Mystical melodies and chants deep in the forest

Οι CIMINERO είναι ένα σχήμα που έχουν τη βάση τους στην παγωμένη Φινλανδία αλλά το άρωμα της μεσογείου διαπερνά τον κόσμο που υφαίνουν στο έργο τους. Το όνομα τους δε μου κάθισε καλά στην αρχή μέχρι που έμαθα πως είναι σύνθεση δυο ιταλικών λέξεων, cimitero και nero, νεκροταφείο και μαύρο δηλαδή, κάτι που σε συνδυασμό με τους σκοτεινούς τόνους του εξώφυλλου σε βάζει αμέσως στο κλίμα που θέλουν να δημιουργήσουν πριν καν σκάσει η πρώτη νότα.

Πρόκειται για τη δεύτερη δουλειά τους και μέσα στις εννέα συνθέσεις ξεδιπλώνουν μια μίξη doom metal και occult rock που ευτυχώς δεν έχει σταθερό τέμπο και αυτό του προσδίδει και την απαραίτητη ποικιλία. Φαίνεται πως αυτή τη φορά δούλεψαν περισσότερο πάνω στη σύνθεση ενώ και η ζεστή παραγωγή είναι καλύτερη σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ. Τα mid tempo κομμάτια έχουν αρκετό groove ώστε να λειτουργήσουν πιο καλά συναυλιακά και δεν είναι τυχαίο πως ξεκινούν με τη γκρούβα του “Invoke Me” ενώ και αργότερα θα βάλουν γκάζια με το “The Leaper” αλλά είναι αυτές οι slow and low συνθέσεις που ξεχώρισα αμέσως όπως το “Torment”, το “Deep Red Forest” και το όμορφο single “Nettare d’Estasi” όπου η ιταλική γλώσσα του δίνει έξτρα πόντους εξωτισμού.

Στιχουργικά παίζουν συνεχώς με τα occult κλισέ (που τόσο αγαπάμε όμως), το σκοτάδι εντός, η μοίρα, αναφορές σε μαγεία και διάφορους τελετουργικούς συμβολισμούς όπως οι κάρτες Ταρώ με τη φωνή της Valentina Vigato να ταιριάζει ωραία καθώς εξιστορεί τις μυστικιστικές ιστορίες της. Το κυρίαρχο θέμα πάντως, αν δεις πέρα από τους συμβολισμούς, είναι ο ανθρώπινος ψυχισμός. Για παράδειγμα το “Torment” ουσιαστικά μιλά για την καταπίεση και τη δυστυχία που αυτή φέρνει, ειδικά όταν ξέρεις ποιος είσαι αλλά δυσκολεύεσαι να μεγαλώσεις μέσα σε μια πραγματικότητα που δεν σε αντιπροσωπεύει και νιώθεις καταπιεσμένος από την κρίση, τους θεσμούς και την κυρίαρχη θρησκεία. Όλα αυτά όμως έχουν την κατάλληλη μουσική επένδυση καθώς ο Jukka Aravirta υφαίνει όμορφα κιθαριστικά ριφ και ειδικά εκεί όπου χρωματίζει με μια ψυδελίζουσα εσάνς κάποιες από τις συνθέσεις το αποτέλεσμα απογειώνεται. Τι καλύτερο σαν άκουσμα καθώς μπαίνουμε σιγά σιγά στον χειμώνα ακόμα και εδώ στην ηλιόλουστη υποτίθεται Μεσόγειο…