το όνομα “At The Movies”;
Chris Laney: Δεν υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο. Την ίδια στιγμή που έγραφα το τραγούδι βοηθούσα και τον Alan Sorencen, ο οποίος μόλις είχε αγοράσει νέα μικρόφωνα για το μικρό στούντιο που έχει. Και έκανε πολλά βίντεο Britney Spears και Ghostbusters και όλα αυτά, ώσπου είπε «ωωω ένα soundtrack ταινίας»; Και ο Bjorn είπε “No Easy Way Out”. Και το όνομα “At The Movies”ουσιαστικά μας προέκυψε ως εξής ψάχναμε για templates από αφίσες από ταινίες γιατί τις θέλαμε για το πρώτο μας βίντεο στο YouTube… Και όλες είχαν την ονομασία “At The Movies” και είχαν μια κάμερα, οπότε είπα «αυτό θα είναι το όνομα, θα ονομαστούμε “At The Movies”».
Rockpages.gr: Δημοσιεύατε ένα βίντεο την εβδομάδα, πως λειτούργησε αυτό;
Chris Laney: Αν δεν μιλήσουμε για το πρώτο, γιατί στο πρώτο δεν είχαμε ιδέα τι κάναμε, αλλά μετά αποφασίσαμε ότι θα δημοσιευόταν την Πέμπτη στις 7 το βράδυ Έτσι, όλοι συναντιόμασταν στις 6:30 και προετοιμάζαμε το post, κάναμε tag ο ένας τον άλλο και το διασκεδάζαμε. Και μετά το πρώτο post, αρχίζαμε να μιλάμε για το ποιο θα είναι το επόμενο τραγούδι και την Παρασκευή παρουσίαζα ένα νέο τραγούδι. Και αν έλεγαν “ναι”, θα ξεκινουσα με το drum machine. Το οποίο θα έστελνα στον Alan, ο οποίος θα μου έστελνε τα τυμπανά του, θα τα μίξαρα και θα τα έστελνα στον Egberg. Ο οποίος θα έγραφε το μπάσο… Είχαμε διορία μέχρι την Τρίτη, γιατί χρειαζόμουν κάποιες ώρες για να κάνω τη μίξη. Δεν μιλάμε για μια επαγγελματική ηχογράφηση σε στούντιο, είναι μια σπιτική ηχογράφηση. Και τότε, την Τετάρτη, ο Egberg ή ο Sorensen μόνταρε τα βίντεο και τα δημοσιεύαμε την Πέμπτη. Και έτσι ερχόταν πάλι η Παρασκευή και αυτό πήγαινε έτσι συνέχεια. Ήταν όμως διασκεδαστικό, πολύ διασκεδαστικό.
Rockpages.gr: Η μπάντα σχηματίστηκε σε περίοδο lockdown. Σχεδιάζετε να παίξετε και συναυλίες ζωντανά κάποια στιγμή;
Chris Laney: Για να πάρουμε τα πραγματα από την αρχή, μέχρι σήμερα ούτε καν έχουμε συναντηθεί ακόμα όλοι μαζί. Γι’αυτό και δεν υπάρχουν promo φωτογραφίες. Παρά μόνο σκίτσα, ξέρεις, λόγω των απογορεύσεων. Εγώ τους εχω γνωρίσει όλους. Eίμαι σαν την αράχνη… Αλλά, για να είμαι ειλικρινής ανυπομονώ να τους συναντήσω όλους μαζί, στο ίδιο μερος, την ίδια στιγμή- θα είναι τρομερό. Και όχι, δεν θα πάμε σε κάποιο φανταχτερό στούντιο, γιατί οι “At The Movies” πρέπει να είναι αυτό. Έτσι, ακόμα κι αν ανοίξουν όλα δεν θα πήγαινα ποτέ σε ένα φανταχτερό στούντιο. Ποτέ.
