O Rowan Robertson, ο πιτσιρικάς για τον οποίο όλοι διαβάζαμε με δέος όταν ο αθάνατος Dio τον είχε καλέσει να παίξει και να ηχογραφήσει μαζί του είκοσι χρόνια πριν, συνεργάζεται με τους αδελφούς Duncan. Ο Jeff (Armored Saint, Odin), o Shawn (Odin) και ο Matt πατάνε γκάζι και το Ηλεκτρικό Υπουργείο ανοίγει τις πόρτες του για να ξεκουφάνει τους υποψιασμένους φίλους του βαρβάρου Ροκ. Γιατί μιλάμε για πολύ γκάζι, κυρίες και κύριοι! Οι κιθάρες ακούγονται τεράστιες και προφανώς αυτό οφείλεται και στην παραγωγή του θρυλικού Bill Metoyer, παρέα με τον Jeff Duncan. Ο οποίος Jeff τραγουδάει εντυπωσιακά, με γρέζι και πάθος, μας θυμίζει τους παλιούς καλούς Saint – πρέπει να έχει κρατήσει σημειώσεις για όλα τα κόλπα του John Bush… Θα πρέπει βέβαια να σημειώσω πως κάμποσα σημεία θυμίζουν Saint, αλλά αυτό είναι ευνόητο, μια και παίζει ο Duncan. Το ύφος είναι βαρύ Ροκ, Μεταλλίζει αλλά δεν γίνεται τελείως Μέταλ… Δεν μας πειράζει καθόλου! Τα κομμάτια είναι τσαμπουκαλεύσιμα, είναι αλήτικα, ξύνουν και γκρινιάζουν και σ’ αυτό συντείνουν και οι χροιές των οργάνων.
 
Πέρα των μουσικών που προαναφέραμε παρελαύνουν και κάποιο καλεσμένοι, εις εξ αυτών ο κύριος Dizzy Reed (Guns N’ Roses – πλήκτρα), ο οποίος παίζει σε δύο κομμάτια, είναι μάλιστα, σύμφωνα με δηλώσεις της μπάντας, η πρώτη φορά που έφεραν κόσμο «απ’ έξω» να συμμετάσχει στο άλμπουμ.

Εντυπωσιακότατο το “Broken Soul”, με τα οκτώμισι λεπτά του… Το γκρουπ προσφέρει μπόλικες δόσεις χτυπησιάρικιας μουσικής και εμείς το εκτιμούμε ιδιαίτερα!
 
 

Tags