Οι Coheed and Cambria είναι μια μπάντα από τις Ηνωμένες Πολιτείες που είναι γνωστή για τον μοναδικό τους ήχο και για την ιδιαίτερη προσέγγιση τους στην μελωδία. Δύο χρόνια πριν είχαν κυκλοφορήσει το “Year of the Black Rainbow” ένα άλμπουμ που δεν ήταν ευρέως αποδεκτό από τους οπαδούς της μπάντας. Φέτος κυκλοφορούν τον πρώτο μέρος από ένα διπλό concept album τους με τίτλο “The Afterman: Ascension”. Το δεύτερο μέρος θα κυκλοφορήσει τον Φλεβάρη του 2013 με τον τίτλο “The Afterman: Descension”.
Το πρώτο μέρος αυτού του διπλού άλμπουμ είναι αρκετά συγκεντρωμένο με γενικά μικρού μήκους κομμάτια με μόνο ένα να ξεπερνάει λίγο τα 7 λεπτά. Η μπάντα στα 40 λεπτά μουσικής συνδυάζει τα καλά στοιχεία του προηγούμενου δίσκου με τον γνώριμο progressive rock ήχο που είχε στις πρώτες τις κυκλοφορίες. Ο δίσκος τελειώνει κάπως απότομα αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί είναι το πρώτο μέρος μιας δι-λογίας όπως ήταν οι δίσκοι Road Salt των Pain of Salvation ή τα Mesmerize-Hypnotize των System of a Down.
Το “Ascension” είναι χτισμένο γύρω από μια ακολουθία 4 κομματιών, τα “Key of Entity Extraction” που ξεκινάνε με δεύτερο κομμάτι που έχει τίτλο “Domino the Destitute” και κλείνει με τα τρία προτελευταία κομμάτια. Το “Domino the Destitute” έρχεται μετά το εισαγωγικό κομμάτι και θέτει τον πήχη υψηλά για τον υπόλοιπο τον δίσκο. Τα υπόλοιπα κομμάτια της ακολουθίας δείχνουν την πολυμορφία στον ήχο της μπάντας με βαριά riffs στο κομμάτι “Holly wood the Cracked” και μερικά από τα πιο πιασάρικα ρεφραίν που έχουν γράψει στο κομμάτι “Vic The Butcher”
Τα κομμάτια έκτος της ακολουθίας δεν είναι σε καμία περίπτωση ίσα ίσα για να γεμίσουν το δίσκο. Το “Mothers of Men” εξελίσσεται σε ακόμα ένα ραδιοφωνικό κομμάτι, ενώ το “The Afterman” είναι ένα απαλό μελαγχολικό κομμάτι που εξυπηρετεί σαν ένα μουσικό διάλειμμα μετά το κάπως μεγάλο “Domino the Destite”.
Το “Afterman: Ascension” είναι ένα πολύ ωραίο μουσικό ταξίδι από τους Coheed με πολλές 70’s prog επιρροές συνδυασμένες με τον μοντέρνο τους ήχο. Τα τραγούδια είναι πολύ καλά ισορροπημένα και αξίζει κάποιος να αφιερώσει 40 λεπτά για να ρίξει μια προσεκτική ακρόαση στον δίσκο. Μετά από μερικές ακροάσεις γίνεται ακόμα καλύτερο. Κρατάει το ενδιαφέρον υψηλά και με την ποικιλομορφία στον ήχο αλλά και με τους μικρούς διαλόγους που υπάρχουν διάσπαρτοι στα κομμάτια. Είναι ένας πολύ δουλεμένος δίσκος που δείχνει το ταλέντο που υπάρχει στην μπάντα.