Rockpages.gr: Σκεφτήκατε ποτέ να παίξετε σε ένα σινεμά;
Chris Laney: Αυτή ήταν η βασική ιδέα, να κάνουμε ένα release party… Θα γινόταν σε δύο ή πέντε μέρη στην Ευρώπη όπου θα υπογράφαμε αυτόγραφα, θα μιλούσαμε για το άλμπουμ και κατόπιν θα δείχναμε όλα τα βίντεο συνοδεία μπύρας, ή σαμπάνιας… Αλλά, δυστυχώς έχουμε ακόμα αυτή την αρρώστια, οπότε δεν πρόκειται να συμβεί. Αλλά, να ανεβούμε στη σκηνή; Ναι, δεν θα κάναμε ποτέ περιοδεία. Αυτό είναι σίγουρο. Γιατί δεν θα μπορούσαμε. Ο καθένας μας είναι σε διάφορες μπάντες κι από εκεί βγαίνουν τα προς το ζην, το αληθινό εισόδημα. Αλλά, είπαμε… φεστιβάλ; Σίγουρα! Και είμαστε ανοιχτοί σε αυτό. Παρόλο που αυτοί που ειναι οι πιο απασχολημένοι είναι ο Norgren με τους Hammerfall και φυσικά και ο Bjorn είναι πάρα πολύ απαχοηλημένος με τους Soilwork και τους Night Flight Orchestral και τώρα και τους Donna Cannoe, βλέπεις; αυτός είναι χειρότερος κι από εμένα!
Αλλά, συμφωνήσαμε όλοι πως αν είναι να βγούμε και να παίξουμε μπορεί να το πούμε “At The Movies με καλεσμένους” σε φεστιβάλ, και θα ζητήσουμε απο μουσικούς απο το lineup να ανέβουν μαζί μας στη σκηνη και να πάρουν τις θέσεις τους. Οι υπόλοιποι είμαστε διαθέσιμοι για κάτι τέτοιο, οπότε θα έρχονταν όλοι – συμφωνήσαμε σε αυτό. Και πρέπει να πω ότι αυτό δεν το βλέπω σαν project. Και δεν το βλέπουν έτσι ούτε κι αυτοί, γιατί έχουμε υπογράψει. Όλοι έχουμε υπογράψει το δισκογραφικό συμβόλαιο. Τα μοιραζόμαστε όλοι, όλα. Οπότε, οι “At The Movies” είναι πιο μεγάλοι από εμένα, ή από αυτόν και εκείνον… Είναι ξέρεις κάτι πολύ διασκεδαστικό. Οπότε, ας γελάσουμε.
Rockpages.gr: Υπάρχει κάποιο σχέδιο για τους Αt The Movies να συνεχίσουν να δουλεύουν σε κάποιο άλλο project;
Chris Laney: Ποτέ δεν ξέρεις. Εννοώ πως θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα “best of Disney ” ή ένα “best of the love songs” από τη στιγμή που ακούγονται σε μια ταινία. Αλλά όχι, δεν έχω ιδεά. Έχω ήδη σκεφτεί δυο τραγούδια και θα είναι φοβερά. Μόνο αυτό μπορώ να πω. Δεν θα πω τίποτα άλλο. Όχι.
Rockpages.gr: Πως αποφασίσατε να διασκευάσετε τραγούδια από ταινίες των ’80s;
Chris Laney: Ένα από τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ είναι το “Top Gun”. Μιλάμε ότι δεν υπάρχει ένα κακό τραγούδι σε αυτό το άλμπουμ. Θελώ να πω πως η κοπέλα μου τότε, που ήμουν 15, λάτρευε το “ντου ντου ντου ντου ντου ντου ντου ” του Steve Stevens. Να ξεκινήσουμε λοιπόν από το σε πόσα κορίτσια αρέσει ένα instrumental; Αυτό λοιπόν ήταν πολύ εύκολο γιατί γεννήθηκα το ’72. Οπότε, όλα τα ’80s είναι στο DNA μου.
Κι όταν φτάσαμε στα ’90s σκέφτηκα “αυτό θα είναι εύκολο”. Γάμησέ με ήταν δύσκολο, γιατί νομίζω ότι το τελευταίο αληθινό sountrack που κυκλοφόρησε ήταν το “Pretty Woman” ή κάτι τέτοιο. Τότε δεν τα κυκλοφορούσαν πια έτσι. Ας πούμε, το “Pulp Fiction”… λατρεύω αυτή την ταινία, αλλά τα τραγούδια είναι από τα ’50s και τα 60s ή το grunge ή κάτι άλλο… Και αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στα ’80s και τα ’90s. Είναι ότι στα 70s και τα 80s, (οι ταινίες) είχαν όλες soundtracks. Αλλά, τώρα έχουμε τον Hans Zimmer και όλους αυτούς τους φοβερούς μουσικούς. Αλλά, τότε ήταν όλα για το τραγούδι. Και το ξέρω αυτό σαν γεγονός, αφού δουλεύω με τη μουσική σχεδόν όλη μου τη ζωή. Και μπορεί να έλεγαν “ας κρατήσουμε το καλύτερο τραγούδι στο άλμπουμ”. Κι αν ήσουν τυχερός μπορεί να έμπαινε σε μια ταινία. Και τότε θα γινόσουν ο μεγαλύτερος αστέρας.
