Είναι μοιραίο τελικά κάθε άλμπουμ των DangerAngel να κυκλοφορεί με διαφορετικό τραγουδιστή. Μετά τον Jimmy Cage και τον Μηνά Τσίγκο σειρά έχει στο τρίτο στούντιο άλμπουμ τους ο Βραζιλιάνος BJ.
Το συγκρότημα ακολουθεί σε ύφος και αισθητική την κατεύθυνση που πήρε με το “Revolutia”. Το “All The King’s Horses” είναι σκοτεινό και μοντέρνο δείχνοντας για άλλη μια φορά το πόσο έχει εξελιχθεί το συγκρότημα στον ήχο, το παίξιμο, τις συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις – που πολλές φορές κλέβουν την παράσταση. Η μελωδικότητα ασφαλώς παραμένει, οι ταχύτητες είναι πιο μεγάλες και τα τραγούδια ακούγονται λίγο πιο heavy. Επίσης, ο BJ χωρίς καμία αμφιβολία είναι ο καλύτερος τραγουδιστής που έχει περάσει από τους DangerAngel με εξαιρετική χροιά και ερμηνεία σε όλες τις πτυχές του “All The King’s Horses”. Η παραγωγή δεν θα μπορούσε να υστερεί σε μια τέτοια προσπάθεια, αντίθετα είναι πλούσια και υποστηρίζει ιδανικά τις εντυπωσιακές σε πολλά σημεία ιδέες της μπάντας.
Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το άλμπουμ οι DangerAngel χάνουν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού που είχαν στο “Revolutia”, αφού όταν ακούγαμε το άλμπουμ τότε δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο, ενώ τώρα είμαστε πιο υποψιασμένοι. Παρόλα αυτά, η μπάντα διατηρεί ένα αξιοζήλευτο επίπεδο ποιότητας, το οποίο ίσως να ξεπερνά και τον προκάτοχό του, το “Revolutia”. Τέλος, αν και το άλμπουμ είναι απολύτως ομοιογενές και συμπαγές δεν λείπουν και μικρές λεπτομέρειες κάπως διαφορετικές που αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη και ο πειραματισμός δεν σταματούν ποτέ.
