clovenhoof2
Στις 9:10 ανέβηκαν στη σκηνή οι Hateflames τους οποίους έβλεπα ζωντανά πρώτη φορά αν και το CD που είχαν κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά μου είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις. Τα παιδιά τα πήγαν περίφημα παίζοντας ένα κλασικό metal με τις ρίζες του βαθιά ριζωμένες στη δεκαετία του 80 και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κάποια τραγούδια θύμιζαν Fates Warning (από τα τρία πρώτα albums), κάποια άλλα Helstar (ειδικά της ύστερης περιόδου 2010-2014) και γενικότερα ένα US Metal με ουσιαστικό ενδιαφέρον. Αν μάλιστα ο τραγουδιστής αποβάλει και το εμφανές άγχος/τρακ που έβγαλε πάνω στη σκηνή ανάμεσα στα τραγούδια (κάτι που πιστεύω θα γίνει συν τω χρόνω), τα παιδιά πιστεύω έχουν ακόμη να προσφέρουν πολλά πράγματα. Τουλάχιστον τους το εύχομαι…

hateflames

Μία ώρα μετά τη σκυτάλη πήραν οι Crimson Fire. Τα παιδιά έχοντας ήδη δύο albums (και ένα ακόμη να είναι έτοιμο για κυκλοφορία μέσα στο 2020) και αρκετές συναυλίες στο ενεργητικό τους δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα στο να κερδίσουν σχεδόν αμέσως τον κόσμο που είχε μαζευτεί στο Crow (περίπου 150 άτομα αν υπολόγισα σωστά). Από την τελευταία φορά που τους είδα, εμφανίστηκαν σαφώς πιο δεμένοι και πολύ άνετοι πάνω στη σκηνή ενώ όλα τα κομμάτια ακούγονταν σαφώς καλύτερα με αυτό το line-up. Τα δύο νέα τραγούδια που άνοιξαν τη συναυλία (“Judas”, “Fear”) άφησαν πολλές υποσχέσεις για το νέο δίσκο και ειδικά το Maiden-ικό “Judas” ήταν εξαιρετικό. Στα γνωστά “Bad Girl”, “Young, Free, Lust”, “Eternal Flame” “Midnight Strike” και στην έκπληξη με το αγαπημένο μου “Her Eyes” έγινε χαμός όπως φυσικά και στη διασκευή στο “Warrior” των Riot (αφιερωμένο στον αδικοχαμένο Guy Speranza). Αναμένοντας το νέο δίσκο…

crimsonfire1

Η ώρα είχε έρθει όμως για τους Cloven Hoof. Η φιγούρα του Lee Payne δεσπόζει στη σκηνή ο οποίος παρά το γεγονός ότι ο χρόνος έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια πάνω του, δεν έχει χάσει καθόλου την όρεξη και την ενέργεια που πάντα τον χαρακτήριζε! Αυτό όμως που πραγματικά μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ειλικρινά δεν το περίμενα ήταν: α) το πόσο δεμένοι εμφανίστηκαν και β) η απίστευτη απόδοση του τραγουδιστή George Call ο οποίος όχι μόνο ήταν εξαιρετικός πίσω από το μικρόφωνο αλλά είχε όλο το πακέτο αφού και σαν performer ήταν πραγματικά αψεγάδιαστος! Οι Cloven Hoof μας ταξίδεψαν για 90 λεπτά πίσω στο χρόνο με κομμάτια από το σύνολο (σχεδόν) της δισκογραφίας τους, με την έμφαση φυσικά να δίνεται στην πρώτη περίοδο της δεκαετίας του 80. Οι ζωντανές εκτελέσεις των “Astral Rider”, “The Fugitive”, “Nova Battlestar”, “Cloven Hoof” ήταν σαφώς ανώτερες των αντίστοιχων στουντιακών ενώ δεν χρειάζεται να κάνω ειδική αναφορά (αλλά θα κάνω!) στις υπερκομματάρες “Reach For The Sky” και “Crack The Whip” που έβαλαν φωτιά στο Crow! Το live έκλεισε με το κλασικό “Laying Down The Law” και όλοι έφευγαν απολύτως ικανοποιημένοι από μία ακόμη heavy metal συναυλιακή πανδαισία.

Πολλά μπράβο στα παιδιά που ανέλαβαν τη διοργάνωση και έφεραν τους Cloven Hoof στη χώρα μας.

Σάκης Νίκας

clovenhoof3