Επίσης, η μουσική βιομηχανία και η βιομηχανία του κινηματογράφου τρέφονταν η μία από την άλλη γιατί το συγκρότημα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αποσπάσματα από την ταινία και αντίστροφα. Εννοώ πως αυτή ήταν η δύναμη. Αλλά τώρα, είναι κάπως σαν “ας πάμε σε αυτόν τον τύπο που έχει έγχορδα”. Δεν θέλω να πω κάτι κακό για αυτό, γιατί και αυτό μου αρέσει επίσης. Αλλά, όπως λέω και στην γυναίκα μου το ρολόι χτυπάει δώδεκα δυο φορές τη μέρα. Οπότε, ποιος ξέρει;
Rockpages.gr: Ήταν λοιπόν όλα τόσο τέλεια την δεκαετία του ’80, ή είναι απλά μια νοσταλγία;
Chris Laney: Θα έλεγα πως ήταν και δεν ήταν. Ξέρεις τι θέλω να πω… Εγώ μεγάλωσα στα ’70s και ήξερα πόσο δύσκολα ήταν στα ’70s αλλά όταν ήρθαν τα ’80s, μετά το 83, τότε ήταν που άρχισαν τα ’80s. Και ξαφνικά ο καθένας μπορούσε να παίρνει δάνεια και να αγοράζει πράγματα και να έχει ωραία ρούχα. Και τα κορίτσια είχαν τρελαθεί. Και αυτό δεν είναι ένα ψέμα. Έτσι ακριβώς ήταν. Οπότε για μένα, το να είμαι έφηβος στα ’80s… Έλα τώρα, τους λυπάμαι τώρα όλους με όλα όσα συμβαίνουν. Τότε ήταν πως το λένε τι να πω; Ήταν παιδιάστικα. Όλοι ήθελαν να γίνουν παιδιά. Μιλάμε ότι πηγαίναμε διακοπές φορώντας τα ίδια ρούχα με τους γονείς μας. Και έγραφε, “Lanes”, το καταλαβαίνεις; Και κανείς δεν είχε πρόβλημα γιατί το έκαναν όλοι. Και για πρώτη φορά είχαμε ανανά στη Σουηδία. Οπότε, όλοι στο δείπνο έτρωγαν ανανά. Κι αν είχες κινητό τηλέφωνο έπρεπε να έχεις μαζί σου ολόκληρο συνεργείο, μόνο για να σου κουβαλάνε την τσάντα. Αλλά, ήταν cool, έτσι; Οπότε, ναι δεν νομίζω ότι ήταν μόνο στη φαντασία. Έτσι ήταν. Αν και πολύ άνθρωποι πληγώθηκαν στα ’80s γιατί δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν όλα όσα είχαν αγοράσει.
Rockpages.gr: Η μουσική της δεκαετίας του ’90 επηρέασε και τη μουσική των soundtrack εκείνης της δεκαετίας;
Ναι, απολύτως, αλλά δεν ξεκίνησε τουλάχιστον μέχρι το ’93 κατά κάποιο τρόπο, γιατί το ’91 και το ’92 νομίζω ότι κυκλοφόρησαν τα καλύτερα sleaze και hair metal albums. Μιλάμε για τους Heaven’s Edge, Ήταν τόσοι πολλοί.; Το Καναδέζικο συγκρότημα … Οι Svengali. Υπήρχαν τόσα πολλά cool συγκροτήματα στα ’90s, αλλά μόνο για δυο χρόνια. Και τότε ήρθαν οι Nirvana και σκούπισαν το πάτωμα. Και για μένα τα υπόλοιπα είναι απλά γκρι. Γκρι, γκρι, γκρι… Και αυτό ήταν δύσκολο Γι’αυτό και διασκευάσαμε τόσα πολλά pop τραγούδια. Γιατί ήταν τα μόνο που τους είχε μείνει ψυχή. Όλο αυτό με το grunge… Ήθελαν να αυτοκτονήσουν. Δεν είμαι έτσι εγώ.
