Εδώ και πολλά χρόνια ο Corey Taylor «απειλεί» με ένα solo album, και να που τώρα η απουσία περιοδειών για τους Slipknot και τους Stone Sour δημιούργησε το κατάλληλο πλαίσιο για να δει το φως της ημέρας το «CMFT».
Είναι λοιπόν ο δίσκος κάτι που δεν έχει επαναλάβει ο ταλαντούχος και εργασιομανής κύριος Taylor με τα δύο συγκροτήματά του; Έχει τις εκπλήξεις που θα περίμενε κανείς από τον άνθρωπο που έχει συνεργαστεί με τον Dave Grohl και τους Apocalyptica, παραλίγο να τραγουδήσει στους Anthrax και στους Velvet Revolver, ενώ δηλώνει πρόθυμος να γράψει μουσική με τον Trent Reznor και τον Eminem; Ή είναι μια ακουστική Johnny Cash δουλειά με δέκα νέα «Bother»;
Θα σας απογοητεύσω, αλλά δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά. Περιγράφεται από τον δημιουργό του ως ένα «ευχάριστο, απλό, hard rock» album, και είναι, αρκεί να σβήσετε τον επιθετικό προσδιορισμό «ευχάριστο» και να γράψετε «μέτριο». Το «CMFT» έχει 2-3 συμπαθητικά κομμάτια, θα μπορούσε κάλλιστα όμως αυτά να είναι b-sides των Stone Sour, χωρίς μάλιστα να έχουν τα riffs του Josh Rand. Τους οποίους Stone Sour παρεμπιπτόντως, ο Taylor έχει βάλει στον πάγο: Μετά τα εξαιρετικά «The House of Gold and Bones», είχαμε την αποχώρηση του Jim Root, την κυκλοφορία του υποδεέστερου «Hydrograd», και τώρα τούτη την παύση κάθε δραστηριότητας.
Ακόμα και αν κανείς κρίνει το «CMFT» με επιείκεια, έστω μια πολύ καλή μπαλάντα, ένα «Taciturn», ένα «Conflagration», ένα «Song#3», την περιμέναμε φίλε Corey…