Rockpages.gr: Πρόσφατα βλέπουμε μια επιστροφή στα 80s σε μουσική σε τάσεις με αποτέλεσμα πλαστικές παραγωγές και μπάντες κλώνους. Σωστά;
Chris Laney: Ναι, θα έλεγα ότι έβαλα κι εγώ το χεράκι μου σε αυτό. Ξέρεις ότι ξεκίνησα με τους Crash Diet. Αυτό ήταν το πρώτο συγκρότημα που το ξαναέκανε αυτό. Ήταν αληθινοί. Ήταν, εννοώ είναι ακόμα και τώρα. Γιατί, αυτοί οι τύποι το ζούσαν. Το ήθελαν τόσο πολύ. Γι’ αυτό και εγώ τους είπα «OK, θα το κάνω». Πέρα από αυτό δεν θα το έκανα. Αλλά, φυσικά τώρα υπάρχει ένας τόνος από μικρούς Crash Diet. Και αυτή τη στιγμή τα ’80s έχουν φτάσει στα άκρα. Αλλά, δεν ξέρουν πως στο διάολο να το κάνουν. Σκέφτονται μια φωτογραφία τους και λένε “ωωω, είναι τόσο ’80s”. Και τους λέω πως πίσω στα ’80s δεν το έκανες αυτό, αυτό, αυτό, ή αυτό. Οπότε, είμαι ευγνώμων γιατί είμαι 50. Για μένα αυτό δεν είναι μια ηλικία. Και έζησα τα ’80s και τα ’90s και ξέρω τη διαδικασία, δούλεψα στα Polar Studios. Δούλεψα με τα πάντα. Οπότε, αν κάποιος θέλει να κάνει ένα ’80s άλμπουμ ας με φωνάξει. Γιατί έχω τον εξοπλισμό να το κάνω και δεν θα ακούγεται όπως νομίζεις ότι θα ακούγεται. Γιατί αυτή είναι η διαφορά: θέλουν έναν ήχο με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Αλλά, ο ήχος… Αν έκανα εγώ ένα ’80s άλμπουμ θα έλεγαν “ω, δεν έχει αρκετό όγκο”. Όχι, γιατί δεν ήταν. Και αυτή είναι η αλήθεια.
Rockpages.gr: Δεν είχα στο μυαλό μου τους Crash Diet, αλλά περισσότερο συγκροτήματα σαν τους Nestor…
Chris Laney: Είναι σαν τους Spinal Tap και τους Steel Panther για μένα. Θέλω να πω πως η μουσική είναι φανταστική και κάνουν πολύ καλή δουλειά, είναι καλοί μουσικοί κλπ Αλλά, το κάνουν αυτό με αυτή την εικόνα και έχουν και τη Samantha Fox και φοράνε τις περούκες και… ορκίζομαι στο Θεό, ήλπιζα ότι δεν θα το κάνουν, γιατί είναι αρκετά καλό όπως είναι. Αλλά, από τη στιγμή που το κάνεις αυτό γίνεται ένα τέχνασμα. Και έχει πλάκα για ένα άλμπουμ, αλλά μετά; τι ακολουθεί;
Θα μας δείξουν ότι είναι καραφλοί; Δεν ξέρω. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στην ίδια λογική είναι το look και γενικά η όλη παρουσίαση. Και άνοιξαν τις πύλες της Βαβυλώνας. Στο υπόσχομαι πως το έκαναν. Και τώρα λένε “woooow”. Και μετά; Το ίδιο και με τους Still Panther. Όλοι ξεκαρδίζονταν στα γέλια. Αλλά, πόσες φορές μπορείς να πεις “pussy” και “cum” σε ένα τραγούδι; Ναι, μπορεί να είναι cool για λίγο και να είναι ΟΚ… Επίσης και αυτοί όπως κάνουν και οι Still Panther ξέρεις… Ντιντλι ντίντλι ντίντλι ντίντλι νταν… Που είναι το “I’ll Fight Hell To Hold You” των KISS, κι αυτό ήταν το 1989. Την πρώτη φορά που το άκουσα είπα “σπουδαίο!” Και μετά, “ααα” και στο επόμενο τραγούδι “ω, το ξέρω και αυτό το τραγούδι”. Οπότε, δεν έχει πια πλάκα. (αναφερόμενος στους Nestor)Σας ζητάω συγγνώμη παιδιά. Το ξέρω ότι με ξέρετε αλλά, ναι…
Rockpages.gr: Υπήρχαν τραγούδια στα άλμπουμ με τα soundtrack που δεν λειτούργησαν και εγκαταλείψατε;
Chris Laney: Όχι… Υπήρχε ένα που δεν προέκυψε. Γιατί ξέρεις ξεκινήσαμε ένα τραγούδι που λέγεται “The Going Gets Tough, The Tough Gets Going”, δεν ξέρω αν γνωρίζεις αυτό το τραγούδι. Αλλά, τσέκαρέ το. “Going Gets Tough”. Την παραγωγή έχει κάνει ο Mutt Lange… Ναι, ήταν ένα φανταστικό τραγούδι αλλά έχει κάπως στη μέση ένα κανονικό μέρος κι ένα shuffle, που κατά κάποιο τρόπο είναι σαν swing. Και για μένα να κάτσω εδώ να παίξω στα πλήκτρα προσπαθώντας να κάνω τα τύμπανα δεν έβγαινε. Και είπα: “αν είναι να κάνουμε αυτό το τραγούδι πρέπει να βρεθούμε από κοντά και να το παίξουμε και αυτό δεν γίνεται” έπρεπε να το παρατήσουμε.
Rockpages.gr: Είχατε στο μυαλό σας καλεσμένους που δεν κατορθώσατε να έχετε στα άλμπουμ;
Chris Laney: Στα ’90s υπήρχε γιατί είχαμε… τον Bruce Kulick, τον Ronnie Atkins και τον Jacob Hanson στο ’80s. Οπότε, θέλαμε να μπει και το γυναικείο στοιχείο. Έτσι, ήθελα την Joan Jett και την Kim Wilde. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Τα πάντα έπαιρναν χρόνο και δεν είχαμε χρόνο οπότε κανείς δεν μας απέρριψε. Λίγο πολύ ήταν το ότι έπρεπε να περάσουμε από δικηγόρους κλπ Κι εγώ έλεγα, “πρέπει να κυκλοφορήσουμε τα τραγούδια τώρα”. Αλλά, για το μέλλον ελπίζω να το κάνουμε αυτό, γιατί εδικά πρέπει να πω ότι η Joan Jett, συμβολίζει τόσα πολλά. Θέλαμε κάποια cool που αντιπροσωπεύει τις γυναίκες στο rock. Και αυτή είναι σίγουρα μια. Την σέβομαι πάρα πολύ.
Rockpages.gr: Ποια είναι τα σχέδιά σου για αυτή την χρονιά; Θα δουλέψεις με κάποιες νέες μπάντες και καλλιτέχνες;
Chris Laney: Λοιπόν, αυτή τη στιγμή για να είμαι ειλικρινής αυτόν τον χρόνο έκανα δυο άλμπουμ με τους At The Movies κι έκανα δυο άλμπουμ με τον Ronnie Atkins. Το δεύτερο θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο.
Η εβδομάδα δεν έχει αρκετές ημέρες για να προλαβαίνω. Και υποσχέθηκα στη γυναίκα μου πως όταν γίνω 50 θα παίρνω ρεπό τα Σάββατα. Κι αυτό είναι… Αλλά, έχω… Θυμάσαι μια παλιά μπάντα τους Madame X; Κάνω ένα άλμπουμ με αυτούς. Μόλις τελείωσα τη μίξη με τον Bjorn Strid. Έχει άλλη μια μπάντα που λέγεται Donna Cannone, είναι Ιταλική. Αυτό τελείωσε και πέρα από αυτό, αυτή τη στιγμή νομίζω ότι θα κάτσω λίγο να πάρω ανάσα για ένα χρόνο. Και θα ασχοληθώς με τους At The Movies.
Δεν μπορώ να δουλεύω 24 ώρες τη μέρα. Το αγαπώ πολύ, αλλά το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να βγω και να παίξω. Τρελαίνομαι. Εννοώ πως η γυναίκα μου θέλει να με διώξει από το σπίτι ξέρεις, “φύγε και γύρνα πίσω κανονικός”.
Rockpages.gr: Τι κάνει ο Ronnie Atkins; Πως είναι η υγεία του;
Chris Laney: Τα πάει μια χαρά. Μόλις μίλησα μαζί του και ξέρεις το θέμα με τον καρκίνο είναι όταν πηγαίνει στα οστά σου και τα σχετικά είναι μια περίοδος αναμονής. Μπορεί να συμβεί αύριο ή σε πέντε χρόνια αλλά αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ καλά. Όμως, αφαίρεσαν το ένα τρίτο από τον πνεύμονά του και όλα αυτά. Οπότε, το να βγούμε και να παίξουμε θα ήταν μια πρόκληση. Δηλαδή, είναι ο καλύτερος frontman που ξέρω… Τρέχει πάνω κάτω και φωνάζει όλη την ώρα και ποτέ μα ποτέ δεν έχει βραχνιάσει. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε, ούτε εκείνος. Οπότε, θα δούμε. Αλλά, το μόνο πράγμα για το οποίο μιλάμε είναι να βγούμε καιι να ξαναπαίξουμε, γιατί μιλάμε κάθε μέρα. Και μετά από δυο άλμπουμ μπορείς να φανταστείς πόση επαφή έχουμε. Οπότε, ανυπομονώ. Ανυπομονώ, ξέρεις;
